Baldursbrá - 14.01.1935, Blaðsíða 2

2.
UNGMENNABLAÐ ÞJÖÐRÆKNISFéLAGSINS
BALD URSBRÁ
Ungmennablag Þjóðræltnisfélagsins
Ritstjóri: Sig. Júl. Jóhannesson
218 Sherburn St. Winnipeg, Man.
Ráðsmaður: B. E. Johnson
1016 Dominion St. Winnipeg, Man.
landið þar sem litla, hvíta hænan
var.
Litla hvíta hænan sagði við sjálfa
sig:
“Stórar, svartar bifreiðir ferðast.
Eg veit það, eg veit það.
Eg ætla að fara upp í stóru,
svörtu bifreiðina. Þá get eg h'ka
ferðast.”
Og svo flaug litla hvíta liænan
upp í stóru svörtu hifreiðina.
Hún faldi sig undir stóra svarta
feldinum.
Hún var alveg grafkyr.
Eftir nokkurn tíma kom karl-
maðúr og kvenmaður.
Þau fóru upp í bifreiðina.
Konan sat í aftursætinu.
En hún sá ekki litlu hvítu liæn-
una.
Maðurinn settist í framsætið.
En hann sá ekki litlu hvítú hæn-
una.
Þá sagði maðurinn.
“Solveig litla gaf hænsunum.
Mangi reið honum Rauð.
Nú verðum við að fara heim
aftur.
Við verðum að flýta okkur eins
og við getum.”
Þá lét maðurinn lúðurinn á bif-
reiðinni segja:
“Honk! honk! honk! honk!”
Frh.
Gunnlaugur og Helga
Frh.
“Þú ætlar þá að láta ímyndaða
anda hræða þig til þess að bera út
þitt eigið barn,” sagöi konan lians.
Hún hét Jófríður.
“Eg hefði aldrei trúað því að þú
værir svo ístöðulítill og jafnframt
vondur maður.”
“Skynsemi verður að ráða yfir
tilfinningum,” sagði Þorsteinn. —
“Þessi draumur hefir verið ætlaður
til þess að vara mig við óhamingju.
Þú verður því að skilja það að eg
get engan veginn varnað því að
draumurinn rætist nema á þann
hátt að láta bera út barnið. Með
því móti kem eg í veg fyrir ógæfu
þess og ógæfu ættarinnar. Eg á
það því draumnum að þakka að eg
get verndað biessaö barnið frá sorg
og óhamingju. Ef það er stúlku-
bam verður það að deyja. Þú
verður að hlýða skipun minni,
liversu erfitt sem það er.”
Og Jófríður varð að lofa Þor-
steini því áður en hann fór á AI-
þing, að fylgja skipun hans.
Skömmu eftir að hann var far-
inn fæddi hún barn, og það var
yndislega falleg stúlka. Jófríður
lét kalla fyrir sig smalamann, sem
þar hafði verið lengi. Hún mælti
á þessa leið við smalann:
“Sæktu reiðhestinn minn, legðu
á hann hnakk, farðu með þetta ný-
fædda barn upp að Hjarðarholti í
Dölúm til Þorgerðar syrstur manns-
ins rníns og segðu henni að eg
b.öji hana aö ala stúlkuna upp
leynilega og gæta þess vel að Þor-
s.einn komist aldrei að því.”