Morgunblaðið - 27.07.2012, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2012
Elsku Huld’amma mín, nú
kveð ég þig í hinsta sinn. Ég
kveð þig með sorgartárum en
þó ánægð með að þú fáir að
hvíla þig.
Þú varst alltaf svo hlý og góð
og svo var alltaf svo stutt í
húmorinn hjá þér. Ég er svo
ánægð að hafa kíkt til þín með
Kristjönu systur nokkrum dög-
Hulda Anna
Kristjánsdóttir
✝ Hulda AnnaKristjáns-
dóttir fæddist 19.
maí 1931 á Þorgils-
felli í Staðarsveit.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Jaðri í Ólafs-
vík 27. júní 2012.
Útför Huldu fór
fram frá Ólafsvík-
urkirkju 7. júlí
2012.
um áður en þú
kvaddir þennan
heim, þú varst með
rúllur í hárinu og
svo fínan klút yfir,
ég sagði við þig að
þú værir alltaf svo
falleg og fín og þá
leistu við, glottir út í
annað og sagðir svo:
„Á hvað dast þú nú
eiginlega?“ Við
hlógum og hlógum
og þessa skemmtilegu minningu
mun ég ávallt hafa í hjarta
mínu.
Elsku Huld’amma. Það er lít-
ið annað sem ég get sagt nema
að nú veit ég að hlýjasti og fal-
legasti engillinn á himnum ert
þú. Hvíldu í friði, elskan mín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hinsta kveðja, þangað til
næst.
Þín
Anna Kristín.
Elsku amma Gréta eins og þú
varst alltaf kölluð, það er með
trega sem við skrifum þessar lín-
ur. Það var alltaf svo gaman að
koma til ykkar í Garðabæinn,
alltaf tekið vel á móti okkur, þú
alltaf svo hress, glettin og
skemmtileg og alltaf stutt í húm-
orinn. Alltaf varst þú boðin og bú-
in til að hjálpa til, t.d. í sláturgerð
og kökubakstur, þau voru ófá
skiptin sem við hringdum til þess
að fá ráðleggingar eða uppskrifir.
Á ættarmótum hér áður fyrr var
tjaldvagninn ykkar afa alltaf mið-
punktur, hálfgert samkomutjald,
þar komu allir við og fengu kaffi
og vínarbrauð, sú gamla sá um
sína. Það er með söknuði að við
kveðjum þig nú þegar kallið er
komið, nú færð þú hina hinstu
hvílu í litla herberginu sem þú
talaðir stundum um og færð að
hitta mömmu þína og pabba, sem
þú sagðir svo oft að hefðu verið
bestu foreldrar í heimi.
Elsku afi Kjartan, megi Guð
styrkja þig í sorginni.
Guðrún Margrét
Sigurðardóttir
✝ Guðrún Mar-grét Sigurðar-
dóttir fæddist á
Hofsósi 3. febrúar
1928. Hún lést á
Holtsbúð, Vífils-
stöðum 17. júlí
2012.
Útför Guðrúnar
Margrétar fór fram
frá Hafnarfjarð-
arkirkju 25. júlí
2012.
Hvíldu í friði
Amma Gréta og
megi Guð geyma
þig.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu
gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferða-
manna hennar
innihaldsríkara og
fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
x
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Kjartan Sigurðsson,
María Sverrisdóttir.
Elsku amma Gréta.
Það er svo sárt að kveðja þig,
við huggum okkur við að núna
vitum við að þér líður betur. Þeg-
ar við hugsum til þín koma svo
yndislegar og hlýjar minningar
upp í hugann. Þessar minningar
eigum við alltaf og erum svo
þakklát fyrir. Það fyrsta sem
kemur upp í hugann amma er
brosið þitt, alltaf svo kát og glöð.
Heimsins bestu pönnukökur og
grjónagrauturinn kemur líka
upp í hugann, kleinuboxið í
skápnum og Kvennahlaupið.
Takk fyrir allar stundirnar á
pallinum og þá var afi alltaf í
skúrnum að bralla eitthvað.
Elsku amma, þú elskaðir líka
kisurnar þínar og ekki hægt að
fara að sofa á kvöldin fyrr en
þær voru komnar heim.
Elsku amma, við söknum þín.
Sara Mjöll, Katrín Íris og
Guðmundur Atli.
Langamma mín, amma Gréta,
var yndisleg kona, svo hjartahlý
og góð, ávallt brosandi og alltaf
stutt í hláturinn. Ég minnist
þess sem krakki að fara reglu-
lega í heimsókn til ömmu, sem
var alltaf svo ánægjulegt. Þá
fékk maður risaknús frá ömmu
og ómælda athygli frá henni.
