Morgunblaðið - 27.07.2012, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2012
✝ Svanlaug Jó-hannsdóttir
fæddist 26. júlí
1922 í Blöndugerði
Hróarstungu, N-
Múlasýslu. Hún
lést á Landspít-
alanum 9. júlí
2012.
Foreldrar Svan-
laugar voru Stef-
anía Sigbjörns-
dóttir húsfreyja, f.
20. febrúar 1894, d. 13. júlí
1968 og Emil Jóhann Árnason
bóndi í Blöndugerði, f. 23. jan-
úar 1893, d. 28. júní 1964.
Svanlaug giftist 1. janúar
1952 Eyþóri Þórðarsyni vél-
stjóra og verktaka á Keflavík-
urflugvelli og síðar starfsmanni
í Þjóðskjalasafni Íslands, f. 4.
nóvember 1925, d. 16. október
1998. Svanlaug og Eyþór eign-
uðust tvær dætur. 1) Elfa, f. 29.
mars 1952. Maki Jóhann Bjarni
Loftsson, f. 12. október 1950.
Börn þeirra eru Svanlaug, f.
29.desember 1980, sambýlis-
maður Örn Helgason, f. 27. júlí
henni var Sigbjörn bóndi í
Blöndugerði, f. 19. mars 1928,
þá Árni bóndi á Blöndubakka,
f. 22. desember 1929, d. 17.
nóvember 2005 og Vilborg Mál-
fríður búsett í Reykjavík, f. 16.
júní 1934.
Barnaskólanám Svanlaugar
fór fram í farskóla sem gekk á
milli bæja í hennar sveit. Hún
var í Húsmæðraskólanum á
Hallormsstað einn vetur. Svan-
laug fór 18 ára til Reykjavíkur
og gerðist kaupakona hjá Árna
Jóhannssyni kaupmanni og
konu hans Stefaníu Stefáns-
dóttur að Esjubergi í Þingholti
í nokkra vetur og sinnti hey-
skap og vann önnur störf hjá
foreldrum sínum á sumrin.
Árið 1954 fluttist Svanlaug
með manni sínum og dætrum
til Ytri-Njarðvíkur. Þar var
hún heimavinnandi húsmóðir
en starfaði við síldarsöltun og
hreingerningar í hlutastörfum.
Árið 1987 fluttust þau hjón til
Reykjavíkur og fékk Svanlaug
hlutastarf á Veirurannsókn-
arstofu HÍ, þar sem hún starf-
aði í nokkur ár. Síðustu æviár
sín bjó hún í húsi Samtaka aldr-
aðra að Bólstaðarhlíð 45.
Útför Svanlaugar fór fram í
kyrrþey frá Grafarvogskirkju
2. júlí 2012, að ósk hinnar
látnu.
1977, Birkir, f. 8.
júní 1983, sam-
býliskona Sunna
Dóra Sigurjóns-
dóttir, f. 23. apríl
1988. Harpa, f. 16.
júní 1986, sam-
býlismaður Hannes
Jón Hannesson, f.
23. febrúar 1980.
Fyrir átti Jóhann
Björgvin, f. 19.
febrúar 1972. 2)
Þórey, f. 16. ágúst 1953. Maki
Gunnar Valbjörn Jónsson, f. 27.
janúar 1953. Dætur þeirra eru
Bryndís Elfa, f. 17. september
1977, maki Steindór Emil Sig-
urðsson, f. 27. september 1976,
Eva Björg, f. 30. júní 1982,
sambýlismaður Ari Bergþór
Sigurðsson, f. 1. október 1978
og Hildur, f. 27. júlí 1985.
Barnabarnabörn Svanlaugar
eru sjö talsins.
Svanlaug ólst upp í Blöndu-
gerði í Hróarstungu N-
Múlasýslu hjá foreldrum sínum
og systkinum. Hún var elst
fjögurra systkina. Næstur
Nú þegar komið er að því að
kveðja móður okkar, Svanlaugu
Jóhannsdóttur, koma margar
góðar og dýrmætar minning-
arnar fram í hugann. Efst í
huga okkar er þó þakklæti,
þakklæti fyrir góða, ástríka og
umhyggjusama móður.
