Læknablaðið - 15.01.1938, Síða 21

LÆKNABLAÐIÐ
15
s. írv. Vona eg þvi a'S félagssjóö-
nr sé aS mintsa kosti nokkur
hundruS krónum ríkari fyrir
bragSiS. Þá var þaS og, aS eg
hafSi heyrt um þaS raddir rneSal
félaga, ekki síSur utan af landi,
aS þeim þætti nóg um þann út-
lensku brag, sem veriS hefir á
undanförnum fundum, en þaS virt-
ist vera orSin föst venja, aS hafa
tvo útlenda fyrirlesara, og félagiS
ekki einu sinni einrátt um hverjir
kænru. Þetta segi eg ekki af neinu
vanþakklæti til þeirra ágætu
manna, sem hingaS hafa valist né
þeirra, sem aS komu þeirra hafa
stuSlaS, enda færi þaS mjög í
bága viS álit félagsmanna, þar
sem þetta hafa alt veriS hinir á-
gætustu menn og surnir heirns-
frægir og hefir oss því veriS hinn
mesti sómi sýndur meS heimsókn
þeirra, lieldur segi eg blátt áfram
þaS, sem margir hafa viS mig
sagt og fleiri sjálfsagt hugsaS. —
Besta ráSiS til þess aS breyta þess-
unr venjum fanst mér vera aS fella
fund niSur eitt ár. Hefir þá félag-
iS frjálsari hendur á eftir, ef þaS
vill fá til sín útlenda fyrirlesara.
ÞaS getur skeS, aS þetta hafi
komið einstaka héraSslækni aS ein-
hverju leyti ver. Þó skil eg ekki
aS þeir hafi veriS margir, þar sem
allir þeir lengra frá, er eg átti tal
viS um þetta, kváSust ekki mundu
sækja fundinn. Reykjavíkurlækn-
um hefi eg varla gert mikinn ó-
greiSa, þar sem þeir hafa sitt eig-
iS félag, sem enn nákvæmar gæt-
ir þeirra hagsmuna en L. 1. nokk-
urntíma getur gert. Ef eg á aS
vera aS afsaka mig meira, sem eg
tel nreS öllu ástæSulaust, enda
ætla eg ekki aS gera þetta
aS umræSuefni; þaS hefir ekki
orSið þaS áSur, þó fundir hafi fall-
iS niSur, þá get eg þó getiS þess,
aS eg bar þetta undir ýmsa, ef ekki
marga, reykvíska lækna, og voru
þeir allir á mínu rnáli, nema eg held
2—4. Má vera, aS surhum þeirra
hafi seinna snúist hugur og fer þó
fyrir mér eins og hin forna speki
segir: „Úsnotr maSur hyggur sér
alla viShlæjendur vini, en þaS
hann finnur, er á þing kemur, aS
á formælendur fá“.
Annars hefir stjórnin leitast viS
á þessum tíma aS aSstoSa stéttar-
bræSur utan Reykjavíkur í ýmsum
hagsmuna- og stéttarmálum. Einn-
ig reynt aS hafa áhrif á samninga
annarsstaSar, þó hana brysti heim-
ild til þess, aS ráSa nokkru þar
um.
Þegar nú litið er í heild sinni
yfir farna æfi félagsins, þá finst
mér hún harla glæsileg og gefa
góSar framtíSarvonir. ÞaS er ekki
ofmælt, þó sagt sé aS flestöll, ef
ekki öll mál til framfara í heil-
lírigSismálum eigi annaS hvort
beint rót sína aS rekja til
Læknafélags íslands, eSa aS
það hefir tekiS þau upp á sína
arma og fylgt þeim frarn til sig-
urs. Sama má segja um hagsmuna-
mál stéttarinnar. HefSum vér ver-
iS félagslausir, rnundi hagur lækna
og ekki sist embættislækna mikl-
um mun verri en þó er. Enda var
og stundum beitt harSfylgi og
föstum samtökum, þegar rnest reiS
á. Eg verS aS telja, aS félagiS
standi nú meS hinum mesta blóma.
einkum ef hiS nýja lagafrv. verð-
ur samþykt. Félaga tel eg nú um
160, má heita, aS þaS séu allir
læknar landsins, einstaka undan-
tekning, en mjög fáar. Þá eru aS
vísu nokkrir, sem vafi getur leikiS
á hvort telji sig eSa séu taldir fé-
lagar, og þá helst vegna vanskila.
Úr þessu má bæta. Eg mundi vilja
láta þessa menn byrja í nýju,
sterku félagi, sem þetta félag hlvt-
ur aS verSa, undir hinum nýju lög-