Boðberi - 01.03.1927, Blaðsíða 2

2
Nafn blaðsins?
Móðir einhvers annars.
Yið krossgötur einar í Lundúnaborg, þar sera umferðin
var allramest, stóð lítil, gömul kona, og horfði með skelf-
ingarsvip yfir götuna. Henni virtist pað auðsjáanlega beinn
lífsháski, að komast yfir á gangstéttina hinumegin götunn-
ar. Og því lengur sem hún stóð fuirna, f)ví minni kjark
hafði hún til þess að áræða út á götuna.
Bílar og hestvagnar þutu frain hjá í óslitnum, marg-
földum röðum, hérnamegin í pessa áttina, hinumegin í hina.
Gamla konan beið þess árangurslaust, að augnabliks hlé
yrði á umferöinni, að ofurlítið skarð kæmi í þessar enda-
lausu vagnalestir, — en það kom ekki.
Pá komeftir götunni hávær drengjahópur, er var á heim-
leið úr skóla jiar í grendinni. Prátt fyrir mannfjöldann,
þrengslin og gauraganginn, fanst drengjunum þeir hafa
tækifæri til að vera með glens og gamanlæti. Þeir voru
orðnir svo vanir fiví, að ferðast fiarna fram og aftur á
hverjum degi. Einn drengjanna, sá er fljótt á að líta virt-
ist hávaðasamastur og mestur glanninn, leit út fyrir að
vera foringi hinna. Hann var ætíð í broddi fylkingar og
dró félaga sína með sér í gegnum troðninginri. Og honum
fórst þetta svo vel úr hendi, að drengirnir gátu altaf
smogið áfram, án þess að nema staðar, hvað þétt sem um-
ferðin var. Alt í einu staðnæmdist hann eitt augnablik, og
hljóp svo, eins og kólfi væri skotiö, burt frá félögum sín-
um. Honum hafði orðið litið á litlu, gömlu konuna, og
hann hafði þegar skilið það, að hún þorði ekki að hætta
sér út á götuna. Þegjandi og umsvifalaust hljóp hann til
hennar, tók hana við hönd sér og leiddi hana með mestu
gætni, en auðsæilega öruggur og ókvíðinn, gegnum bíla-
og vagnaþvöguna, yfir á gangstéttina hinumegin götunnar.
Svo kvaddi hann gömlu konuna kurleislega og hljóp til