Morgunblaðið - 27.07.2012, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2012
✝ Jóhanna Svan-laug Sigurvins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 25. apríl
1954. Hún andaðist
á Kvennadeild
Landspítalans
föstudaginn 20. júlí
2012.
Foreldrar henn-
ar: Sigurvin Sveins-
son rafvirkjameist-
ari f. 9. júní 1925, d.
27. desember 2004 og Jóhanna
Karlsdóttir f. 21. nóvember
1925. Systkini Jóhönnu Svan-
laugar eru: 1) Kristín f. 6. des-
ember 1945, d. 25. janúar 2012,
maki Hreinn Steinþórsson. 2)
Kristrún f. 6. ágúst 1948, d. 9.
janúar 2005, maki Leo George,
3) Hafsteinn f. 1. júní 1951. 4)
Sigurvin Ægir f. 25. september
1956, maki Bergþóra Sigurjóns-
júlí 1995. 2) Jóhanna f. 14. jan-
úar 1975, maki Baldvin Ingi
Gíslason. Börn þeirra eru: Sól-
dís Ósk f. 15. október 2007, Ást-
rós Lilja f. 10. nóvember 2008,
sonur Jóhönnu frá fyrra sam-
bandi er Þorvaldur f. 16. sept-
ember 1998, synir Baldvins frá
fyrra sambandi eru Viktor f. 28.
júlí 1994 og Eyþór Darri f. 21.
ágúst 1998. 3) Kristjana Vilborg
f. 8. janúar 1981, maki Magni
Freyr Guðmundsson. Börn
þeirra eru: Nökkvi Steinn f. 3.
október 2007 og Hrafnhildur
Helga f. 15. mai 2009. 4) Hrafn
Theodór f. 17. apríl 1992, unn-
usta Erna Elísabet Óskarsdóttir.
Jóhanna Svanlaug fæddist í
Reykjavík en fluttist ung að
aldri til Keflavíkur og ólst þar
upp. Hún lauk stúdentsprófi og
sjúkraliðaprófi frá Fjölbraut-
arskóla Suðurnesja. Hún starf-
aði lengst af sem sjúkraliði á
Garðvangi í Garði, Ljósheimum
á Selfossi og á Sólheimum.
Útför Jóhönnu Svanlaugar
fer fram frá Keflavíkurkirkju í
dag 27. júlí 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
dóttir, 5) Ólöf f. 12.
október 1958, maki
Halldór Rúnar Þor-
kelsson, 6) Dröfn f.
9. janúar 1961. 7)
Karitas f. 2. nóv-
ember 1963, maki
Tryggvi B.
Tryggvason.
Jóhanna Svan-
laug kvæntist 29.
mars 1975 Þorvaldi
Kjartanssyni f. 21.
nóvember 1953. Þau bjuggu í
Garðinum þar til þau fluttu á
Sólheima 1. mars 2004 og hafa
búið þar síðan. Börn þeirra
þeirra eru 1) Kjartan f. 4. maí
1975, maki Sólborg Gígja Guð-
mundsdóttir. Börn þeirra eru
Heiðrún Hanna f. 10. febrúar
2010, Úlfur Orri f. 4. maí 2011,
sonur Kjartans frá fyrra sam-
bandi er Hafsteinn Óskar f. 19.
Nú er stundin runnin upp sem
við höfum kviðið frá því örlögin
gripu í taumana. Þegar fréttin
barst um að þú glímdir við
ólæknandi krabbamein áttum við
alveg eins von á að tíminn sem
eftir væri yrði stuttur. Þú settir
þér markmiðið að ná jólunum.
Svo var það útskrift Kjartans og
loks útskrift Tedda.
Í tvö ár barðist þú hetjulega
til þess að fá sem lengstan tíma.
Þú gekkst í gegnum fjölmargar
erfiðar meðferðir, en allan tím-
ann hélstu jákvæðninni og aldrei
léstu bugast.
Þú fékkst mun lengri tíma en
spáð var og er ég þess handviss
að jákvæðnin og æðruleysið sem
þú bjóst yfir er stór hluti þess
hversu lengi þú hélst út.
