Læknablaðið - 01.09.1938, Síða 12

74
LÆKNAB LAÐIÐ
um poliomyelitis, og einkennilegt
er aö ]?eir eru fleiri, svo sem Petr-
én í Lundi, v. Domarus, Feer,
Klose, Strumpell og fleiri, sem
líkt lita á þaS mál, og svo er í lær-
dómsbókum alt fram á þetta ár
aS sjá, sem þaS geti orSiS aS
nokkru liSi. Aftur segir svo í Stgr.
Matthiasson : Poliomyelitis paa Is-
land, 1924 (N. M. f. L. 1932)
„Likesom andre kolleger forsökte
dr. Jónsson (Sigurjón í Dalvík)
urotropin oralt i temmelig store
doser, men uten synlig Virkning".
Ekkert annaS. Hér get eg eigi ver-
iS á sama máli. Aftur skal eg játa
þaS, aS erfitt er aS færa órækar
sannanir fyrir máli sínu, en leitast
vil eg þó viS aS gera ]>aS, að svo
miklu leyti sem mér er unt.
Árin 1914 og 15* 1) notaSi eg ekki
urotropin, en i öllum tilfellum 1924
og 35. Stgr. Matthíasson segir í
tilnefndri grein sinni (N. M. f. L.)
að veikst hafi minst ca. 200 1924,
og af þeim lamast 41, en 18 dáiS.
Ekkert getur hann frekar um uro-
tropin, hvorki hve mikiS var gefið
í skamt, heldur eigi hvenær byrjað
var aS gefa þaS, en hvorttveggja
skiftir miklu máli. í þessari far-
sótt stundaSi eg 84 sjúkl., af þeim
urSu 7 lamaSir1), en 2 dóu. Eg
skal geta þess, að eg notaSi hexa-
methylentetramin strax frá byrjun
og i stórum skömtum (upp í 6 gr.
á dag), enda sá eg stundum blóð-
migu af því, en aldrei af hreinu
urotropin.
í einu tilfelli — þar sem eg
„gekk i vatniS“ — notaði eg þaS
eigi i byrjun og sjúklingurinn
lamaðist tilfinnanlega, sem fyr
segir. BróSir hans, sem seinna
veiktist, fékk urotropin strax.
•^) Sá þá 10 sjúkl., af þeim dó
1, en 5- lömuðust.
J) Sjá í byrjun greinarinnar.
Hann veiktist engu minna en sá
fyrri, en lamaSist ekkert, svo séð
yrSi. Árið 1935 veiktust alls 49;
af þeim lömuðust 7, en 5 dóu. Af
þessuin sjúklingum stundaSi eg
14; af þeim lömuðust 2 — annar
þó aðeins í svip — en enginn dó.
— HéraSslæknirinn segir svo í
bréfi til mín: „Auk þess varS í
nokkrum tilfellum vart við pare-
sis í einstökum vöðvaflokkum, en
sem hvarf eftir nokkra daga.“ —
Sá, sem lamaSur er, fékk veikina
diphasiskt, sem áður segir, og not-
aði eg eigi urotropin fyr en honum
sló niSur.
Eg fæ ekki betur séS, en aö
þetta megi teljast dágóS útkoma,
þegar hún er borin saman viS aSr -
ar skýrslur, er eg hefi séð, bæSi
um tölu lamaðra og eins dánartöl-
urnar. Eg þakka þetta hexamet-
hylentetramin. af því að þaS var
gefiö strax í byrjun veikinnar; en
þaS er svo um poliomyelitis ant.
ac.,- aS hvorki af R. S. né uro-
tropin má nokkurs vænta, nema
gefið sé meSan virus circulerar,
en hefir enn eigi irreparabelt
bundist í mænunni, en það virðist
verSa nokkuð fljótt, jafnvel stund-
um á fyrsta dægri (paralysis in the
morning). Hér er, af auSskildum
ástæSum, erfitt að færa órækar
sannanir fyrir máli sínu, já, ef til
vill ókleyft alveg. Þetta liggur
fyrst og fremst í eSli sjúkdóms-
ins, eins og eg hefi drepiS á; svo
kemur og diagnosis til. Merkur
collega hélt því fram viS mig, að
eg myndi hafa diagnosticeraö fleiri
létt tilfelli en hinir collegar mínir.
Eg skal hvorki neita því né játa,
eg get ekkert um þaS sagt, en þar
sem min leitar hartnær helmingur
þeirra, er veiktust 1924, en -þá
vorp 4 reyndir læknar á Akureyri,
þá tel eg ekki ólíklegt, aS eigi all-
fáir hafi verið álíka þungt haldnir