Læknablaðið - 01.12.1938, Side 9

LÆKNABLAÐIÐ
119
Tafla 3.
lílóð- mynd nr. Tala Hv. blfr. Myelocytar Ungfrumur og Stafkjarra Segment- kjaina frumur F osincf. frumur Basofíl frumur Lymfo- cytar Mono- cytar
1 10000 o 69 ífi 0 0 8 1
2 0500 1 50 17 1 0 21 1
4 155( 10 0 27 50 + 0 15 8
4 12000 0 55 2fi 1 0 6 12
5 mikid aukin 0 4 Qt/ 49 1/. 0 3 5
« 12000 1 51 12 + 0 21 15
svo örugt einkenni við taugaveiki
að talið er að veiki me'ö 2% eða
fleirum eosinofilum frumurn geti
ekki verið taugaveiki. Það er líka
talið eitt af bestu batamerkjunum
við taugaveiki, þegar eosinofilu
frumunum fer að fjölga aftur i
blóðinu.
Við skulum nú athuga nokkru
nánar í ljósi þessarar „biologische
Leukozytenkurve“ þær bendingar,
sem blóðmyndin getur gefið um
greiningu og horfur akutra infek-
tionssjúkdóma.
Finni maður blóðmynd, eins og
nýmyndunar stafkjarnabreytingin
í töflu 2, þá má ráða af henni, að
um talsverða infektion sé að ræða
með góðum varnarkröftum frá lík-
amans hálfu. Meiri fjölgun á hv.
blfr. (en upp í 15000) er ekki
prognostist verra teikn, ef hlút-
fallið á milli hinna einstöku frumu-
tegunda helst svipað. Meiri staf-
kjarnabreyting , ,,links Verschie-
bung“, er aftur á móti prognostist
verra, sérstaklega ef hún er sam-
fara fækkun á hv.blfr. lymfopeni
og aneosinfili, því það er merki
nm að varnarkraftar líkamans séu
að Ijila. Þannig löguð blóðmynd
er t. d. nr. 1 í töflu 3. Hún er frá
6 ára stúlku, sem hafði verið með
peritonitis út frá appendicitis ca.
viku. Blóðmyndin sýnir litla sem
enga fjölgun á hv. blfr. (börn hafa
normalt heldur fleiri hv. blfr. en
íullorönir), mikla fjölgnn á myelo-
cytum, ungfrumum og stafkjarna-
írumum, aneosinofili og mikla
fækkun á lymfo- og monocytum.
Hér er prognosan pessima, enda
dó sjúkl. 3 dögum síðar. Blóðmynd
nr. 2 er frá 83 ára gömlum manni
með lungnabólgu og er tekin á
öðrum veikindadegi. Tala. hv. blfr.
er litið eitt hækkuð, það er mikil
stafkjarnalireyting og monopeni,
nokkur fækkun á eosinofil frum-
um, en eðlileg tala lymfocyta. Pro-
gnosan verður samt að teljast
mjög vafasöm, þar sem funktion
mergsins er ]>etta léleg í byrjun
veikindanna — lítil fjölgun á hv.
‘blfr. miðað við hitann (39.50) og
sjúkdóminn, en mikil stafkjana-
breyting. Blóðmynd nr. 3 er einnig
frá sjúkllingi með lungnabólgu og
sýnir góða funktion á mergnum,
hv. blfr. er eðlilega mikið fjölgað
með hæfilegri stafkjarnabreytingu,
tala lymfo- og monocyta sem næst
eðlileg og eosinofilar frumur til
staðar.
Blóðmynd nr. 4 er frá 11 ára
barni með angina toncillaris. Barn-
ið hafði veikst skyndilega um nótt-
ina og var daginn eftir, þegar blóð-
myndin var tekin, með 40° liita.
Mörg bö.rn voru á heimilinu, en
scarlatina í næsta húsi, svo for-
eldrar barnsins voru mjög kvíðin
að um þá veiki væri að ræða. Al-
menn sjúkraskoðun gaf engar