Læknablaðið - 01.08.1936, Side 5

L Æ K NA BLAÐIÐ
ætluS áhrif á skemdina. Þó getur
þess konar lofthrjóst gjört gagn,
sérstaklega þegar loftið er milli
þjmdarinnar og hins sjúka hluta,
því þá getur það dregið úr hreyf-
ingum þyndarinnar.
f einstaka tilfellum má takast að
breyta contraselectiv pn. í selectiv,
með adhærence-lirenslu, þegar sam-
vöxtur er mjög takmarkaður, helst
mjóir strengir. Þó að þessi aðferð
sé engan veginn áhættulaus — ekki
ósjaldan miklar blæðingar eða em-
pyem á eftir, — þá getur hún orð-
ið að liði, sérstaklega í höndum
æfðs kirurgs.
Þegar loftbrjóst er ekki fram-
kvæmanlegt vegna samvaxtar, eða
svo takmarkað, að það kemur ekki
að gagni, þá er stundum gripið til
annara aðgerða, ef kollaps er nauð-
synlegur, eins og kunnugt er. Eg
skal að þessu sinni ekki ræða um
plombufylling og plastik, en eg vil
skjóta því hér inn, að ekki allfáa
sjúklinga höfum við sent til yfir-
læknis Matth. Einarssonar og próf.
Guðm. Thoroddsen, til slíkra að-
gerða, og væri ástæða til og gagn-
legt að athuga þær og árangur
þeirra á næstunni. Aftur á móti vil
eg dnepa á þindarlömun, sérstak-
lega hvenær búast megi við árangri
af þeirri aðgerð.
Eftir nýlegum rannsóknum,
hreyfast lungun ekki sem heild,
hvort um sig, heldur má skoða
hvern lobus að nokkru leyti sent
sjálfstætt lunga, sem þenst og
dregst saman frá mediastinum sem
föstum punkti og hinir samliggj-
andi fletir í incisura interlobaris
renna lítið eitt til, hver á móti öðr-
um. Það má skoða incis. interlobar.
sem nokkurskonar rennilið. Þind-
aröndunin ræður mestu um hreyf-
ingu neðra lobus, en rifjaöndunin
í efra lobus, þó gætir þindarinn-
ar nokkuð neðst í efra lobus v.
megin og neðst i miðlobus h. meg-
in. — Annars getur verkaskifting
þindar og rifja verið dálítið mis-
munandi, en mismunur karla og
kvenna í því efni mun nú væntan-
lega vera minni en áður fyr, þeg-
ar kvenfólkið ,,snöraði“ sig.
Þetta öndunarskipulag getur nú
raskast viö brjósthimnusamvöxt
ogmikia lungnaskorpnun.Við sam-
vöxt í incis. interlocbaris hindrast
hinar sjálfstæðu hreyfingar við-
komandi lobi. Lungað hreyfist nú
sem heild. Nú geta þindarhreyf-
ingarnar notið sín allvel fyrir of-
an hina samvöxnu incisura og tog-
að í kavernu, ef þar er, og glent
hana út, en varla mun neinna
verulegra áhrifa hennar gæta í
sjálfum apex. Ef samvöxturinn er
lateralt milli lunga og hrjóstveggs
getur hann hindrað, að yfirborð
iungans geti þar strokist upp og
niður eftir ])leura pariet, en þetta
hefur aðallega þýðingu neðarlega
i lunga, því þar eru þessar hreyf-
ingar mestar, en hindrunin verð-
ur mest ef samvöxturinn er al-
veg niður við þind, í sinus
frenico-costales, þá er þindin
þarna föst og getur litið gefið
eftir skorpnunarviðleitni kavernu,
nema hún sé mjög neðarlega í
lunga.
Þessi atriði verða menn að hafa
i huga, þegar tekin er ákvörðun
um þindarlömun vegna kavernu.
Ef kavernan er neðarlega í lunga,
þá má yfirleitt búast við bestum á-
rangri, og jafnvel getur árangur-
inn orðið nokkur ef kavernan er
neðst í lunganu þó brjósthimnu-
samvöxtur sé niður við þynd, því
þó þyndin geti ekki færst upp,
nema litið eitt um miðbikið, þá er
tonus hennar úr sögunni við löm-
unina. En ef kavernan er ofarlega
i lunga, getur þá þessi aðferð kom-
ið að haldi ? Svarið verður það,