Læknablaðið - 01.09.1938, Síða 11

LÆK NAB LAÐ I Ð
73
hefir víSa veriö notaö. Þá má í
þriðja lagi nefna normalserum
manna; eg mintist á þaö fyr, og
Anderson og Frast sýndu, aö ser-
um abortiv poliomyelitis sjúkl.
neutralisera virus. Peabody, Drap-
er og Dochez neutraliseruöu pol-
iomyelitisvirus i 4 af 6 tilfellum.
Eins og eg áður tók fram, hefi
eg eigi reynt þetta sjálfur, en eg
hefi heldur ekkert séö, sem hvetti
til serum-notkunar aö svo stöddu.
Eg skal nú rökstyðja það
nánar. Hinn kunni sænski
epidemilæknir, A. Lichstenstein,
segir i ritgerð: Immunitet Allergi
und Infectionsks 1935 : „Eina ther-
apian, sem nokkurs verulegs má
vænta af, er reconvalescentsserum
tiherapian, en því miður er prakt-
isk, klinisk reynsla lækna þar allt
annað en glæsileg, þó eru skoðanir
manna þar skiftar. Árangur sá, er
eg liefi séö af seruminj. er ekki
mjög hressilegur. Um það hefi eg
ritað i Zeitschriít fúr Kinderheil-
kunde. Aldrei hefi eg þó orðið
þess var, aðí intralumbal eða intra-
venös injection yrði að meini.
Engan árangur hefi eg séð af Pett-
its-serum hinu franska".
Þeir próf. Junglilut og Thomp-
son (Department of Bacteriology
N. Y. C.) segja: „Svo er að sjá
að ultravira bindist vefjunum fast
og irreversibelt fyrr en aðrir sýkl-
ar, og um þetta verður eigi los-
að, jafnvel þótt serum sé gefið
eftir á excessivt. Þetta á sér ekki
einungis stað um P. V., heldur og
um aðra virussjúkdóma, t. d. ra-
bies og vaccinia“. Það er einmitt
þetta, sem dregur svo mjög úr
verkunum R. S„ og menn eru því
alls ósáttir um serum therapi. Hitt
eru menn vel sammála um, að eigi
nokkur árangur að sjást, þá verð-
ur að gefa serum snemma í præ-
pralytiska stadinu. En þá verður
manni að líta svo á, að serum ther-
api sé fremur præventiv en ther-
apeutisk enn senr komið er. Skat-
Baastrup (U. f. L. 1934) kemst
svo að orði: „Skýrslur þær, sem
hingað til hafa birst, sanna hvorki
né afsanna, að R. S. komi i veg
fyrir paralytiskt stadium, en mér
líst svo á, að eigi sé vert að hætta
við tilraunir áfram, meðan eigi er
í annað hús betra að venda, og
það því síður, þar sem 2 ljós-
punktar þó eru auðsæir: 1) pro-
fylakt. verkun R. S. experiment-
ell. og 2) að R. S. verkar vel á
almenna líðan sjúkl.“
Þessi siðari ástæða Skat-/Baa-
strup finst mér harla lítilvæg,
vegna þess, að líðan sjúkl. í præ-
paralytiska stadium er eigi svo ill
að ástæða sé til þess vegna, að
grípa til serums. Það má gera á
einfaldari og hentugri máta. Mér
finst alt standa og falla með því,
hvort það hefti pareses eður eigi,
en ekkert hefir enn komið i ljós
er sýni að svo sé. Það bendir og
á, að eigi hafi serum therapia þótt
einhlít, að menn hafa reynt ýmis-
legt i ' chemo-therapeutiska átt;
má þar til nefna, 'að a.f öllum
þeim aragrúa, sem gerðar hafa
verið tilraunir með, hafa antimom
sambönd og chaulmoograpræpra-
röt reynst einna líklegust. Þetta er
þó alt enn á tilraunastigi.
Hexamethylentetramin eða Uro-
tropin. Ekki man eg hvenær eg
fyrst sá getið um þetta meðal i
sambandi við poliomyelitis, en það
var seinna en 1915 og fyrri en
1924, því þá notaði eg þetta lyf
stöðugt. Eg hafði og séð, að það
gæti verkað á meningitis og þvi
notað það við meningitis tuberc.
meðan eg var að átta mig, ut ali-
quid fieri videretur, en auðvitað
bjóst eg við engu, sem og heldur
ekki varð. Öðru máli er að gegna