Nú er hins vegar baráttunni
lokið og við tekur vonandi eitt-
hvað fallegt, bjart og yndislegt.
Gaman væri að trúa því að þú
sért núna komin á góðan stað þar
sem þú getur notið þín án allra
veikinda og erfiðleika. Og ekki
væri leiðinlegt ef þar væru ein-
hverjar flottar fataverslanir.
Þú munt alltaf vera í huga mér
og í hjarta mér áttu stóran sess.
Þú varst alltaf sú sem stóðst upp
ef eitthvað bjátaði einhvers stað-
ar á og yfirleitt fyrst til að bjóða
aðstoð.
Ég er glöð yfir því að hafa get-
að stutt þig og hjálpað í veikind-
unum, og að hafa fengið tækifæri
til að halda í hönd þína þegar þú
kvaddir í hinsta sinn. Það var
ólýsanlega sárt að fylgjast með
þér draga andann í síðasta sinn,
en léttirinn yfir því að þú munt
ekki kveljast meir er sterkari.
Minningarnar eru margar og
góðar og munu þær ylja mér
þegar söknuðurinn verður hvað
sárastur.
Elsku besta mamma, takk fyr-
ir allt það sem þú hefur kennt
mér.
Jóhanna.
Kveðja frá ömmugullunum í
Garðshorni
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hvíldu í friði elsku amma,
Þorvaldur, Sóldís, Ástrós,
Viktor og Eyþór.
Núna er kallið komið, elsku
Svana mín, þú ert komin í hvíld-
ina miklu. Ég get þó alltaf hugg-
að mig við það að pabbi, Dúddý
og Kristín hafa tekið á móti þér.
Auðvitað hefðum við viljað hafa
þig miklu lengur hjá okkur. Það
var erfitt að horfa upp á þig
svona veika síðustu daga, en allt-
af varstu jafn jákvæð. Ef þú
varst spurð hvernig þú hefðir
það var alltaf sama svarið „ég
hef það bara fínt“.
Margar góðar minningar rifj-
ast nú upp og margar góðar
stundir áttum við saman í gegn-
um árin. Sérstaklega er mér
annt um þegar þú hjálpaðir mér
við að byrja minn saumaskap, þú
sagðir, farðu bara og keyptu þér
efni og ég skal hjálpa þér við að
komast af stað, auðvitað varð
ekki aftur snúið enda var alltaf
hægt að fá hjálp frá þér. Margir
kjólarnir, buxurnar og öll dress-
in hafa farið um hendur mínar
sem og þínar svo ekki sé talað
um alla Adidas gallana. Alltaf
hafðir þú eitthvað verið með á
saumaborðinu þegar maður kom
til þín í heimsókn. Alltaf áttir þú
til flott föt og ef við Kaja systir
vorum í vandræðum var bara eitt
til ráða, heimsækja Svönu systur
og málinu var reddað. Ég man
líka hve ánægð þú varst yfir því
þegar hún Bogga þín fetaði sömu
braut og við Svana mín með því
að fara að sauma. Ekki má
gleyma öllu jólaföndrinu og
prjónastússinu enda varstu með
eindæmum handlagin sama hvað
það var, það lék allt í höndunum
þínum.
Ég man eina af síðustu heim-
sóknum mínum til þín á Sól-
heima að þú varst eitthvað svo
eirðarlaus og við fórum í bíltúr
niður á Selfoss og keyptum okk-
ur efni og saumuðum sitthvorn
kjólinn og þú sagðir við gerum
þetta svo aftur seinna. Því miður
kom þetta seinna ekki aftur.
Þegar ég talaði við þig í síma frá
Benidorm og spurði hvort þig
vantaði eitthvað þá sagðir þú að
þig vantaði mussur. Ég kom
heim með fullan poka af mussum
en þá varst þú orðin svo veik að
þú gast aldrei notað þær. Alltaf
varst þú vel klædd og puntaðir
þig alltaf svo vel og skipti engu
máli þótt heilsunni hrakaði, það
breytti engu, alltaf jafn falleg og
vel til höfð þrátt fyrir veikindin.
