Læknablaðið - 01.07.1930, Page 5

LÆKNABLAÐIÐ
91
til þess að fá hann til aÖ standa viÖ or'ð sín, en árangurslaust. Yar þetta
þeim mun vítaverðara sem hr. L. J. hafði við ýmsa látið uppi líkt álit á
dómsmálaráðherra vorum eins og dr. H. T.
Flestir munu líta svo á, að þessar embættisskipanir séu óverjandi hneyksli
og sjálfsagt að víta þær. Þá er það ekki minna alvörumál, að ágætlega
hæfum manni, sem stendur prýðilega í stöðu sinni, er vísað burtu fyrir-
varalaust ■— af persónulegum ástæðum. Allir hljóta að sjá hvert slíkt at-
hæfi leiðir. Eg tel það hörmulegt, ef dr. H. T. verður nú aS flytja af
landi burt og stórtjón fyrir landið. Sama munu flestir læknar segja. Hr.
Sigv. Kaldalóns og hr. Lárus Jónsson hafa verið gerðir rækir úr félaginu.
í þessum viðskiftum öllum hafa bæði læknar og landsstjórn farið hall-
oka. Samtök vor hafa að visu reynst öflug, en þó ekki svo að einhver fáist
ekki fyrir fé, til þess að rjúfa þau og svíkja félaga sina. Hinsvegar hefir
stjórnin neyðst til þess að skipa emljættin óhæfum mönnum, þó ekki sé
það til þess að afla henni fylgis og frama, og svo mikinn beyg sýnist hún
hafa af Læknafélaginu, að hún ]>orir ekki að auglýsa embættin en reynir til
þess að makka við einstaka lækna, bak við tjöldin. Út úr þessu verður, að
almenningur fær óhæfa eða lélega lækna i stað þess sem til var ætlast, að
hann fengi góða. Er þetta illa farið, en stjórninni einni um að kenna, því
að ekki mun standa á læknum, ef vilji væri til ])ess að bæta ástandið.
Sakamálarannsókn höfðaði landsstjórnin gegn stjórn Læknafélagsins og
nokkrum öörum læknum út af afskiftum fél. af veitingamálinu, og fékk
til þess sérstakt konungsleyfi. Sá hefir orðið helstur árangur hennar að
sanna ótvírætt, að læknar höfðu ekkert ólöglegt aðhafst og að rannsóknin
var með öllu ástæðulaus.
I sambandi við öll þessi tiðindi má geta þess, að stjórn Læknafél. hafði
komið til hugar, að ef til vill mætti l>rúa yfir allar deilur milli Læknafél.
og landsstjórnarinnar með því stofna heilbrigðisráð, og leggja landlæknis-
embættið og embættanefndina niður. Fengi landsstjórnin þá öllu traustari
ráðunaut í heilbrigðismálum, en verið hefir, og vildi hún fara að hans ráð-
um myndu læknar geta fallist á það skipulag. Mátti báðum vera þetta van-
sæmdarlaust. Formaður samdi ]>á frv. til laga um þetta efni og bar það
undir dóm forsætisráðherra og fáeinna þingmanna úr hans flokki. Var gert
ráð fyrir 3 mönnum í ráðinu: einum sem Læknadeildin nefndi til, einum
sem Læknafél. íslands kysi, en fyrir stjórnarinnar hönd skyldi núverandi
landlæknir gerður formaður ráðsins og hafa framkvæmdir á hendi. Ekki
fékk þessi vel meinta tillaga neinn byr og var ]:iá útséð um málið á síðasta
þingi. Var þetta að minni ætlun óhyggilega ráðið, því að skipun heilbrigðis-
mála vorra er að ýmsu leyti úrelt, og frv. var viðunandi sáttavegur fyrir
báða aðilja.
Um þessar ýmsu deilur Læknafél. við landsstjórnina hefir margt verið
ritað. Hefir formaður, ritstj. Læknabl., hr. Árni Árnason o. fl. tekið
svari lækna. Hinsvegar hefir hr. Páll Kolka framar öllum öðrum haldið
uppi svörum og sókn i Kleppsmálinu. Er skylt að geta þess og þakka það,
þó að sjálft geðveikismálið sé félaginu óviðkomandi, því að þar hefir góður
félagi vor orðið fyrir órétti og ofsókn.
Þá hefir formaður tekið svari lækna, er hr. Baldvin Baldvinsson skrifaði
um taxta þeirra. Var grein formanns vel tekið og sanngjarnlega af almenn-
ingi.