Sveitarstjórnarmál - 01.08.1949, Blaðsíða 32

30
SVEITARSTJÓRNARMÁL
221.411.150,00. En í fjárlögum fyrir árið
1947 kr. 202.239.679,00.
Ekki er hægt að segja, að niálefni sveitar-
stjórnarmanna hafi íþyngt störfum þingsins
um of. Elest þeirra fn'., sem getið var í
síðasta hefti Sveitaistjóinaimála, hlutu enga
afgreiðslu á þinginu. Frv. um útsvör, mann-
tal, skipulag kaupstaða og kauptúna og rækt-
unarlönd og byggingarlóðir voru vart tekin
til meðferðar. Aftur á móti var fn'. um með-
ferð ölvaðra manna og drykkjusjúkra gert
að lögum.
Tillagan til þingsályktunar um undirbún-
ing löggjafar um stjórn stærri kauptúna var
samþykkt óbrevtt eins og henni var lýst í
síðasta hefti.
Nefndarálit allshn. Sþ. hana varðandi var
svo hljóðandi:
„Nefndin athugaði þessa tillögu og sendi
hana félagsmálaráðuneytinu og Sambandi ís-
lenzkra sveitarfélaga til umsagnar. Eftir að
nefndinni liöfðu borizt svör frá þessum aðil-
um, tók hún málið til framhaldsathugunar.
Þótt nokkurs skoðunarmunar gætti og ein-
stakir nefndarmenn teldu, að þörf væri ýtar-
legri endurskoðunar á sveitarstjórnarlögun-
um, þá i'oru allir nefndamienn sammála um,
að endurskoðun á þessum þætti laganna væri
aðkallandi.
Nefndin leggur því til, að tillagan verði
samþykkt óbreytt.“
Þingið hefur því ekki getað fallizt á að
láta fara fram gagngerða endurskoðun á
sveitarstjórnarlöggjöfinni í heild, svo sem
stjórn Sambands ísl. sveitarfélaga lagði til,
heldur tekið þennan eina þátt út úr. En
þörf á heildarathugun á skipan sveitarstjóm-
armálanna er jafn rík eftir sem áður, og því
fyrr, sem hún hefst, því betra.
Af þeim lögum, sem einkum snerta sveit-
arstjórnarmenn, má nefna:
1. Lög um meðferð ölvaðra manna
og drykkjusjúkra. (Nr. 55/1949.)
Efni þess hefur áður verið rakið. Sú breyt-
ing varð þó í meðförum þingsins, að framlag
i gæzluvistarsjóð frá Áfengisverzlun ríkisins
á árunum 1950—1956 skyldi verða kr. 750
þús. á liverju ári í stað 114 millj. króna.
2. Lög um breytingu d lögum um
sjúkrahús. (Nr. 24/1949.)
Samkvæmt þeim greiðir ríkissjóður bæjar-
félögum allt að tveim fimmtu kostnaðar, en
öðrum sveitarfélögum allt að tveim þriðju
kostnaðar af að reisa almenn sjúkrahús,
sjúkraskýli eða læknisbústaði, sem reistir eru
samkv. 1. um sjúkrahús, enda fallizt ráðherra
á þörf þeirra framkræmda og meti þær við
hæfi.
3. Lög um breytingu d framfœrslu-
lögunum, nr. 80/1947. (Nr. 27/
1949.)
Breytingin er sú ein, að orðin „að frá-
dregnum 10%“ í 69. gr. laganna falla niður.
Frv. um brevtingu þessa var flutt að beiðni
félagsmálaráðuneytisins, er lét fvlgja því svo
hljóðandi greinargerð:
„1) Með breytingu, sem gerð var á fá-
tækralögunum 1932, var ákveðið, að ríkis-
sjóður skyldi jafna framfærslukostnað sveitar-
félaga landsins þannig, að færi framfærslu-
kostnaður einhvers sveitarfélags „meira en
15% fram úr meðaltali fátækraútgjalda á
öllu landinu“, reiknað samkvæmt nánar til-
tekinni reglu, skyldi ríkissjóður endurgreiða
sveitarfélaginu % hluta af því, sem þar væri
fram yfir.
2) Þegar framfærslulögin voru sett um
áramótin 1935—1936. var þessari endur-
greiðslureglu haldið að öðru en því, að fá-
tækraútgjöldin þvrftu ekki að fara 15% fram