Stormur - 16.06.1942, Síða 1

STOR
Ritstjóri: Magnús
Magnússon
XVIII. árg.
Reykjavík í júní 1S42.
14. tölublað..
Sundurlausir þankar.
I.
Fyrir nokkrum árum, er ójöfnuður fnamsóknarmanna
var kvað mestur í þessu landi og Jónas beitti alla and-
stæðinga sína sem nokkuð kvað að, svipuðum ofsóknum
og blóðhundar sumra þjóða gera nú, bar það við, að Sig-
valda kvæðamanni frá Skarði var leyft að kveða í útvarpið
og kvað hann meðal annars þessar vísur:
1.
Vandi er þeim, sem völdin á
vel á tignarstóli drotna;
mikilsverð er maktin há,
ef manndygð lætur eigi þrotna.
2.
Margir kóngar mjög að dáð
málum öllum vilja snúa;
en ef þeir hafa illgjörn ráð,
undir þeim er neyð að búa.
3.
Sá með eigin augum sér
ekki nema slotshræsnara,
undirsáta örlög hér
ekki kann frá meinum vara.
4.
Slíkur múgur vísir vér
að vant að stjórnarháttum gæti;
fólkið kúgast, íantamer
flyKkjast upp í valda sæti.
5.
Til að seðja fýsna feikn,
flesta kosti þá er völ um:
brjósta-krossa. titla og teikn,
tekst að fá með ríkisdölum.
6.
Einn ef hyggur öðrum tjón,
eitruðum hreyfir laga skjölum
og kaupir margan þarfa þjón;
. það fæst alt með ríkisdölum.
7.
Alt skal vinna aftan til
og í læstum ráðasölum;
svo er vænt, að vinnist spil,
ef vasinn miðlar ríkisdölum.
8.
Eitt mér vanta þykir þó,
um þetta efni fyrst við tölum:
Hún fæst ei með ríkisdölum.
hamingja sönn og hjartans ró,
9.
Völdin eins og vorsins blóm
visna, þegar haustið kemur;
þá skal undir æðri dóm
öllum málum skjóta fremur.
10.
Heill á vorum högum er,
heims forsmáum týrannana,
gæfan oss því vanda ver
valdi undir Föðurs Dana.
Er Sigvaldi hafði lokið kvæðalestri sínum og gekk
út, skildi hann ekki hverju það sætti, að nokkrir fram-
sóknarmenn, og þar á meðal háttsettur maður við útvarpið,
sem þykist mjög af bókmenta kunnáttu sfnni og smekk,
þustu að honum og létu ófriðlega. — En skýringin kom
fljótt. Bókmentafræðingur framsóknarinnar vatt sér að
honum og ávítaði hann harðlega fyrir það, að hann hefði
misnotað það traust, sem honum hefði verio sýnt með því
að rjúfa hlutleysi útvarpsins og kveða níðvísur um frara-
sóknarstjórnina.
Sigvaldi bað manninn að vera rólegan, því að vísur
þessar væru mansöngurinn í 5. Númarímunni og þar sem
rímurnar væru kveðnar í Grænlandi á fyrrihluta 19. aldar,
gæti naumast verið átt við ríkisstjórn þá, er nú sæti, með
vísum þessum.
Bókmenntafræðingurinn varð skömmustulegur á svip-
inn, og kemur það þó sjaldan fyrir, að Framsóknarmenn
blygðist sín, enda var maðurinn ekki „fuldblods", því að
skömmu seinna hröklaðjst hann úr Framsóknarflokkn-
um og gerðist Bændaflokksmaður og nú veit enginn um
hans pólitíska kynferði.
II.
Einhvern tíma á 'þessum árum var það líka, sem Fram-
sóknarmaður rauk upp á íhaldsmann fjrrir það, að sá í-
haldssami raulaði þessa vísu úr Númarímum fyrir munni
sér á pólitískum fundi, sem Hriflu-Jónas var staddur á:
I
Eins og svangur úlfur slegmn,
einn er sauða haga smaug um,
seint og langan labbar veginn,
lygnir dauða-bólgnum augum.
Framsóknarskepnan sagði, að visan væri um Jónas.