Elsku kæra systir, ég kveð þig
með miklum söknuði og sorg í
hjarta mínu, en einnig þakka ég
fyrir þá miklu gleðidaga og góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Ég mun ávalt elska þig og megi
góður guð og allir hans englar
vaka yfir þér sem og pabba,
Dúddý og Kristínu. Þín verður
sárt saknað.
Þín systir,
Ólöf Sigurvinsdóttir (Olla.)
Elsku Svana, erfitt er að
sætta sig við að þú sért farin frá
okkur eftir hetjulega baráttu við
illvígan sjúkdóm. Þriðja systirin
af sex sem ferð yfir móðuna
miklu á stuttum tíma. Við sem
eftir sitjum reynum að skilja af
hverju og styrkja hvert annað,
ekki síst elsku móðir okkar sem
hefur misst svo mikið.
Ég minnist góðu stundanna
sem við höfum átt saman með
fjölskyldum okkar og foreldrum.
Þú varst mín stoð og stytta og
leitaði ég alltaf til þín þegar ég
þurfti álit á einhverju eða aðstoð,
ég gat alltaf treyst á þig.
Ég var aðeins 11 ára gömul
þegar þið Valdi réðuð mig í vist
út í Garð að passa frumburðinn
ykkar, Kjartan. Ég var mjög
ánægð í litla húsinu ykkar, Stein-
boganum, og kom nokkur sumur
í viðbót til ykkar. Börnunum
fjölgaði á þessum árum og hús-
næðið stækkaði.
Þegar ég eignaðist fjölskyldu
fjölgaði samverustundunum og
fóru þið Valdi og börnin með
okkur Tryggva í brúðkaupsferð-
ina okkar til Spánar. Við fórum
saman ófáar ferðir í sumarbú-
staði og útilegurnar voru líka
margar. Haustið 1998 keyptum
við saman land í Reykholti. Við
byrjuðum strax um vorið að
planta trjám, þú leiddir gróður-
setninguna þar sem þú hafðir
mikinn áhuga á trjá- og blóma-
rækt eins og garðurinn í húsinu
ykkar ber merki. Við fengum
gefins gamalt 24 m2 sumarhús
og fluttum á, við gáfum því nafn-
ið „Hreiðurborg“. Þar áttum við
margar yndislegar stundir og þó
húsið væri lítið fannst okkur allt-
af nóg pláss. Þegar þið Valdi
fluttuð á Sólheima komum við
Tryggvi og mamma oft í heim-
sókn til ykkar. Alltaf tókstu svo
vel á móti okkur og lögðum við
mikla áherslu á að elda góðan
mat, spila, hlusta á ljúfa tónlist
og spjalla saman.
Þú varst ung þegar þú byrj-
aðir að sauma og gaf Valdi þér
saumavél. Það voru ófáar flík-
urnar sem þú galdraðir fram. Ég
man eftir borðstofuborðinu á
Garðbrautinni fullu af efnum og
sniðum sem þú varst búin að
vera að taka upp. Börnin þín
voru oft í fötum sem þú hafðir
saumað á þau og öll í sama stíl.
Ekki voru síðri flíkurnar sem þú
prjónaðir eða heklaðir. Aðeins 19
ára gömul varst þú búin að hekla
skírnarkjól á frumburðinn þinn,
þessi kjóll er enn í notkun. Þú
varst snillingur í allri handa-
vinnu og ekki skorti þolinmæðina
þegar þú reyndir að kenna mér.
Ég hafði mjög gaman af því að
bjóða þér og Valda í mat, þú
kunnir svo vel að meta það og
enduðu ófá matarboðin á að tekið
var í spil.
Stundirnar okkar saman hafa
liðið of fljótt, tíminn flýgur og ár-
in hverfa. Hugrekki þitt og lífs-
vilji hélt brosi á vörum okkar
allra í gegnum þessi erfiðu veik-
indi. Upp úr stendur þakklæti
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig
og allt sem þú varst mér. Elsku
Svana, ég veit að pabbi, Dúddý
og Kristín hafa tekið vel á móti
þér. Elsku Valdi, mamma, Kjart-
an, Jóhanna, Bogga, Hrafn og
fjölskyldur, ég bið góðan Guð um
að veita okkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Margt er í minninga heimi
mun þar ljósið þitt skína,
englar hjá guði þig geymi
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Megi minning þín vera ljós í
lífi okkar,
Þín systir,
Karitas Sigurvinsdóttir
Svana mín kæra mágkona er
látin eftir erfið og sár veikindi.