Hún var alveg einstaklega gest-
risin og þótti fátt skemmtilegra
en að taka á móti gestum og
veita þeim góðgæti af ýmsum
toga. En hún var mjög dugleg að
baka og átti hún alltaf til eitt-
hvað gómsætt handa gestum
sínum. Í raun mætti segja að
hún hafi verið fræg innan fjöl-
skyldunnar vegna baksturs síns,
eins og t.d. fyrir kleinurnar
hennar, vínarbrauðin og jóla-
terturnar svo fátt sé nefnt. Ég
minnist þess þegar ég var yngri
þegar pabbi kom heim með ný-
bakaðar kleinur frá ömmu og
það má með sanni segja að þær
hafi rokið út um leið. Svo má
ekki gleyma leistunum, því ef
það var eitthvað sem hún þoldi
ekki voru það slitnir leistar, því
gaf hún manni oft sokka þegar
komið var í heimsókn. Hún
amma sá fyrir öllu og sá svo
sannarlega til þess að öllum liði
vel hjá sér.
Þegar ég hugsa til baka í
æsku mína rifjast upp minning-
ar frá því þegar ég var í pössun
hjá ömmu, ég var þar oft í pöss-
un og brölluðum við margt sam-
an. Hún kenndi mér m.a. að
prjóna og oft var tekið í spil. En
það sem er mér hvað minnis-
stæðast var þegar hún rétti mér
beinlegg úr kind og sagði mér
frá því þegar hún var ung, þá
hefði hún leikið sér með eins
bein og ímyndað sér að það væri
hestur, svo spurði hún mig hvort
ég vildi ekki prófa það, sem og
ég gerði. Já, hún amma sá til
þess að engum myndi leiðast.
Amma var svo hjartahlý og
yndisleg kona, að þrátt fyrir
mikinn fjölda afkomenda kom
það aldrei fyrir að amma
gleymdi afmælisdögum eða öðr-
um merkisatburðum í lífi okkar
og öll áttum við sérstakan stað í
hennar stóra hjarta.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með miklum söknuði og þakk-
læti fyrir þann tíma sem við átt-
um saman. Ég mun aldrei
gleyma þér, þú verður ávallt
geymd í hjarta mínu.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Guð varðveiti þig amma mín.
Þín barnabarnabörn,
Kristín Ágústa
Kjartansdóttir, Unnur Bára
Kjartansdóttir og
Sigurður Þór Kjartansson.
Það er komið að því að kveðja
ömmu Grétu, hún er farin í ferða-
lagið sem allir eiga pantað í en
enginn veit hvenær er brottför.
Það væri ekki í anda ömmu Grétu
að vera sorgmæddur eða í þung-
lyndi því gleði og grín var einn af
hennar stórkostlegu kostum.
Hvar sem amma Gréta var þar
var alltaf gaman. Hún var mikill
húmoristi og kunni vel að svara
fyrir sig. Húmor hennar náði til
allra jafnt til barna sem og full-
orðinna og ekki lét afi sitt eftir
liggja.
Þær eru margar stundirnar úr
Garðabænum þar sem við krakk-
arnir erum að drekka mjólk og
borða kleinur eða kanilsnúða og
hláturinn hennar ömmu ómaði
um allt húsið. Hláturinn hennar
ömmu var einstakur, hann var
stór partur af hennar karakter og
er því eðlilega stór minning um
þessa einstöku ömmu sem við átt-
um.
En svo kom að því að amma
veiktist og fljótlega kom í ljós
hvert stefndi, þá reyndi enn og
aftur á klettinn í lífi ömmu Grétu,
afa Kjartan sem hefur alltaf verið
til staðar fyrir ömmu. Eftir að
amma Gréta veiktist gat maður
ekki mikið gert annað en reynt að
finna það fallega í þeim aðstæð-
um sem upp voru komnar. Það
var þá sem kletturinn afi Kjart-
an stóð við stóru orðin í blíðu og
stríðu og sýndi okkur hvernig á
að hugsa um ástina sína í að-
stæðum sem þessum.
Elsku afi Kjartan, takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir ömmu
Grétu, þú ert einstakur.
Þerraðu tárin þín
Þraukaðu um stund
Við munum sjást aftur
Í grónum grænum lund
(Bubbi Morthens.)
Kjartan Friðrik
Salómonsson.
Elsku amma okkar.
Nú er komið að kveðjustund
og ótal margt sem um huga okk-
ar fer. Minning um yndislega og
góða ömmu sem veitti okkur
ótakmarkaða ást og umhyggju.
Hláturmildi þitt, bros og glað-
leiki hefur fyllt hjörtu okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Guð blessi minningu þína og
gefi að við getum varðveitt vega-
nestið og minningarnar sem þú
hefur gefið okkur.
Elsku amma, hvíl í friði.
Helga Erla og Sigríður Ósk.
Æskuvinkona okkar, hún
Perla, er látin, hún lést 4. maí sl.
Það er svo erfitt að skilja af
Perla Kristín
Þorgeirsdóttir
✝ Perla KristínÞorgeirsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 20.
janúar 1933. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 4. maí
2012.