Ein er sú minning, sem okk-
ur finnst vera lýsandi fyrir
hana. Á unglingsárum okkar
fórum við systur á böll í Stap-
anum í Njarðvík. Þegar heim
var komið af böllunum var
mamma búin að búa um rúmin
okkar og leggja á borð í eldhús-
inu nýbakaða köku og smurt
brauð. Það var ekki einungis
lagt á borð fyrir okkur tvær
heldur einnig vini okkar. Hún
kom ekki fram til að athuga
hvað klukkan væri þegar við
skiluðum okkur heim eða til að
athuga hverjir væru með okk-
ur. Þessi verknaður hennar
finnst okkur sýna svo vel henn-
ar mann. Það var þessi stöðuga
umhyggja, sem ekki byggðist á
boðum og bönnum, heldur á
ástríki, virðingu og trausti sem
hún sýndi okkur. Hún þurfti
ekki alltaf að hækka róminn til
að koma skilaboðunum til okk-
ar. Henni var ekki eingöngu
umhugað um okkur heldur
einnig vini okkar og þá sem
minna máttu sín og passaði vel
upp á að enginn væri skilinn út
undan.
Ósjaldan sáum við hana
stinga í laumi poka af kleinum
eða einhverju góðgæti að skóla-
félögum okkar er þeir voru á
leið heim úr skóla. Hún var
ekki hávær, barst ekki mikið á
og sýndarmennska var henni
ekki að skapi.
Þegar barnabörnin tóku að
líta dagsins ljós, þroskast og
stækka kom strax fram að hjá
ömmu sinni áttu þau öruggt at-
hvarf og góðan vin. Okkur
systrum finnst það hafa verið
forréttindi fyrir börnin okkar
að hafa átt ömmu, þar sem þau
voru ávallt í fyrsta sæti. Ynd-
islegt hefur verið að fylgjast
með samskiptum hennar við
barnabörnin sín í gegnum tíð-
ina og allt fram á síðasta dag
leituðu börnin, sem nú eru orð-
in fullorðin nær daglega eftir
samskiptum við ömmu sína.
Við þökkum allar þær stund-
ir sem við áttum með móður
okkar, umhyggjuna, ástina,
kærleikann og uppeldið sem við
fengum. Við þökkum henni það
sem hún var börnunum okkar.
Hún mamma mín er höll sem aldrei
hrynur
í hennar skjóli ávallt dafna ég.
Hún mamma er minn blíði, besti
vinur
og brosið hennar fegrar lífsins veg.
Hún hefur fylgt mér bæði úti og
inni,
hún er sú besta sál sem ég hef
kynnst
því lítíð, fallegt bros frá mömmu
minni
er mesti dýrgripur sem hérna finnst.
(Kristján Hreinsson.)
Elfa og Þórey Eyþórsdætur.
Þá er komið að kveðjustund
er ég kveð elskulega tengda-
móður mína, Svanlaugu Jó-
hannsdóttur, eða Svönu, eins og
hún var alltaf kölluð. Ég kynnt-
ist henni fyrst fyrir rúmum 40
árum er ég bankaði óvænt upp
á heimili hennar til að hitta
yngri dóttir hennar, Þóreyju,
sem síðar varð eiginkona mín.
Minnisstætt er viðmótið sem ég
fékk. Þetta hlýja og yndislega
bros og kærleikur sem mætti
mér og þannig var það alla tíð.
Svana helgaði líf sitt fyrst og
fremst fjölskyldunni, dætrunum
og seinna barnabörnunum.
Heimili Svönu bar vott um mik-
inn myndarskap og á ég marg-
ar góðar minningar er ég fór
fyrst að venja komu mínar á
Holtsgötuna.
Mér er sérstaklega minni-
stætt þegar ég var að fylgja
Þóreyju heim eftir böll í Stapa,
þá var Svana búin að leggja á
borð nýbakaða köku og kalda
mjólk fyrir okkur. Er við Þórey
eignuðumst dæturnar var
Svana ávallt tilbúin að rétta
fram hjálparhönd við uppeldið.
Ef einhver dóttirin mældist
með smáhita var það fyrsta sem
þær báðu um, að hringja í
ömmu Svönu og láta hana vita
og innan fárra mínútna var
amma mætt með eitthvað góð-
gæti í poka.
Það var áfall fyrir fjölskyld-
una að Heiðarbraut 23 þegar
amma og afi ákveða árið 1987
að flytja til Reykjavíkur. Þau
festu kaup á raðhúsi að Álfta-
mýri 17, þaðan eigum við öll
mjög góðar minningar, dæturn-
ar við leik í stóra herberginu í
kjallaranum sem var frá því að
vera leikfimissalur og seinna,
þegar gelgjan skall á, var
breytt í diskótek .
