Læknablaðið - 01.07.1930, Side 17

LÆKNABLAÐIÐ
103
1 cctm. af gerlum er blandað í 2 cctm. af vökva. Þennan skamt fær barniÖ
eins fljótt og unt er eftir fæÖingu í teskeið af mjólk stundu fyrir mál-
tíð. Bólusetningin er svo endurtekin eftir 2 og 4 daga. BarniÖ fær samtals
um ij4 miljarð lifandi berklagerla, svo að hér er ekki um smáræðisskamt
að ræða!
Calmette staðhæfir að þetta bóluefni sé svo avirulent, aö það geti ekki
framkallað neina „specific“ berklabólgu, hvorki hjá mönnum eða dýrum.
Þetta virðist þó ekki allskostar rétt. W a s s é n i Gautaborg hefir dælt
bóluefninu í naggrísi og séð greinilega berklaveiki, en að vísu mein-
lausa. G e r 1 a c h bólusetti einnig naggrísi og dóu sum dýrin úr berkla-
veiki. Að líkri niðurstöðu komst N o b e 1 K i r s c h n e r, sem bólusetti kan-
ínur, og fann að gerlunum fjölgaði, en gat ekki fundið að virulens þeirra
væri aukinn. Iiann lætur þó liggja á milli hluta, hvort breytingar i bólusett-
um barnslikama geti aukið virulens gerlanna. Z e y 1 a n d frá Pasteur-
stofnuninni neitar þessum möguleika. Hann hefir krufið lik 50 bólusettra
liarna, er dóu úr öðrum sjúkdómum en berklaveiki. Hjá þeim fundust engar
lærklabreytingar. Að vísu fundust B.C.G. í mesenterialeitlum, en virulens
þeirra var ekki aukinn. Fundur var háður i Parísarborg í október 1928, að
undirlagi Þjóðabandalagsins í þeitn tilgangi að gera sér grein fyrir Cal-
mette-bólusetningunni. Gerlafræðinganefnd þess fundar lét í ljós það álit,
að samkvæmt tilraunum, sem þegar höfðu verið birtar, virtist bólusetn-
ingin vera skaðlaus. Petroff, nafnkendur gerlafræðingur í New York,
er ]>ó stöðugt á annari skoðun. Síðasta ritgerð hans, sem eg hefi séð, kom
út í vetur. Hann gerði allitarlegar tilraunir með B.C.G. á naggrísum og
kanínum og kemst að þeirri niðurstöðu, að auðvelt sé, með sérstakri rækt-
un, aö aðskilja B.C.G. í 2 afbrigði, er hann nefnir R. og S.; sé R. aviru-
lent en S. virulent, og framkalli banvæna berklaveiki hjá naggrisum og
kaninum, og ennfremur, að hægt sé, undir vissum kringumstæðum að
breyta R. í S. Honum þykir mjög varhugavert að nota Calmette's bóluefni
við menn, vegna þess, að ómögulegt sé að fortaka að mannslíkaminn geti
breytt þessum lágvirulentu gerlum í hávirulenta og pathogena. Hann endar
ritgerð sína með þessum orðum: „Það mesta sem við getum vænst af
bólusetningu með lifandi gerlum er aðeins eitthvað aukin mótstaða gegn
smitun. Eigum viö að kaupa þá mótstöðuaukningu með því að smita alt
mannkynið ? Ef við eigum að nota bóluefni, ])á hygg eg, að dauðir gerlar
geti áorkað eins miklu og B.C.G.“
Lík hugsun kemur fram hjá K. A. J e n s e n og H u s t e d (Meddel. fra
Statens Seruminstitut). Þeir bólusettu nokkur börn með B.C.G. á fæðingar-
deild Ríkisspitalans í Khöfn. Þeim farast ])annig orð: „Man maa imidler-
tid og særlig i et Land som Danmark, hvor Tuberkulosebekæmpelsen staar
paa saa höjt et Stade og har haft saa eminent en Virkning, altid være
meget forsigtig med Indförelsen af Vaccinationsmethoder, der som denne
bestaar i Indgift af levende, omend avirulente eller virulenssvækkede Tu-
berkelbaciller. Saadant et Middel kan senere vise sig at være et tveægget
Sværd, hvis eventuelle ubehagelige Bivirkninger, særlig som her for Tu-
berkulosens Vedkommende, först behöver at træde frem mange Aar efter
Vaccinationen og som Fölge deraf være vanskelig at raade Bod paa.“
Þrátt fyrir þetta, er þó svo að sjá, eftir þvi sem fram hefir komið, að
flestir sérfræðingar á þessu sviði telji bólusetninguna skaðlausa. Um hitt