Læknablaðið - 01.07.1922, Blaðsíða 8

102
LÆKNABLAÐIÐ
koma börnunum fyrir á heimilum. Taldi bérklavarnafél. stofnun ekki svo
undirbúna, a'S álitlegt væri aS samþykkja hana aS svo stöddu. Drap á
gang veikinnar í Danmörku og árangur heilsuhæbsfél. dönsku. Félaga-
talan færi nú fækkandi þar, en sjúkl., sem hælanna leita, fjölgandi. Væru
horfurnar þar ekki aS öllu álitlegar, ])ó manndauSi úr berklav. rénaSi.
Þ. S v e i n s s o n kvaS vel mega vera aS sjúkrasamlög væru eins heppi-
!eg eins og nefskattur. Studdi annars till. Sigurj. Jónss. TalaSi aftur um
kostnaSinn, sem af lögunum flyti og hve þungt hann kæmi niSur á sum-
um sveitum.
G u S m. H a n n e s s o n kvaS sér þykja leitt aS vera í þetta sinn frem-
ur letjandi en hvetjandi. Vér hefSum nú stigiS fyrsta og stærsta sporiS
í sömu átt og nágrannalöndin, þar sem berklavarnalögin væru. Nú þegar
yxi sumum í augum kostnaSur sá, sem þau legSu á sveitarfélögin, sem
aS eins borguSu lítinn hluta kostnaSar, en hvaS mætti þá ætla um lands-
sióS, sem auSvitaS er ekki betur settur en sveitarfélögin eru aS meSaltali.
ÁSur en nokkur reynsla væri fengin um lögin og framkvæmanlegleik
þeirra, kostnaS o. f 1., vildu menn stiga næsta stóra sporiS, koma upp
berklavarnafél., hjálparstöSvum et.c. meS öSrum orSum: taka alt upp í
einni svipan, sem ríku löndin hefSu gert á fjölda ára og væru nú, ef til
vi 11. í þann veginn aS hverfa frá aS nokkru leyti, og þaS þrátt fyrir erf-
iSar ástæSur hjá almenningi. Þessi óþolinmæSi virtist sér ástæSulítil,
einkum er þess væri gætt, aS allar slíkar varnir, sem um væri aS tala, gætu
ekki unniS bug á veikinni nema efnahagur, húsakynni, þekking og menn-
ingarstig batnaSi og hækkaSi. Berklav.nefndin, hefSi einblínt á sóttkveikj-
urnar og hversu þær mætti forSast, en þaS mætti meS jafn miklum rétti
segja, aS ])aS væru ekki sýklarnir, sem væru praktiskt tekiS orsök sjúk-
dómsins, heldur fátækt, fáfræSi, ill húsakynni og lágt menningarstig. Ef
efnahagur vor og menning héldi áfram aS ])róast, myndi veikin hverfa
hér smámsaman sjálfkrafa eins og í nágrannalöndunum, ef ekki, yrSu
flestar varnir likt og aS ausa vatni i hrip. Virtist í svipinn rétt aS bíSa
þetta áriS, og sjá hverjar leiSbeiningar reynslan gæfi meS berklavarna-
lögunum, kostnaS, sjúklingatölu o. fl., i þeirri von aS síSar vrSi auSveld-
ara um aS dæma, hvaS tiltækilegast væri og hverjar nauSsynjar bráSastar.
M a g n. P é t u r s s o n mótmælti því aS flutningur sjúkra og greftrun
yrSi gerS aS sveitarstyrk, þvi eftir 16. gr. laganna væri þaS ekki. (Land!.:
StjórnarráSiS skilur lögin svo.) Berkalv.nefndin hefSi unniS í 7 mán., en
ekki 2 ár. Till. G. H. væru flestar í áliti berklav.n., nema um clvöl lækna
á VífilsstöSum. Berklav.n. hefSi gefiS fleiri bendingar, sem heilbrigSis-
stjórnin hefSi átt aS taka upp og koma á framfæri. — Stofnun berklav.fél.
væri aS minsta kosti meinlaus hlutur, sem læknar ættu ekki aS hafa á
móti. Tilraunin væri réttmæt og eitthvaS gott myndi af félaginu leiSa
meSan þaS stæSi. Kjarni félagsstofnunarinnar væri aS afla fjár hjá al-
menningi, því opinbert fé hrykki ekki til allra þarfa. — Línurit þau, sem
G. H. hefSi sýnt, væru engin sönnun þess, aS varnirnar hefSu ekki aS
haldi komiS. Veikin hefSi rénaS, og væri þaS aS meira eSa minna leyti
vörnunum aS þakka.
Eirikur Kjerútf talaSi frekar fyrir lögboSnum nefskatti eSa
tryggingu. SjálfboSastarfsemi væri of völt, félli um koll meS forgöngu-