Reykjanes - 08.08.2013, Blaðsíða 4

4 8. ágúst 2013
Hugleiðing:
Í tilefni goslokahátíðar
Forsagan:
Ég er Suðurnesjakona í húð og hár.
Hvernig vildi það til að ég var búsett
í Vestmannaeyjum daginn áhrifaríka
23. janúar 1973? Mig langar til að
segja ykkur ástæður þess, hvernig mér
reiddi af og hversvegna ég fór ekki
aftur til Vestmannaeyja.
Ákvörðunin:
Við sátum saman í byrjun árs 1972
ungu hjónin og ræddum málin. Við
bjuggum í Hafnarfirði þar sem eigin-
maðurinn átti fjölskyldu. Við ræddum
ískyggileg mál atvinnuleysis og fram-
tíð okkar og drengjanna tveggja 1 og
3 ára. Það hafði birst auglýsing um
starf í Vestmannaeyjum! Jú það vant-
aði vélvirkja og húsnæði fylgdi. Var
þetta ekki það sem við áttum að gera.
Flytja til Eyja. (Eins og að flytja til
Noregs í dag)
Í stuttu máli. Gunnar sótti um og
fékk starfið og húsnæðið sem ekki
vóg lítið á þeim tíma. Við höfðum
árangurslaust leitað að húsnæði á
mínum heimaslóðum. Við fórum
margoft til Sandgerðis, spurðumst
fyrir og bönkuðum upp á. Nei ekkert
var að fá. Það var því ákvörðun okkar
að flytja til Vestmannaeyjakaupstaðar.
Við fluttum frá fastalandinu 5. Febr-
úar 1972 í mikilli blíðu. Eyjan tók vel
á móti okkur með frábærri aðstoð
vinnufélaganna tilvonandi í Þór hf .
Dvölin:
Það verður að segjast sem er að ég
tók fljótt ástfóstri við þennan stað,
þessa eyju! Gunnar náði smám saman
tökum á vinnunni og ég fór að vinna
hálfan daginn á morgnana í Vinnslu-
stöðinni. Við upplifðum okkar einu
Þjóðhátíð í einstakri blíðu. Algjör
hughrif og við fengum marga gesti af
fastalandinu til okkar. En ég verð að
segja ykkur frá flottasta minningar-
brotinu mínu. Ég var nýbúin að fara
með strákana á leikskólann, beið eftir
vinnurútunni og horfði í morgunsól-
inni yfir eyjuna og yfir á fastalandið.
Ég gleymi þessari sjón aldrei. Hví-
lík fegurð. En á þessum stað er núna
hraun en fallegt samt.
Við tókum ákvörðun um að vera
í Eyjum amk 5 ár í viðbót og fórum
að huga að húsnæði. Fundum það.
Kjallaraíbúð við Vestmannabraut
(Kanastaðir) og samningar tókust við
húseiganda og banka. Samningana átti
að undirrita 22.janúar 1973.
Við vorum orðinn spennt og ætl-
uðum svo sannarlega að gera kjall-
arann flottann. En þennan dag var
aftakaveður og fasteignasalinn uppi
á fastalandinu því flug lá niðri. Og
áætlanir áttu svo sannarlega eftir að
kollvarpast.
Flóttamennirnir:
Eins og allir vita og ég þarf ekki að
ræða frekar varð gos í Heimaey 23.
Janúar 1973.
En kannski er saga flóttamannanna
þess verðug að skrifa um hana eitthvað.
Við eins og aðrir urðum landflótta
Vestmannaeyingar og hröktumst upp
á land. Allir vita hvernig landsmenn
tóku á móti okkur. Ógleymanlega!
Ég hef sagt mína sögu fyrir unglinga
sem voru á vegum vinkonu minnar
Jóhönnu Norðfjörð sem þá sá um
æskulýsstarf kirkjunnar hér. Krakk-
arnir voru með öndina í hálsinum.
Þeim fannst þetta svo spennandi. Ég
hitti þau mörg á götunum í mínum
heimabæ og þau stoppuðu mig og
spurðu..Ert þú flóttamaðurinn?
Flóttamenn eru jú ekki aðeins að flýja
undan ógnarstjórnum og slíku heldur
geta flóttamenn verið á flótta undan
náttúruöflunum.
En erfiðir voru mánuðirnir eftir
gosið. Við bjuggum hjá foreldrum
til skiptis og fengum leiguíbúðir um
skamman tíma. En að lokum fengum
húsnæði á vegum Viðlagasjóðs í Sand-
gerði. Þá vorum við búin að fá lóð þar
og byrjuð að byggja.
Ekki til Eyja:
Þeim spurningum er þegar að nokkru
leyti svarað. Við ákváðum að reyna
enn og aftur við mínar æskuslóðir
og fengum lóð við Hlíðargötu 37
í Sandgerði. Yfirmenn Gunnars í
Eyjum komu og reyndu að fá hann
aftur til sín en örlögin voru ráðin. Ég
var komin heim til mín. En þær tilf-
inningar sem ég ber til Eyjanna minna
verða alltaf til staðar.
Að 40 árum liðnum:
Til hamingju Vestmannaeyingar.
Gleðilega Goslokahátíð!
Ég hef þrisvar heimsótt Eyjarnar og
ég elska þær.
Silla E.
(Sigurbjörg Eiríksdóttir)
Rúmlega 400
manna skötumessa
Það er orðin árlegur viðburður að í júlí er blásið til skötumessu í Garðinum. Skötumessan nýtur
mikilla vinsælda og í ár var eins og
alltaf yfirfullt. Allur ágóði af messunni
rennur til góðra málefna fyrst og fremst
er stutt við málefni fatlaðra.
Sigurbjörg Eiríksdóttir mætti fyrir
Reykjanes á Skötumessuna og smellti
af nokkrum myndum. Hún sagði þetta
hafa verið flotta samkömu og skatan
hefði bragðast einstaklega vel.
Silla E.