Læknablaðið - 01.03.1936, Qupperneq 21

LÆKNABLAÐIÐ
15
ér mikiö um malaria, typhus
exant., febr. recurr., dysenteria og
90% íbúa hafa kynsjúkd., sem eru
J50 sagöir lítt illkynjaöir, svo aö
syfilis á 3. stigi sést sjaldan. Band-
ormar eru ])ar svo tiÖir, aÖ almenn-
ingur tekur jafnaðarlega inn orma-
lyf einu sinni á mánuði.
Aö sjálfsögöu eru þar margir
innlendir, ólærðir „læknar". Halda
þeir kunnáttu sinni leyndri, en sagt
er aö þeir þekki jurtalyf, sem ekki
eru öðrum kunn, t. d. jurtaseyði,
sem jetur hold og hreinsar sár, en
hlýfir þó æöum og taugum. Sar-
coma á hálsi (inoper) átst þann-
ig burtu, en æöar og taugar sátu
eftir óskaddaöar, líkt og stöku
sinnum vill til eftir erysipelas.
Ekki væri það óhugsandi, að ís-
lenskir læknar gætu fengiö gott
starf í Abessiniu, en sá galli er þó
á því, að þjóðin er illa siðuö og
villimenskubragur á flestu.
Úðasmitun. Wells (U.S.) fann að
dropar alt að 0,1 mm. féllu 2 m.
hæð á gólfið sem dropar. Minni
úði þornaði á leiðinni og varð aö
ryki. I slíku ryki gátu sýklar lifað
2—49 klst. — Flest úöasmitun er
eftir því ryksmitun. (Lancet 26.
jan. 1935).
Hálsbólga — febr. rheumat. Það
er gömul saga að hálsbólga sé oft
undanfari febr. rheunat., en þó fer
því fjærri að svo sé ætíð. Þó er
það, að Englendingar, sem hafa
rannsakað þetta mál, segja að
venjulega líði ein til 3 vikur milli
hálsbólgunnar og liðagigtarinnar.
Sjúkl. kenna sér einskis meins
þennan tíma og vill þá hálsbólgan
gleymast ekki síst ef lítið hefir
kveðið að henni. — Hálsbólga, sem
veldur liðagigt stafar venjulega af
streptococci hæmolyt. Ef þeir finn-
ast í koki hálsbólgusjúklings á að
einangra hann og láta hann liggja
í rúminu til þess bólgan og hitinn
er horfin, og síðan hafa strangar
gætur á honum í mánaðartíma, til
Jjess að vita hvort hjartað sýkist.
(W. Sheldon í Prevention Aspects
of Medicine).
Heilbrigðisskírteini. Dr. Hans
Hoske (Hyg. Inst. Berlin). legg-
ur til, að hver maður sé skyldur að
hafa „Gesundheitspasz“, sem sýni
heilsufar hans alla æfi, enda hafi
hann látið læjkni skoða sig með
hæfilegum millibilum. Telur hann
að fyrst og fremst sé hverjum
manni þetta fyrir bestu, en auk
þess tryggasta ráðið til þess að
hafa yfirlit yfir heilsu allrar þjóð-
arinnar. Þá sé það og mikill fengur
fyrir lækna, sjúkrahús o. 1. að fá
fulla vtneskju um heilsufar allra,
sem leita Jjeirra.
Erfðir og æfikjör við berkla-
veiki. Það vita allir, að æfikjör og
ytri áhrif varða miklu við berklav.,
eins og sjá má á vexti veikinnar
á sultarárunum eftir ófriðinn
mikla. Þá eru og flestir sammála
um, að erfðir ráði nokkru, og að
sumar fjölskyldur séu óvenju upp-
næmar fyrir berklaveiki, jafnvel
þó lífskjör séu góð, en deilt er
um, hve miklu Jjessi meðfædda
sótthneigð skifti. K. Pearson hefir
komist að þeirri niðurstöðu, að
erfðirnar séu fimmfalt þýðingar-
meiri en æfikjörin. (A first Study
of the Statistics of Pulmonary Tu-
berculosis).
Sjálfsagt er þessi reikningur
ekki óyggjandi en eftirtektarverð-
ur er hann eigi að síður.