Læknablaðið - 01.08.1936, Page 3

LÆKNABLABIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
RITSTJÓRN: HELGI TÓMASSON, HALLDÓR HANSEN, SIG. SIGURÐSSON
22. árg. Reykjavík 1936. 4. tbl.
<tCcLV&Mujuneb£e)ib oq. &eJilda.v.aAiú>i.
Erindi flutt í Læknafélagi Reykja-
víkur, 20. apríl 1936.
cítir Sig. Magnússon, VífilsstöiSum.
Meðferð kavernusjúklinga bein-
ist í fyrsta lagi að berklaveikinni
yfirleitt, og áhrifum hennar á lík-
amann og að almennu heilsuástandi
líkamans, og er viðfangsefnið að
auka varnir hans og bægja frá skað-
legum áhrifum. En meðferðin bein-
ist ekki síst að sjálfum kavernun-
um, því að þær eru, eins og Ulrici
segir, ,,das feueurspeiende Zentrum
■der feindlichen Position". Við vit-
um, að kavernurnar myndast oft
með skjótum hætti. Upphafskavern-
an eða nýkavernan (Frúhkaverne)
myndast í tiltölulega nýjum bólgu-
bletti (Frúhinfiltrat).
Nú er spurningin, hvernig við
eigum að haga okkur, þegar við
verðum varir við slika nýbólgu, þar
sem lungun að öðru leyti virðast
ósjúk. Eigurn við að bíða átekta,
eða þegar í stað gjöra pnéumo-
thorax og hugsa, að best sé, að
byrgja brunninn nógu snemma, þ.
e. áður en kaverna hefir myndast,
sem við vitum að oft á sér stað?
Eg hygg, að þetta sé ekki rétt.
Pneumothorax er alls ekki ann-
markalaus aðferð. Sérstaklega er
það ekki algerlega hættulaust, að
ætla hinu ósjúka lunga, eða öllu
heldur lunganu, sem virðist vera
heilbrigt, eða nærri heilbrigt, að
annast öndunarstarfið að öllu eða
mestu leyti, fyrirvaralítið, er við
ekki vitum, hve haldgott það er.
En slíka sjúklinga ættum við helst
að hafa á heilsuhæli, undir stöðugu
eftirliti. Gjörum nú ráð fyrir, að
kavernumyndun sjáist í þessu in-
filtrati. Á þá þegar í stað að gjöra
pnth., eða bíða átekta? Eg hygg,
að öruggast sé að byrja aðgerðina
sem fyrst, að minsta kosti ef sýkl-
ar finnast í uppgangi, en þó vilja
margir í slíkum upphafs-tilfellum
bíða og sjá hverju fram vindur,
mánaðartima eða svo; því það er
vita'S, aS slíkar kavernur geta horf-
ið á skömmum tíma. En rétt er
að láta sjúklinginn liggja rúmfast-
an þenna tíma.
Við byrjandi exsudativ tilfelli er
hvíldin fyrir öllu. Það er furðu-
legt, hve miklu hún getur til veg-
ar komið, og að vísu einnig síðar
í versnunarköstum. Yfirleitt hættir
læknum við að vera ekkí nógu eft-
irgangssamir í slíkum tilfelium. Þeir
láta sér einatt nægja, að fyrirskipa
legu, þegar líkamshiti er óeðlilega
hár, en við vitum, að líkamshitinn
er ónákvæmur og oft óábyggilegur
mælikvarði á ágengi (aktivitet)