Þegar fjölskyldan úr Kefla-
vík fór á skíði í Bláfjöll var far-
ið til Svönu og Eyþórs í lok
dagsins, þá var búið að elda
hrygg eða læri, búa um okkur,
svo við gætum gist og farið aft-
ur daginn eftir á skíði. Þetta
var Svönu líkt, alltaf að hugsa
um að öðrum liði vel. Elsta
dóttir okkar naut ástríkis
ömmu og afa og fékk að búa hjá
þeim er hún var í menntaskóla.
Síðustu árin bjó Svana í Ból-
staðahlíð 45, í þjónustuíbúð fyr-
ir aldraða, og eftir að dætur
okkar þrjár hófu háskólanám
og fluttust til Reykjavíkur var
það fastur liður í tilveru þeirra
að fara til ömmu Svönu nær á
hverjum degi. Yndilegt var að
fylgjast með því hvað þær voru
hjálplegar og góðar við hana,
eins og hún hafði verið við þær
alla tíð. Er ég henni ævinlega
þakklátur fyrir hvað hún var
þeim góður vinur. Missir fjöl-
skyldunnar er mikill við fráfall
tengdamóður minnar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þinn tengdasonur,
Gunnar Valbjörn Jónsson.
Amma mín, að hafa fengið að
eiga þig að er ein af stærstu
gjöfum lífs míns.
Fyrst voru það yndislegar
ferðir til Njarðvíkur þar sem ég
lærði að baka en umfram allt
upplifði tíma í lítilli paradís þar
sem tíminn stóð í stað. Steiktar
kleinur og íslensk kjötsúpa
komu manni alltaf í gott skap.
Ég held að ég hafi haldið að
þú værir ríkasta kona í heimi
því þú áttir svo fallegt boll-
astell, fallega kjóla og fallega
hringa með gimsteinum. Heim-
ilið þitt var alltaf óaðfinnanlegt
þó að um það hlypu sex litlir
gríslingar. Hvernig fórstu eig-
inlega að þessu, amma? Ég á í
mestu vandræðum bara með
eitt barn á heimilinu!
Þú varst ekki kona sem lét
mikið fyrir sér fara, samt tókst
þér að skapa þér mikla velvild.
Ég er alltaf þakklát körlunum á
bensínstöðinni fyrir að hafa
dekrað við þig eins og þeir
gerðu, þegar þú keyptir bensín
á Olís varst þú drottningin á
svæðinu.
Þegar árin liðu náði ég að
tengjast þér betur sem mann-
eskju en ömmu. Kleinunum og
íspinnunum fækkaði en aðdrátt-
araflið var ekki minna. Þú hafð-
ir sérstakt lag á því að láta mér
líða eins og ég væri á réttri
braut, samþykkja og styðja
ákvarðanir mínar og hlæja svo
bara þegar þú skildir ekki hvað
ég var að brasa. Þér fannst
stórfurðulegt að ég skyldi þurfa
að ferðast svona mikið og
breyta svona oft til. Í stað þess
að dæma það sagðir þú bara:
„Já, Svana mín, þú hefur alltaf
verið svolítið svoleiðis.“
Mér er sérstaklega minnis-
stætt þegar mér fannst maka-
leitin ekki ganga sem skyldi. Þá
sagðir þú bara: Það er nógur
tími til þess að vera gift. Þú átt
bara að leyfa mörgum að bjóða
þér út svo einhvern tíma kemur
einhver sem leyfir þér ekki að
sleppa. Mér fannst þetta órú-
lega nútímalegt viðhorf fyrir
svona fullorðna konu.
Það er engin leið til þess að
þakka til fulls þá gleði, hlýju og
stuðning sem þú veittir mér.
Bara að heita því að ég sjálf
sjái til þess að börnin mín og
barnabörn fái að njóta þess
sama frá mér og að verða þeim
sá skjöldur sem þú varst mér.
Takk, amma, takk.
Svanlaug Jóhannsdóttir.
Með þungum tárum og sökn-
uði kveð ég þig, elsku amma
Svana. Betri ömmu hefði ég
ekki getað eignast. Ég á góðar
minningar. Samband okkar var
gott, við vorum góðar vinkonur,
sem ég er svo þakklát fyrir.
Alltaf var gott að vera heima
hjá ömmu. Þar var ávallt eitt-
hvað gott að fá í svanginn og
stóð kjötsúpan hennar upp úr.
Amma hafði mikinn áhuga á
því sem við barnabörnin vorum
að gera í lífi og starfi og hvatti
okkur áfram í því sem við vor-
um að taka okkur fyrir hendur.
