Hádegisblaðið - 17.02.1933, Blaðsíða 3

H A DEGI'SBLAÐIÐ
3
Borg. Það hefir kanske þótt afsak-
anlegt þótt siðferði nokkra ungl-
inga gjörspiltist, ef þeir herrar
yrðu nokkrum krónum ríkari við
það.
í næsta blaði verður sýnt fram
á hvaða áhrif þetta getur haft á
siðferði barna og unglinga hjer í
bænum, einnig mun sýnt fram á
hver áhrif spiiafýsn getur haft á
líf manna.
Bófar í Khöfn nota nýja aðferð
til að ræna menn.
I stórborgunum erlendis er dag-
lega ráðist á menn og þeir rænd-
ir. Þótt Kaupmannahöfn sje að
vísu ekki mjög stór borg á er-
lendan mælikvarða, þá hefir þetta
þó þráfaldlega komið fyrir þar.
Nú r’hafa bófarnir í Kaupmanna-
höfn fundið upp nýja aðferð til að
ræna menn, en það er með þvi að
veiða þá i lassó. (Lassó er löng
kastlína næð lykkju á öðrum end
anum, mjög algengt veiðiáhald
meðal ameriskra kúasraala). Ný-
lega voru 2 rán framin í Kaup
mannahöfn á þennan hátt. Voru
það i bæði skiftin friðsamir heldri
borgarar, sem voru á leið heim
til sín. Vissu þeir ekki fyr en þeir
fengu snöruna um hálsinn og voru
svo dregnir eitthvað, en mistu
brátt meðvitundina. Hið eina, eem
þeir vissu um ræningjana var
þetta, og svo það, að ^asar þeirra
höfðu verið losaðir við alt sem í
þeim var af verðmæti. Ekki hefir
tekist að hafa hendur í hári söku-
dólganna.
HUGULSEMI.
A (reiður við B): »Parðu til
fjandans*.
B (enn reiðari): »Jeg fer ekki
fet nema hún mamma komi líka«.
Stórkostlegur þjófnaður.
Ungur maður í ágætri stöðu notar aðstöðu sfna til að
fremja stórþjófnað.
Málið rannsakaö í kyrþey. — Hvex*s vegna þegja dagblöðin?
Nú undanfarna daga hefir sú
saga gengið um bæinn, að starfs-
maður einnar stærstu stofnunar
þjóðarinnar hafi tramið stórþjófn-
að og notað sjer þar til embættis
aðstöðu sína. Málið mun nú í rann-
sókn. Ekki er ennþá fullkomlega
ljóst hversu hárri upphæð hefir
verið stolið. Sumir segja 12,000
krónur, en aðrir að upphæðin sje
enn hærri. Hið sanna mun vera,
að ennþá sje eigi fengin vissa
Þröngsýni.
Vinnumenn á sveitabæ nokkr
um voru að binda hey á útengi.
Átti annar að binda en hinn að
»drepa undir«, eins og kallað er
á suðurlandi, en það er að koma
reipinu undir sátuna, án þess að
taka hana upp. Vinnumanni þeim,
er batt heyið, þótti hinn vinna
verkið illa og kallar því til hans
og segir: »Parðu til fjandans, það
er hvort sem er ekki hægt að
nota þig við þetta verk«. Hinn
lætur ekki segja sjer þetta tvis-
var og hleypur burt af enginu og
beina leið til húsbónda síns og
segir við hann: »A spipaði mjer
til fjandans, get jeg nokkuð gert
hjer?*
Prestur neitar að aðstoða við
líkbrenslu.
í Álaborg i Danmörku kom fyrir
skrítið atvik fyrir nokkru. Maður,
sem dó þar, hafði beðið um það,
áður en hann dó, að lik sitt yrði
brent. Þegar aðstandendurnir komu
til sóknarprestsins, þá neitaði hann
um aðstoð við líkbrensluna. Ætt-
fyrir því, hve mikil upphæðin er.
Það mun komið á aðra viku
síðan rannsókn hófst í máli þessu.
Hvers vegna þegja blöðin um
þennan atburð? Ætli að það sje
hjer eins og oftar, að um sje að
ræða fólk af hinum svokölluðu
betri borgurum, sem koma óþægi-
lega við sögu.
lládegisblaðið flytur á morgun
grein um málið. Atvikin að þjófn-
aðinum, ofl.
ingjar hins látna urðu því að fara
til annars prests, sem fúslega að-
stoðaði við likbrensluna.
I viðtali við blöð, hefir prestur-
inn, sem heitir L. P. Kjöller, sagt,
að hann hafi rjett til að neita að
aðstoða við likbrenslu, að vísu
hafi hann einu sinni gert það, en
það hafi verið af því að aðalat-
höfnin hafi þá farið fram frá
heimili hins látna og hann ekki
vitað að líkið ætti að brennast.
Það hafi þá vcrið f ógáti gert að
aðstoða við þessa likbrenslu. Kjöll-
er sagði enn fremur, að það væri
stefnuatriði fyrir sjer, að vera á
móti líkbrenslum. Atvik þetta hefir
vakið töluverða athygli í Dan-
mörku. Likbrenslufjelagið mun
leita umsagnar biskups um þetta
atriði, en hann hvað vera lík-
brenslum hlintur. Pjelagið hygg-
ur að gera það, er þvi er unt, til
að endurtekning á þessu fáheyrða
atviki eigi sjer ekki stað.
í NÆSTU BLÖÐUM
verða meðal annars birtar greinar
um mjólkurokrið, peningaokrarana
og bankastarfsemina, götusöluna á
fiskinum ofl.