Læknablaðið - 01.02.1948, Qupperneq 7

LÆKNABLADID
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUIÍ GEIRSSON. Meðritstjórar: BJÖRN
SIGURÐSSON frá Veðramóti og JÓHANNES BJÖRNSSON.
33. árg. Reykjavík 1948 1. tbl. ‘
H andlæknisíadgeröii* við
u í c u s u
fi/7ír /Jr. /J. //. T. Thorlakson,
Winnipeg,
Lyflæknis- og skurð-meðferð
á ulcus duodeni liefir smáin
saman orðið æ ofar á baugi í
ræðum og ritum læknisfræð-
innar undangengin 50 ár. Síð-
nstn tvo áratugina fyrir alda-
mót, var aðeins lítillega minnzt
í kennslubókum á þenna sjúk-
dóm, sem nú á dögum er al-
gengt og mikið vandamál. Hér
verður ekki ræddur sá mögu-
leiki, að kvilli þessi sé tíðari
en bann áður var, en liitt er
ljóst, að læknis leita nú fleiri
sjúklingar með skeifugarnar-
sár en nokkuru sinni fyrr. Þeir
leita sér lijálpar ekki einungis
vegna síendurtekinna melting-
artruflana, lieldur einnig mjög
oft vegna lítt bærilegra verkja,
blóðuppsölu, per'forationar eða
stenosis, en þessir fylgikvillar
koma venjulega því aðeins til
sögunnar, að sjúkdómurinn
liafi slaðið lengi. Það fer ekki
hjá þvi, að kvilli, sem veldur
uoaem.
yfirlækni við Wirmipeg Clinic,
Canada.
svo miklum þjáningum og
dregur svo mjög úr starfshæfni,
sé allverulegur Þrándur i Götu
Jífshamingju og efnalegrar vei-
ferðar þessara sjúklinga. Enn-
fremur er ljóst af því, hve tíð-
rætt læknum verður uin þetta
viðfangsefni, og hinu, live
miklu vísindalegu tilrauna-
starfi er si og æ varið i þágu
þess, að fullnægjandi lausn á
vandamálinu um ulcus duo-
deni clironieum á enn langt i
land.
A því leikur enginn vafi,
enda flestir sammála um, að
við langflest einföld skeifu-
garnarsár ber að beita lyflækn-
is-aðgerðum, sem beinast í þá
átt að kippa í lag almennum
og staðbundnum factorum,
sem viðurkennt er, að þýðingu
hafi. A liinn hóginn hefir kom-
ið í ljós, að þó nokkur hluti
þessara fylgikvillalausu sára,
eða um tíu af hundraði, láta