Amma, núna ertu komin á
þann stað sem þú þráðir, ég
veit að afi Eyþór hefur tekið
vel á móti þér. Ég kveð þig,
amma mín, með miklum sökn-
uði og þakka fyrir að hafa átt
þig svona lengi. Minning þín,
elsku amma, geymist í hjarta
mínu.
Þín ömmustelpa,
Eva Björg Gunnarsdóttir.
Þá er komin sú stund sem ég
er búin að kvíða fyrir lengi, hún
elsku amma mín er farin frá
mér og það er svo óendanlega
sárt. Sennilega er það rétt að
dauðinn hafi verið lausn fyrir
hana, en ég vildi hafa hana
ömmu hjá mér alltaf. Samband
okkar ömmu var svo miklu
meira en skylduheimsóknir og
pönnukökur. Mikil áhrif hafði
hún amma mín á mig.
Amma hefur gefið mér svo
margt, verið alveg einstaklega
góð amma og góð vinkona. Hún
var alltaf til í að hlusta, mér
fannst svo gott að vera hjá
ömmu í Bólstaðarhlíðinni og
mér fannst enn betra að skynja
að henni fannst gott að vera
með mér. Það var svo notalegt
að kíkja í heimsókn til ömmu,
eftir vinnu og ræða málin.
Amma var svo falleg og snyrti-
leg kona sem hugsaði alltaf vel
um sig, hún vildi alltaf vera vel
snyrt og hafa fínar neglur. Það
hlutverk fékk ég, á meðan ég
pússaði neglurnar sat amma á
móti mér og við spjölluðum um
allt milli himins og jarðar. Á
þessum stundum lét hún mig
alltaf heyra hversu stolt hún
væri af mér.
Mikið er ég þakklát fyrir all-
ar stundirnar okkar saman sem
mér hefur fundist forréttindi að
eiga, allt frá því að ég var lítil
stúlka og fram á þennan dag.
Með ömmu leið mér eins og
ég væri einstök.
Takk fyrir samfylgdina elsku
amma.
Hildur Gunnarsdóttir.
Svanlaug
Jóhannsdóttir
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANTONÍA JÚLÍA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Brautarhóli,
Glerárþorpi,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 22. júlí.
Útförin fer fram frá Glerárkirkju þriðjudaginn 31. júlí kl. 13.30.
Þorsteinn Heiðar Jónsson,
Sigrún Fanney Jónsdóttir, Sigurður Stefánsson,
Arnar Heiðar Jónsson, Kirsti Skåden,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞÓRARINN SIGURJÓNSSON,
fyrrverandi bústjóri og alþingismaður í
Laugardælum,
lést 20. júlí.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
28. júlí kl. 13.30.
Jarðsett verður í Laugardælakirkjugarði.
Ólöf I. Haraldsdóttir,
Sigríður Þórarinsdóttir, Óli Sverrir Sigurjónsson,
Haraldur Þórarinsson, Þórey A. Axelsdóttir,
Kristín Þórarinsdóttir, Garðar Sverrisson,
Ólafur Þór Þórarinsson, Malin Widarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýnt
hafa fjölskyldunni samúð og hlýhug vegna
fráfalls okkar ástkæra
ÞORSTEINS KRISTJÁNSSONAR,
Seljavegi 23.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni fyrir einstaka
umönnun og alúð.
Valdís B. Bjarnadóttir,
Kristján S. Þorsteinsson, Astrid Sörensen,
Arna Guðrún Þorsteinsdóttir, Guðni Hrafn Grétarsson,
Bjarni Óskar Þorsteinsson
og barnabörn.
✝
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar dóttur, systur,
mágkonu og frænku,
BRYNHILDAR MAGNÚSDÓTTUR.
Guð blessi ykkur öll.
Laufey Kristinsdóttir,
Þorbjörg Magnúsdóttir, Rúnar Reynisson,
Magnús Reynir Rúnarsson,
Laufey Svafa Rúnarsdóttir,
Kjartan Hugi Rúnarsson.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
GUÐMUNDUR THEODÓRSSON
frá Bjarmalandi í Öxarfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
sunnudaginn 22. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Skinnastaðakirkju í
Öxarfirði mánudaginn 30. júlí kl. 14.00.
Þorbjörg Theodórsdóttir,
Gunnlaugur Theodórsson,
Halldóra Theodórsdóttir,
Guðný Anna Theodórsdóttir.