Ég hef þekkt hana mest alla
mína ævi, hún var rétt um 18 ára
gömul þegar hún kynntist Valda
bróður mínum og þau ákváðu að
ganga æviveginn saman. Okkar
sameiginlegu minningar eru því
ótal margar.
Svana og Valdi hófu búskap
sinn í Steinboga, litlu húsi hér í
Garðinum þá nýbúin að eignast
sitt fyrsta barn hann Kjartan.
Unglingurinn ég, fékk að vera
virkur þátttakandi í lífi þeirra,
passaði Kjartan þegar á þurfti að
halda og sótti mjög í að vera ná-
lægt þeim. Við þrjú vorum á lík-
um aldri og áttum vel saman,
brölluðum margt, vorum soddan
börn þá.
Þegar Jóhanna eldri dóttir
Svönu og Valda var fædd fluttu
þau í Esjuberg, stærra hús hér
innst í Garðinum. Þar bjuggu
þau í nokkur ár en stækkuðu svo
enn við sig og keyptu fallegt ein-
býlishús við Garðbrautina sem
varð þeirra framtíðarheimili. Þau
eignuðust Kristjönu Vilborgu
yngri dóttur sína eftir að þau
fluttu þangað og svo Hrafn
Theodór orkuboltann litla sem
hefur haldið þeim áfram ungum í
anda með leikgleði sinni.
Alltaf var ég með annan fótinn
inni á heimili Svönu og Valda,
fylgdist með þeim vaxa og þrosk-
ast saman, fékk áfram að gæta
barna þeirra af og til. Svana var
einstaklega lagin í höndunum og
skipti þá engu máli hvað hún var
að fást við hverju sinni, fata-
saum, útsaum, prjónaskap, fönd-
urvinnu eða matseld. Allt lék í
höndunum á henni. Hún hafði
líka mikla ánægju af garðyrkju
og saman unnu þau að því að
rækta blómagarðinn við Garð-
brautina sem varð blómlegri með
hverju sumrinu.
Þegar börnin voru komin vel á
legg fór Svana í frekara nám,
lauk m.a. sjúkraliðanámi og tók
stúdentspróf í framhaldi af því.
Það átti vel við hana að vinna við
umönnunarstörf, hjálpa þeim
sem minna máttu sín. Hún vann
lengi á dvalarheimili fyrir aldr-
aða og nutu íbúar þar sérstakrar
umhyggju hennar.
Fyrir nokkrum árum ákváðu
Svana og Valdi að flytja sig um
set með yngsta soninn og réðu
sig til vinnu að Sólheimum í
Grímsnesi. Þar hafa þau unað
sér vel í einstöku og góðu sam-
félagi. Eins og aðrir hafa þau
mætt ýmsum hindrunum á lífs-
leiðinni en tekist að komast fram
Jóhanna Svanlaug
Sigurvinsdóttir
Fyrrum skólafélagi minn og
vinur, Haraldur Sigurðsson,
rafeindaverkfræðingur, er fall-
inn frá. Andlát hans og útför
bar að á meðan ég var á ferða-
lagi í Bayern, þar sem við
stunduðum okkar verkfræði-
nám í sama skóla og brölluðum
saman ýmislegt eins og stúd-
enta er siður.
Haraldur nam við THM,
Technische Universität Münc-
hen, og lauk Dipl.Ing-námi þar
1959. Hann stundaði fram-
haldsnám þar 1982 og við US
Coast Guard Academy í Groton
í USA 1984.
Við leigðum saman herbergi
eitt sumarmisseri, þegar við
vorum í fyrrihluta námi og var
þetta sólríkt sumar. Kom okkur
vel saman þetta misseri, enda
var Halli mikill drengskapar-
og sómamaður. Úr glugganum
á herberginu okkar á þriðju
hæð blöstu við sviðnar rústir
fjölbýlishúss, sem staðið hafði
handan götunnar og enn var
ekki búið að hreinsa. Þannig
var ástandið víða í borginni á 6.
