Læknablaðið - 01.09.1938, Page 3

LÆKN AÐLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYICJAVÍKUR
RITSTJÓRN: HELGITÓMASSON, JÓH.SÆMUNDSSON, JÓN STEFFENSEN
24. árg. Reykjavík 1938. 5. tM. "
Poliomyelitis anterior acuta
Eftir Valdemar Steffensen.
A þeim árum sem eg hefi veriS
læknir á Akureyri, het’i eg liía'S
J>rjá mænusóttarfaraldra. Árið
1914 og 1915, í des. og janúar, sá
eg 10 sjúklinga; af þeim dó i,
en 5 fengu lamanir. 1924 sá eg 84
sjúkl. (júní—okt.) ; af þeim dóu
4 (tvo hafSi eg eigi stundaS fyr
en 2 síSustu dagana er þeir lifSu),
7 urSu lamaSir (2 voru lamaSir
er eg sá þá). Og 1935 sá eg 14
sjúkl. (ág.—nóv.) af 49 er veikt-
ust alls; 2 af þessum sjúkl. urSu
lamaSir, annar þó aSeins um 2ja
rnánaSa skeiS, hinn er tæplega
fullhraustur enn; enginn dó. Alls
hefi eg því stundaS ic8 sjúkl. i
þessum þrem farsóttum, en þar aS
auki hefi eg séS og stundaS eigi
allfá svonefnd sporadisk tilfelli.
Hve mörg þau eru veit eg eigi
meS vissu.
Á íslenskan mælikvarSa er þetta
nokkur reynsla og fanst mér -því
ástæSa til aS skýra frá henni, ekki
síst vegna þess, aS eg get eigi aS
öllu fallist á lýsingar þeirra lækn-
anna Jóns Árnasonar, Sigurjóns
Jónssonar og Steingrims Matthías-
sonar.
. ■ Ultravirussjúkdómar hafa á síS-
ari árum vakiS mjög athygli
gerlafræSinga, bæSi í Evrópu og
Ameriku og má meS sanni segja,
aS hér sé komin sérgrein innan
gerlafræSinnar. Er slíkt eigi aS
undra, því mikla þýSingu hafa
margir þessara sjúkdóma fyrir al-
menna heilbrigSi þjóSanna, og vil
eg í því sambandi benda á Vari-
ola. Encephalitis, Lyssa og
Influenzu, svo eg nefni nokk-
ura. Þekking vor á ýmsu í fari
þessara sjúkdóma er mjög slitrótt
og aS því er Poliomylitis snertir
er þekkingin mjög glompótt, og
gildir þaS jafnt um ætiologi, epi-
demilogi, diognastik og therapi.
Þetta mun liggja i þvi, aS hér
duga eigi aSferSir þær, sem gerla-
fræSin hingaS til hefir nota'S.
Nýtt verSur aS koma til. Svo
segja vitrir menn og fróSir, aS
vér séum álíka á vegi staddir
gagnvart þessum sóttkveikjum og
gerlafræSin alment stóS áSur en
Rób. Koch kom til sögunnar.
Þegar svona er ástatt, þá er síst
viS því aS búast, aS lítilfjörlegur
practicus geti komiS meS nokkr-
ar verulegar nýjungar á þessu
sviSi, en þó vildi eg skýra frá
reynslu rninni og athugunum á
þessum sjúkdómi, sem svo rnjög