Stormur - 10.03.1936, Blaðsíða 4
4
STORMUR
honum datt strax í hug Marcelle Gartean. Marcelle var kom-
in af frönskum föður en sænskri móður. Hún misti ung for-
eldra sína, en ólst upp hjá ættingja föður hennar, sem fór
illa með hana. Marcelle strauk frá honum til Parísar og var
þar næstum því dauð úr hungri, en þá tók ræningjaforingi
frá Korsíku hana að sér og með honum ólst hún upp.
Dick og hún höfðu hist í London, og einu sinni hafði hon-
um tekist að bjarga henni úr höndum lögreglunnar, þegar
hún var í þann veginn að taka hana fasta fyrir búðarþjófn-
að. Upp úr þessu spratt vinátta á milli þeirra og í hvert sinn
sem Dick þurfti á vandasamri aðstoð að halda, leitaði hann
til Marcelle. Hún var mjög fögur stúlka, og átti það ekki
hvað minstan þáttinn í því, að draga Dick að henni.
r
Arar Helvítís.
Svo lýsir Jón Daðason í „Gandreið“ starfsemi ár-
anna — sendisveina Satans:
1. Lucifer mest leiftur og glæður
loftkringlunni undir,
með skýjaeldi og skruggum skæður
skelfir sjó og grundir.
2. Satans andar upp og niður
elimentin spilla;
í undirheim er svikasiður
sálir manna að villa.
3. Fýtons er ei fylgdin sljó
feigð og fári .blása,
gegnum veður, vötn og sjó
' vargar þessir rása.
4. Drakó byggir dufti í
draugar myrkrin fanga,
árahópar eins og mý
út um löndin spranga.
Úr gömliím sálmtim.
Píning fordæmdra.
Kvelur þá eldur og kynstra fýla,
kvelur en lifa þó í heli,
ólykt slík er af eldsins kveikju
og meinfullum brennisteini.
Höggur ormur önd og nagar,
aldrei slítur pinu vítis,
kremja djöflar kropp með hrömmum
kreista, þrýsta, hrista og nísta.
í móti náttúru hver einn hlutur,
hér skal þæfa um aldur og æfi,
andstygðarleg allra hegðan
ein mjög pínir og veldur meinum.
Blindir sjá þeir blindan fjandann,
blindaðir mest af skömm og syndum,
árar í kvölum, eða þeim skolast
illúðlegir til sambúðar.....
G SJÓVÁTRYGGINGARFÉLAG
I ÍSLANDS H.F.
N
G
I
N Líftryggingardeild.
Götamótorinn
fæst í
Verzlun
Jóns Þórðarsonar.
Ósegjanleg ógn og bagi,
óttinn stór hjá neðstu dróttum,
í skömm og sneypu, skrækja og hrópa,
skrokkinn hungrar en þyrstir tunga.
Með veini og ópi vondar þjóðir
venda síðan guði frá;
í heitum logunum hryggir og móðir,
hreppa bæði sorg og þrá.
Þeir dragast um dimmar djöflaslóðir,
þeim dauða er enginn endi á.
Með önd og líkama aumir brenna
í eldi, eitri og ormakrá,
sem sindur fyrir afli í sundur renna,
svartari eru en bik að sjá;
myrkur og fýlu meinleg kenna
meira ag verra en eg kann tjá.
í helvíti er alls ills nægð,
á öllu góðu mesta óhægð;
Óbærilegur hiti hár,
heljar nístandi grimdin sár.
ísafoldarprentsmiðja h.f.