Læknablaðið - 15.06.1984, Síða 23

LÆK.NABLADIÐ
165
heilsugæzlustöðina í sambandi við sjúkrahús
eða ekki. Hann taldi pað miður, að óeðlilega
lengi hafi dregizt að setja gjaldskrá fyrir
pjónustu heilsugæzlustöðva, sem greiddist af
sjúkrasamlögum. Hann benti pó á, að pessi
gjaldskrá mundi ekki draga úr rekstraróhag-
kvæmni peirri, sem opinberum fyrirtækjum
hætti við, en spurning væri, hvort eitthvað
annað rekstrarfyrirkomulag væri betra. í pví
sambandi minntist hann pess, að læknafélögin
hefðu á sínum tíma staðið fagnandi að baki
próunar og uppbyggingar heilsugæzlustöðva.
Til að koma til móts við sveitarfélögin við
rekstur heilsugæzlustöðva hafi verið uppi hug-
myndir um daggjöld eða bein fjárlög til
rekstursins, sem pá sveitarfélögin eða starfs-
fólkið sjálft fengi til umráða.
Hann fjallaði síðan almennt um, hvernig
gjaldskrárkerfi fyrir veitta pjónustu í heimilis-
lækningum hefði áhrif á pá úrlausn, sem
sjúklingar fengju og minntist á kínverskt,
pýzkt, brezkt og hollenzkt fyrirkomulag, kosti
pess og galla að pessu leyti. Hann ræddi síðan
um frampróun lækninga almennt og breyt-
ingar, sem pað hafði haft á stöðu heimilislækn-
isins, og pví næst um breytingar, sem hefðu
orsakað próun í átt til heilsugæzlukerfisins.
Hann ræddi síðan um hina öru kostnaðar-
aukningu á heilbrigðissviðinu. Hann benti á, að
við lifum á tímum aðhalds og sparnaðar, og
taldi hann pað ekki hafa áhrif á pessa próun,
en margt mætti hugsa upp á nýtt, sem pá gæti
leitt til pess, sem betur færi. Þiggjendurnir
væru svo fólkið, sem einnig yrði að greiða
fyrir pjónustuna á einn eða annan hátt. Væri
hún of háu verði greidd? Eða ætti að nota pað
fé á einhvern annan hátt til pess að auka
heilbrigði? Slíkar spurningar leituðu mjög á í
hugum sjúkratryggingamanna, sagði dr. Jón.
Það finnst öllum sjálfsagt, að við veitum
eitthvað til heilbrigðispjónustunnar, pegar vel
árar, en pegar illa árar, ætti pá draga í land?
Hann taldi erfitt að svara pessu með jái eða
neii, en taldi eðlilegt, að nákvæmt eftirlit væri
með kostnaðarstraumum í heilbrigðispjónust-
unni vegna parfarinnar fyrir heilbrigði og
frampróun læknavísindanna.
Því næst ræddi hann um kröfur sjúklingsins
á pjónustu og áhrif læknisins á kostnað
heilbrigðispjónustunnar. Þá hugmynd að auka
kostnaðarpátttöku sjúklings taldi dr. Jón vera
til komna til pess að draga úr kostnaði í hinu
slæma árferði, sem nú er, frekar en að auka
ábyrgð læknis og sjúklings á kostnaðinum.
Niðurlagsorð Jóns voru síðan pessi: »Rekst-
ur heilsugæzlustöðva var settur í hendur
sveitarfélaga, af pví að pau höfðu meiri
markaðsnálægð en ríkið. Spurningin, hvort
starfsfólkið sjálft, sem sér um pjónustuna,
hefur ekki öllu meiri markaðsnálægð, er á-
hugaverð. Þetta er málefni, sem verður að
skoða af faglegri einlægni, ef ná á góðum ár-
angri í bráttunni við rekstrarkostnaðinn. Upp-
bygging heilsugæzlustöðva er og hefur verið
stórkostlegt verkefni. Sem áhorfandi á fremsta
bekk sé ég, að margt má betur fara, en ég hika
ekki við að klappa pátttakendum lof í lófa
fyrir frammistöðuna.«
Síðan hófust umræður um framsöguerindin
og málefnið.
Ólafur Mixa kvaddi sér fyrstur hljóðs. Hann
ræddi um, hvernig heimilislæknakerfi m.a.
hefði áhrif á útskrift lyfja, en í pví sambandi
taldi hann nauðsynlegt, að upplýsingastreymi
frá hinu opinbera yrði mjög aukið varðandi
kostnað í heilbrigðispjónustunni, t.d. um hvað
hvert einstakt lyf kostaði. Hann benti á, að við
væntanlega kerfisbreytingu í Reykjavík væri
ekki verið að afgreiða bæði kerfin í eitt skipti
fyrir öll. Breytingum mætti koma á síðar.
Hann ræddi síðan um fyrirlestur Skúla og pær
hugmyndir að gera samning við starfsfólk
heilsugæzlustöðva um rekstur á heilsugæzlu-
stöð. Hann benti á, að með fyrirkomulagi
heilsugæzlustöðva væri aukinn staðall á pjón-
ustunni og sjálfsagt, að pað héldist prátt fyrir
eitthvert annað rekstrarfyrirkomulag. Hann
spurði síðan Skúla um ímyndaðan »bónus« við
reksturinn, hvort hann væri breytilegur frá ári
til árs, hvort hann minnkaði, ef hagstæður
rekstur yrði eitt árið, svo og hvernig ætti að
fjármagna ýmsa kostnaðarliði, t.d. tölvuskrá-
ningu.
Skúli svaraði spurningum Ólafs strax. Hann
taldi eðlilegt prátt fyrir hagstæðan rekstur, að
gera ætti ráð fyrir líkum bónus árið eftir. Þó
ætti að vera ákveðið pak á »bónusnum«. Að
sínu viti ætti að nota ágóða af rekstrinum til
próunar á starfinu, og yrði pá tölvukostnaður
tekinn af pví. Stjórnunarkostnað ætti að inn-
reikna í rekstraráætlun.
Jóhann Ágúst Sigurðsson spurði, hvort væri
dýrara í heild, kerfi númeralækna eða heilsu-
gæzlukerfi í ímynduðu bæjarfélagi.
Skúli benti á, að ekki væri til stöðluð
ímynduð pjónusta í hvoru kerfi fyrir sig,
pannig að ekki væri unnt að gera kostnaðar-
samanburð.