Læknablaðið - 01.06.1939, Qupperneq 11

LÆ K NAB LAÐ I Ð
57
fjöldi rauðu blóðkornanna í ís-
lendingum sé neitt frábrugðinn
því sem gerist meS öSrum þjóS-
urn. Eg hefi fengið tölur, sem eru
nokkuS fyrir neSan meSallag, en
þó fyllilega innan eSlilegra tak-
marka og mjög svipaSar því sem
gerist meS Dönum og NorSmönn-
um.
NiSurstaSan verSur því, aS hb-
innihald og tala rauðra blóSkorna
i blóSi Islendinga er eins og ger-
ist og gengur meSal annara þjóSa.
og næsta spurningin verður þá í
hvaSa einingum er heppilegast
fyrir okkur aS mæla hæmoglo-
biniS og viS hvaSa standard eig-
um viS aS miSa. Ef viS viljum
halda okkur viS Hb% eins og
viS höfuni gert fram aS þessu og
ennþá er almennast erlendis. Þá
ætti maSur samkvæmt hugtakinu
a'S setja 20,85 vol% Oo = 100
Hb%. Þessi leiS er þó ekki al-
ment farin heldur eins og eg gat
um áSan annaShvort miSaS viS
Haldane standardinn (13,8 gr%
Hb = 100 Hb%) eSa þá þýska
standardinn (16 gr% Hb = 100
Hb%). Heppilegast myndi það
vera fyrir okkur aS miSa viS
Haldane standardinn, þar sem
hann er alment notaSur í skand-
inavisku löndunum og enskumæl-
andi löndum. Óþægindi eru þó að
því, aS ÞjóSverjar nota annan
standard og þar sem viS lesum
jöfnum höndurn þýsk, ensk og
skandinavisk rit þá getur þaS
hæglega valdiS ruglingi, þar sem
höfundarnir hirSa oft á tíSum
ekki um, aS geta þess við hvaða
standard sé miSaS.
Eg myndi telja ákjósanlegast
aS reikna alls ekki í Hb% heldur í
gr%, eins og ÞjóSverjar eru nú
alment farnir aS gera og ber þar
þrent til.
1) ÞaS gefur mikið fyllri upp-
lýsingar, aS fá eitthvað uppgefið
í absolut tölum eins og grömm-
um, heldur en aS heyra að eitt-
hvaS sé svona og svona mörg
Hb%, sérstaklega þar sem rnerk-
ingin í % er hér nokkuS annar-
leg, og aS Hb% gildir ekki alstað-
ar þaS sama. AS ekki hafi tekist
aS fá hæmoglobiniS nægilega
hreint til þess aS hægt sé aS á-
kveSa þunga þess nákvæmlega,
finst mér ekki nógu veigamikil á-
stæSa til þess, að hafna algerlega
aS mæla þaS i gr. AS minsta kosti
er fjöldi efna í blóSinu, sem ekki
er betur ástatt um, s. s. albuminin,
globulinin og lipoidarnir, en samt
eru mæld í grömmum. Og skyldu
síöari nákvæmari rannsóknir leiSa
í ljós, aS Hiifners tölur væru ekki
alskostar réttar, þá er hægSarleik-
ur aS breyta þeim i samræmi viS
þaÖ, án þess að þaS hafi neina
verulega röskun i för með sér.
Til mála finst mér einnig geta
komiS aS miöa viS hæm, sem er
hinn virki hluti af hæmoglobininu
og hvers efnafræSilega samsetning
er fyllilega kunn og þvi hægt aS
mæla þaS nákvæmlega í gr.
2) Sé reiknaS í gr% Hb eða
gr% hæm þá losnar maSur við
alla standarda, en náttúrlega verð-
ur að leiSrétta mælana eftir sem
áSur.
3) Index ákvörðunin. Litarind-
exinn, sem á að gefa til kynna
hlutfalliS milli Hb% og rauSu
blóSkornanna, er hugsaSur þann-
ig, aS til eSlilegs hæmogloliin-
magns í körlum, þ. e. 100 Hb%
svari 5,00 miljónir rauSra blóS-
korna í 1 mm3 af blóSi og hjá
konum 90 Hb% til 4,5 miljóna
rauðra blóðkorna og er þetta hlut-
fall táknaS meS 1. MeS öSrum orS-
um miljónirnar eru margfaldaSar