Læknablaðið - 15.01.1938, Qupperneq 16

LÆ K NA B LAÐIÐ
io
sinni og þess minst, aö sum á-
kvæði hennar væru úrelt oröin.
Var skorað á ríkisstjórnina að
láta fara fram hið fyrsta endur-
skoðun á henni og fá þeim á-
kvæðum breytt, er úrelt þættu.
Sullaveikin og varnir gegn henni
var einnig til umræðu og- hóf G.
Cl. hana. Svohljóðandi tillaga var
samþvkt: ,,Læknafélag Islands
skorar á dóms- og kirkjumála-
ráðuneytið, að láta rannsaka, með
ráði Háskólans:
1. Hve algeng taenia echinoccus
er i hundum hér á landi.
2. Að hverju gagni hundalækn-
ingar koma, með lyfjum þeim
sem til þess eru notuð.
Maggi Magnús flutti enn erindi
um kynsjúkdóma og var eftir um-
ræður um það efni þessi tillaga
samþykt: „Lf. ísl. skorar á heil-
brigðisstjórnina að hlutast til um
að í hverju islensku skipi, sem
siglir milli landa séu nauðsynleg
tæki til þess að verjast kynsjúk-
dómum og séu þau látin ókeypis
í té hásetunr".
Þá var i fyrsta sinn að eg held
rætt um framhaldsmentun kandí-
data. Hafði Kjartan Ólafsson
framsögu í því máli. Var þetta
upphaf þess, að hafist var handa
um að útvega og búa til kandí-
dátsstöður bæði hér og erlendis.
Fyrsti árangurinn af þessu var sá,
a'ð prófessor L. Brauer í Hamborg
l^auðst til að veita viðtöku tveim
kandídötum með betri kjörum en
annarsstaðar var þá kostur á.
Þá hélt Davið Sch. Thorsteins-
son ágæta framsöguræðu um
kenslu i heilbrigðisfræði í almenn-
um skólum og var að umræðum
loknum samþykt áskorun um að
kenslumálastjórnin hefðist handa
í þessu efni.
Fundurinn 1928 hafði ýms
stéttarmál til meðferðar. Má þar
fyrst til nefna gjaldskrármál hér-
aðslæknanna. Var í því samþ. svo-
hljóðandi dagskrártillaga frá dr.
G. Claessen: „1 trausti þess, að
stjórn L. í. sé á verði fyrir hönd
héraðslækna, ef til þess kemur,
að heilbrigðisstjórnin ætlar sér að
breyta gjaldskrá héraðslækna, tek-
ur fundurinn fyrir næsta mál á
dagskrá.“ Á þessum fundi hefst
svo eiginlega fyrir alvöru hið
merkilega og að ýmsu leyti af-
drifaríka mál, er reyndist að verða
nokkurskonar prófsteinn á samtök
læknanna, en það var embætta-
veitingamálið, er síðar endaði í
embættaveitinganefndinni. En það
mál er öllum félögum svo kunn-
ugt, að óþarft er að rekja nákvæm-
lega sögu þess. En á þessum fundi
benti formaður, G. H., sérstaklega
á, að tvö héruð hefðu þá verið
veitt á móti tillögum landlæknis,
en samkvæmt ósk nokkurra hér-
aðsbúa. Eftir allmiklar umræður,
sem allar fóru í sömu átt og hnigu
að því, að fordæma handahófs-
veitingar ríkisstjórnarinnar og
mótmæla kröftuglega kosningu
héraðslækna, sem þá virtist jafn-
vel liggja i loftinu, var þessi til-
laga samþykt: „Fundurinn teJur
nauðsynlegt að föstum reglum sé
fylgt við veitingu læknaembætta
og þá stefnu mjög varhugaverða,
að taka ekki fult tillit til tillagna
landlæknis. Einnig að kosning
lækna verði bæði almenningi og
læknastéttinni til ills eins.“ — Að
gefnu tilefni var í fundarlok sam-
þykt þessi tillaga frá Bj. Snæbj.:
,,L. í. geri sitt ítrasta til þess að
fá alla lækna landsins inn í sinn
félagsskap og finni einhver ráð til
að styrkja félagsskapinn nieðal
lækna og hafi vakandi auga á því,
að codex ethicus sé ekki brotinn
af læknum.“ — Stjórnin rak þetta
starf röggsamlega milli funda og