Læknablaðið - 15.01.1938, Qupperneq 15

LÆKNAB LAÐIÐ
9
þeir læknar, sem þjónaö hafa i af-
skektum héruöum veröi aö öðru
jöfnu látnir sitja fyrir yngri lækn-
um. Óánægja um þetta kom einn-
ig fram á næsta fundi og fór vax-
andi síðar uns yfir tók er enibætta-
veitinga-nefndin var stofnuð eins
og síöar mun að vikið.
Á fundinum 1922 var mikið rætt
um hin nýju berklavarnarlög, en
auk þess) voru þar rædd ýms önn-
ur heilbrigðismál, þar á meðal í
fyrsta sinn hjúkrunarmál. Var þaö
mál tekið fyrir eftir tilmælum fé-
lags íslenskra hjúkrunarkvenna.
Voru um það alllangar umræöur,
en engin ályktun tekin. Þá voru
og fyrst uppteknar umræður um
tryggingarmál og svolátandi til-
laga samþykt: „Fundurinn skorar
á Stjórnarráð og Alþingi, að hraða
athugun og undirbúningi almennra
sjúkratryggingaskyldu fyrir efna-
lítið fólk‘‘. Þessi fundur mælist
einnig til þess við ríkisstjórnina,
að leitaö veröi álits L. í. um veit-
ingu landlæknisembættisins, þeg-
ar landlæknisskifti veröa. A fund-.
inum 1923 var meðal annars talað
um alþýöufræðslu í heilbrigðis-
fræðum og um stofnun vara-hér-
aðslæknis-embættis. Var það mál
oft síöar upp tekiö og áskoranir
til stjórnar og Alþingis ítrekaðar,
þó engan árangur hafi enn borið.
Aðalfundurinn 1924, er fyrst og
fremst merkilegur vegna þess, að
hann er sá fyrsti og ennþá sá eini.
sem haldihn hefir verið utan
Reykjavíkur. Var hann haldinn á
Akureyri. Voru rædd ýms stétt-
armál, en einna merkastar tillögur
lútandi að heilbrigðismálum voru
tillögur frá Sigurjóni Jónssyni,
um ýmislegt viðvíkjandi barna-
skólaeftirliti, er hann l)ar fram
að loknu erindi um það efni. Á
þessum fundi mættu tveir útlendir
læknar og fluttu þar erindi., þeir
dr. Sambon, er erindi flutti um
krabbamein og dr. Fr. Svendsen,
sem erind'i flutti um starfsemi
Rauöa krossins. Annars voru þar
ýmsir aðrir merkir fyrirlestrar,
svo sem fyrirlestur G. Claessen um
bætiefni og Jóns Kristjánssonar
um háfrekvenssstraum. Einnig
var þar talsvert rætt um útrým-
ing lúsa og mun það vera upphaf
herferöarinnar á hendur þeim i
skólum landsins.
Næsta ár 1925 féll fundur niö-
ur og eru þau rök færö fyrir því
af stjórninni: „Stjórnin hafði frétt,
að ekki væri von á fleirum en 2—3
utanbæjarlæknum á aðalfundinn
og voru þá send simskeyti til
fjóröungsfulltrúanna til þess aö
spyrjast fyrir um þátttöku
héraðslækna í aðalfundi. — Kom
þaö í ljós af svörum fjórð-
ungsfulltrúanna, að umgetin fregn
væri rétt og var því ákveðið að
hætta við að halda aðalfund vegna
þess, aö ekki þótti rétt að ráða
málum til lykta á aöalfundi, sem
nær eingöngu væri setinn af
Reykjavíkurlæknum.
Næsta ár, 1926, fellur enn fund-
ur niöur, með því að ekki þótti
tiltækilegt að halda hann, þar sem
aðeins 3 héraðslæknar höföu skýrt
frá því, aö þeir myndu „ef til vill
sækja fund“ og hafði þó öllum
verið um þaö skrifað í marsmán-
uði það ár.
Eftir að fundir höföu þannig
falliö niður í samfleytt 2 ár, þá
var sæmilega fjölmennur fundur
haldinn síöast í júní 1927. Á þeim
fundi var því hreyft aö slá sam-
an L, í. og L. R. en það fékk eng-
ar undirtektir. Þar var mikið tal-
að um skýrslugerðir og einkum
um slæmar heimtur hjá Reykja-
víkurlæknum, er jafnan hefir vilj-
að við brenna. Þar var einnig rætt
um heilbrigðislöggjöfina í heild