Hádegisblaðið - 17.02.1933, Side 4

H A D E;G TSBLAÐTÐ
4
Dýr rúða.
Kona nokkur, sem var á göngu
um götur Kaupmannahafnar, fjekk
alt í einu rúðubrot yfir höfuðið.
Særðist hún á annari kinninni.
Gluggi á annari hæð hafði opiutsl.
af vindinum og kastast utan í
vegginn. Lögreglan höfðaði mál
á hendur eiganda. hússins, fyrir
að hafa ekki gengið nógu vel frá
glugganum. Eigandinn var sýkn-
aður með þeim forsendum, að hon-
um væri ekki um að kenna, þar
sem engin af íbúunum befði kvart-
að. Þá höfðaði frúin mál á hend-
ur eiganda hússins og þeim. sem
glugginn fauk upp hjá. Krafðist
hún 3500 króna skaðabóta fyrir
sárið á kinninni. Húseigandinn og
konan sættust fyrir rjettinum og
varð hann að borga henni 1700
krónur i skaðabætur fyrir sáiið.
Frá Alþingi.
t
Párt merkilegt hefir þ r gerst
enri. ] f . rradug \ .u paibið aett,
forsetar kosnir og svo hófst rifr-
VI ' n ef ýi í, -ö! n A’þ g:s
I gær 1 var kosið í fastar nefndir
þingsins og svo ekki meira nnnlð
þessa dagana.
34 stjórnarfrumvörp eru komin
fram, sem að líkindum oru hvert
öðru ómerkilegri ng kklega til
þess eins, að afla þingmönnunum
tekna við að rífast ura þau.
BETRA VAR
Fyrir nokkrú fór fram hnefa-
leikur milli 2 hnefaleikam.mna.
Annar var Dmi e.n hinn Svii. I
þriðju alrei nu b.irði Daaiiin S.í
ann svo rækilega á annað augað,
HÁDEGISBLA ÐIÐ
kemur út alla virka daga vik-
unnar. Veiðiu fyrst' um sinn
a?e:ns selt í lausasölu, og kost
-II 15 aura eintakið.
Rjtsijóri og ábyrgðarraaður:
Jens P.dsson, Míinisveg 8.
Úgefandi: Ásg. Guðmundsson.
Prentsmiðja og afgreiðsla á
Laugavegi 68, slrni 2608.
Verð auglýsinga er kr. 1.50,
cm. eind. Auglýsingnm er veitt
móttaka á afgreiðslu blaðsins.
að það sprakk út á kinn. Betra
var að fara það.
KAUPIÐ Hádegisblaðið, því
það er eina blaðið, sem ekki er
fult af pólitískri ofstæki.
Charles Bristol:
Leyndardómar Nýhafnar.
Sakamálasaga.
I. Konan sem kom og livarf.
»Er jeg fullur ?«
Röddin, sem spurði, var nokkuð óskýr og vínþef-
urinn, sem fylgdi spurningunni, svaraði fyrir sig.
»Fyrirgefið — jeg spurði bara —«.
Hvidt læknir áttaði sig ekki strax á því, að það
var hann, sem spurður var. Hann hjelt þvi áfram.
Hvöldið var ekki þannig, að óskandi væri eftir að
lialda kyrru fyrir úti og halda uppi samræðum.
Iskaldur Austursjávarvindur kom hvínandi um
hornið á Nýhafnargötu, og rjeðist á hina fáu farþega,
sem komu út úr strætisvagninum.
Læknirinn hafði verið í miðdegisverðarboði og
var þreyttur. Hann nam þó staðar og virti fyrir
sjer manninn, sem stóð fyrir framan hann, riðandi
á fótunum.
»Fullur«, endurtók hann. »Já í venjulegum skiln-
ingi«.
•Rjett athugað«, svaraði maðurinn. »Samt sem
áður hefi jeg ekki drukkið svo mikið í kvöld að
það geti gert stálhraustum sjónmnni neitt. En — þó.
Þu6 er eifthvað að«.
Læknirinn sneri sjer, svo hann fengi ekki snjó-
d'Puna heint i undlitið.
»IIvað er að?« spurði hann.
»Já, — það er nú einmitt það, sem jeg vildi at-
huga«, svaraði sjómaðurinn. »Jeg var á leiðinni til
»Skagerak«, en þeir gleymdu að skifta um spor og
svo lenfi jeg út á isnum«.
Læknirinn brosti. Maðurinn var þá fullur, þótt
hann væri að vísu ekki dauðadrukkinn. Það leit út
fyrir að sjómaðurinn hefði getið hugsun hans, þvi
hann hjelt áfram:
»Já, »Skagerak««, útskýrði hann. »Það er ekki
sundið þarna við Skagen, heldur gufuskipið, sem ligg-
ur út í Nýhöfn, en jeg kom út úr vagninum hjá flóð-
gáttinni og gekk svo til hægri handi.r. Fyrst í stað
8á jeg ekkert nema svart rayrkrið, en svo kom jeg
auga á ljós f fjarska, tók jeg þá stefnu á það. Það
skyldi jeg þó aldrei hafa gjört, því alt 1 einu brast
ísinn undir fótum mjer og jeg sökk ofan í drulluna*.
Hann lyfti upp öðrum fætinum, sem var ataður
leðju, er lagði af megna ódaun. »Jeg hrópaði upp
yfir mig, en þá hvarf ljósið. Jeg hjelt samt stefn-
unni og brátt kom jeg auga á ljósið aftur. Það var
rautt ljós, sem hreyfðist fram og aftur, Jeg sá líka
tvo dökka skugga, svo heyrði jeg kvenmann hrópa
á hjálp. Nú, jeg flýtti mjer það sem af tók, en þá