áratugnum.
Halli átti mótorhjól eða Roll-
er eins og Þjóðverjar kölluðu
slík hjól, óháð tegund. Á þessu
hjóli fórum við saman til Aust-
urríkis, heimsóttum þar skíða-
verksmiðju og snérum til baka
með tvenn skíði og reiddum
þau til München á vélhjólinu.
Næsta vetur tókum við skíðin í
notkun og fórum nokkrum
sinnum suður í Alpana, en
skíðastaðir eins og Garmisch-
Partenkirchen eru skammt frá
München. Frægasta skíðaferð-
in okkar var þó til Kitzbüchel í
Austurríki, en þá slóst í förina
Bjarni Viðar Magnússon, við-
skiptafr., síðar forstj. Íslensku
Haraldur
Sigurðsson
✝ Haraldur Sig-urðsson fædd-
ist í Reykjavík 7.
maí 1932. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans 14. júní
2012.
Útför Haraldar
fór fram frá Víði-
staðakirkju í Hafn-
arfirði 22. júní
2012.
umboðsölunnar.
Þarna upplifðum
við skemmtilega
viku, en Halli var
þægilegur ferða-
félagi og góður
skíðamaður.
Haraldur var að-
stoðarkennari við
Elektrophysikal-
isches Institut
THM í München
1959. Hann starf-
aði hjá Landssíma Íslands
1959-61, en hjá flugher Banda-
ríkjanna á Keflavíkurflugvelli
1961-62. Hjá Landssímanum
1963 til 1999. Hann var verkfr.
í radíódeild frá 1963, deildar-
verkfr. frá 1966, yfirverkfr. frá
1967 og tækniforstj. 1994. Á
radíódeild hafði hann yfirum-
sjón með strandstöðvum, sjón-
varpsdreifikerfi og farsímakerfi
símans. Framkvæmdastj. sam-
keppnissviðs Pósts og síma
1995. Hann var stundakennari
við HÍ, Póst- og símaskólann
og Lögregluskóla ríkisins.
Hann gegndi ýmsum félags-
og trúnaðarstörfum: Í stjórn
RVFÍ 1964-65, form. 1978-80
og í aðalstjórn VFÍ. Í stjórn
KVFÍ 1975, form. 1976-77.
Varaform. fræðsluráðs Hafna-
fjarðar 1977-79. Safnaðar-
fulltrúi Víðistaðasóknar 1978-
82. Fulltrúi í bæjarstjórn
Hafnafjarðar 1982-86. Í stjórn
SKÝRR 1978-93. Meðdóm. í
Siglingadómi frá 1978. Í stjórn
Rafveitu og Bæjarútgerðar
Hafnarfjarðar 1982-86 og í
Brunamálanefnd 1986-88. Halli
var radíóamatör, frímúrari og í
Rótarýklúbbi Hfnfj.
Á námsárunum var Haraldur
í Félagi Íslendinga í München.
Hann var einn af stofnendum
TUM Alumni á Íslandi, félagi
hollvina Tækniháskólans í
München. Félagarnir þar senda
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Haraldur kvæntist Alexíu
Margréti Gísladóttur og eign-
uðust þau tvö börn. Alexíu
kynntumst við í München sem
góðri vinkonu.
Við hjónin vottum Alexíu og
börnum þeirra, Hauki Þór og
Katrínu, okkar dýpstu samúð.
Gunnar Torfason
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BALDUR BJARNASON,
Laufási,
andaðist á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund föstudaginn 21. júlí.
Útför hans fer fram frá Fossvogskapellu
mánudaginn 30. júlí kl. 11.00.
Bjarni Einar Baldursson,
Karl Jóhann Baldursson, María Guðmundsdóttir,
Ásta Brynja Baldursdóttir, Sigmundur Rúnar Karlsson,
börn og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT SVEINSDÓTTIR ZÚBER,
Sóleyjarima 9,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 25. júlí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 1. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Guðbjörg Lóní Kristjánsdóttir,
Anna Lísa Kristjánsdóttir, Leó E. Löve,
Aníta Margrét Aradóttir,
Kristján Jóhann Arason,
Anna Margrét Leósdóttir.