Árroðinn : blað Alþýðuflokksfélags Akraness. - 01.01.1936, Blaðsíða 3

-3-
hann ekki taks gróðann af bóksölunum, sem
hafa selt bækumar til bamannna, Með öðr-
um orðum, hann hugsar meira um hagsmuni
famennor stéttar, en hagsmuni alls Þess
fjölda, sem af vanefnum hefir keypt Þessa
hluti undanfarin ár.
Hér að framan hef ég að nokkru leyti
sýnt fram a Það hvað AlÞýðuflokkurinn hefir
tekið föstum tökum að vinna að bættri af-
komu lands og Þjóðsr, og allar hans fram-
kvaandir miða að Því, að bæta afkomu Þeirra,
sem eru minni máttar, til Þess að meira
réttlæti fáist á efnahag mairna.
Akurnesingar, Þið, sem enn fylgið Sjálf-
^ stæðisflokknum að málum, hvort finnst ykkur
nú réttara, að unnið sé aö Þv'. aö bæta af-
komu fjöldans meö auknum framkvsandm á
sviði atvinnulífsins og aö framkvsana trygg-
ingar til hagsbóta -öyrir landsmenn, sem er
stefna jafnaðarmanna, eða að skera niður
verklegar framkvæmdir á atvinnuleysistímum,
skifta sér sem minnst af hag hvers einstakl-
ings? Þetta er stefna Sjálfstajðisflokksins.
Því til sönn'unar skal vitnað x ræðu formanns
Sjálfstseðisflokksins í eldhúsumræðunum, og
einnig bendi.r Það til Þess, Þegar flokkur-
inn tók Þá afstöðu, að vinna ekki í utan-
ríkismálanefnd á Þingi.
Hér að framan hefir verið að nokkru leyti
bent á Þá braut, sem AlÞýðuflokkurinn hef'ir
farið til viðreisnar atvinnu- og fjárhags-
lífi landsins, og Árroðinn mun gera sér sem
mest far um Það, að kynna Þá stefnu hér á
Akranesi, Því Það er álit okkar jafnaðar-
manna, að með Því vinnum við mest á, Því
' allir hugsandi menn kjósa sér lífsstefnu
eftir málefnum en ekki mönnum.
G. S.
MANNDÁUBI 1952.
1 skýrslu landlæknis fyrir árið 1932 eru
taldir dánir Það ár 1.191 menn, en dánaror-
sakir Þessar:
Berklavejki 220
Ellihrumleiki 166
Krabbamein og sarkmein 139
Limgnabólga 107
Hjartasjúkdomar 104
Heilablóðfall 78
Slys 53
Meðfætt fjörleysi ungb. 27
Skarlotssótt 17
Nýrnabólga 17
Önnur og óÞekkt C ? nðame'n 265
1191
SLÆM LANDSSTJ ÖRN.
Saga eftir
Arnmund Gíslason.
Strúnu í Bugðu varð heitt í hamsi, hún
skellti rauðri og vatnsÞrútinni hendinni á
holdÞylckt og viðamikið lærið, svo Það biildi
í. "Eg er svo aldeilis yfir mig eitur-brenn-
andi andskotans hissa.’ A nú að fara leggja
skatt á hæsnin manns, segurðu? ofan á ellt
annað. Já, stjómin sú araaj ég segi ekki
nema Það, sú Þykir mérætla að sussa að okkur
smælingja-greyjunum. Hverju skyldi hún sein-
ast taka upp á? Ekki nemo Það, að fara að
.tolla taðgatiö á Þessum pútxikindum, sem maður
á. Ég held hún sé bará orðin vitlaus, Já,
Það er flest á sömu bókina lært hjá Þessum
béuðum ekki sens valdhöfum, og alltaf bæta
Þeir gráu ofan á svart. En meðal annara orða,
hv&ð ætia Þeir sér að krækja mikiö úr vösum
ckkar með Þessu?" Púsi á Krubbu lagði undir
flatt og horfði á Strúnu með sauðalegum sak-
leysissvip: "Tvær krónur fyrir hverja pútu
'um árið, var mér sagt". Strúna var næstum
rokin m koll. "Mikil yfirgengileg skömm og
forsmán er ÞettaJ Tvær krónur fyrir hverja
pútu,- og Það víst hvort sem hún gýtui- úr
sér nokkru eggi eða ekki?". "Það er gefinn
hlutur, að Það verður ekkert farið eftir Því
hvemig Þær verpa". "Nei ekki ÞaðJ Það er
stjóm Það tama, gerir elclcert, hugsar um
ekkert, nema að reita bláfátaékan almúgann
aftan og framan meðan noldcar spjör er lafandi
eftir á honum. En Það er von að svona fari,
Þegar menn eru Þeir dæmala.usir golÞorskar að
hafa ekki vit fyrir sér, en Þaö hafa Þeir ekki,
Því er nú fjandons ver". Eúsi leit út undan
sér. "Vit fyrir sér, með hvað"? "Nú ég á við
hvað almúginn er vitlau3 í Þessum kosningum,
sem alltaf eru, upp aftur og upp aftur. Hann
hefir bókstaflega ekkert vit á að kjósa, ekki
Það allra minnsta, nei ef hann hefði Það nú,
Þá teymdi hann elcki ófrelsið og kúgunina og
allskonar bölvun á eftir sér, eins og hund
í bandi, en sem ég er lifandi manneslcja, Þa
gerir hann Það, bara af Því, að hann lcýs ekki
Þá. réttu menn. Svona var Það með hann Kobba,
hvort ég sagði honum ekki, hvað Það væri vit-
laust að kjósa hann Sigurð Geirs á Þing og
stuðla með Því að koma öðrum eins néungum
í stjórnina, eins og nú eru í henni. Jú, Það
.Þýddi lík8 dálítið." Það fór einhver tiringur