Útför Perlu fór
fram í kyrrþey frá
Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 9. maí
2012.
hverju hún Perla,
sem var svo full af
lífsgleði, svo lifandi
og skemmtileg, var
kölluð burt. Hún
hafði svo gaman af
ferðalögum og ætl-
uðum við vinkon-
urnar að heimsækja
Önnu, sem býr í
Danmörku. Sú ferð
hafði staðið til í
nokkurn tíma og var
ætlunin að fara í sumar, en Perla
fór þá í aðra ferð en ráð var fyrir
gert. Úr þeirri ferð kemur hún
aldrei aftur.
Ótal minningar koma upp í
hugann þegar hugsað er til Perlu.
Hún kom eitt sinn í skyndiheim-
sókn hingað til Vestmannaeyja
og var ekki búist við henn í heim-
sókn, en samt gaf hún sér tíma og
sagði að maður gleymdi aldrei
vinum sínum.
Við vinkonurnar reyndum að
hittast eins oft og mögulegt var
og þá var eins og við hefðum hist í
gær, aldrei slitnaði sambandið.
Við vitum að núna líður henni vel,
því hún er komin á góða staðinn.
Bið ég Guð að geyma þig
góða vinan bjarta.
Ég mun altaf muna þig
innst í mínu hjarta.
Við sendum Benna, eigin-
manni hennar og börnum,
tengdabörnum og barnabörnum
innilegar samúðarkveðjur.
Anna, Sjöfn og Birna Rut.
Kær vinkona,
Ólöf Ágústa Guð-
mundsdóttir, lést á heimili dóttur
sinnar 28. júní 2012, eftir stutta en
erfiða sjúkdómslegu. Æviágrip
hennar var rakið í fallegum minn-
ingargreinum barna hennar,
tengdabarna og ömmubarna hér í
Morgunblaðinu 14. júlí sl. Ég
kvaddi Gústu, eins og ég ætíð kall-
aði hana, hinstu kveðju í fallegu
sumarveðri 6. júlí. Veðrið þennan
dag minnti á mildi og hlýju vin-
konu minnar. Við vorum báðar
Reykjavíkurpíur. Við kynntumst
ungar sem samstarfskonur í
Laugavegsapóteki. Frá fyrstu
Ólöf Ágústa
Guðmundsdóttir
✝ Ólöf ÁgústaGuðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 29. mars
1930. Hún lést á
heimili dóttur sinn-
ar 28. júní 2012.
Útför Ólafar
Ágústu fór fram 6.
júlí 2012.
stundu urðum við vin-
konur. Báðar fundum
við okkur Jóna. Báð-
ar fluttum við út á
land, til átthaga eig-
inmanna okkar, hún í
nokkur ár, en ég öllu
lengur.
Þótt fjöll og dalir
væru á milli okkar, til
margra ára, hélst vin-
skapur okkar. Ég
sætti gjarnan lagi
þegar ég átti leið til Reykjavíkur að
komast í saumaklúbb fyrrum sam-
starfskvenna/vinkvenna minna úr
Laugavegsapóteki, sem hafa haldið
góðu sambandi öll árin. Ég minnist
fölskvalausrar gleði Gústu þegar
ég eitt sinn kom henni að óvörum
og birtist í saumaklúbbi hjá Lillý
vinkonu okkar. Ég minnist líka
símtals frá Reykjavík við aldraða
móður mína, hún var svo glöð því
Gústa vinkona hafði komið í heim-
sókn til hennar. Hún heimsótti
móður mína oftar en í þetta skipti,
slík var tryggð Gústu.
Þegar ég, eftir margra ára bú-
setu á Egilsstöðum, flutti aftur á
mölina urðu fundir okkar Gústu og
Jónanna fleiri. Ég minnist fyrstu
heimsóknar Gústu í nýju íbúðina
okkar Jóns. Gústa hældi búðinni,en
bætti við: „Hér vantar eitthvað,
Hulda mín“. Nokkrum dögum
seinna mætti hún með afleggjara af
blómi, sem nú ragar hátt í stofunni
okkar. Gústa vildi svo gjarnan, af
gæsku sinni, gefa mér góð ráð um
marga hluti. Ég hugsa til vinkonu
minnar, sé hana fyrir mér kvika og
létta í spori með Jóni sínum Ár-
manni á göngutúr, alltaf smarta í
sínum sérstaka klæðastíl.
Ég hugsa til uppkominna barna
hennar, sem öll bera hlýju og góðu
uppeldi samheldinna foreldra fal-
legt vitni. Ég og Jón vottum þeim
og fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúð. Hugur okkar er all-
ur hjá Jóni vini okkar Ármanni og
fólkinu hans.
Með þessu litla ljóði Káins kveð
ég Gústu vinkonu mína, með inni-
legri þökk fyrir hlýja og trygga
vináttu.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
Hulda Matthíasdóttir.
Okkur systkinin frá Botnum
langar að minnast Eyjólfs Eyj-
ólfssonar frá Botnum í Með-
allandi eða Botna-Eyfa eins og
við höfum alltaf kallað hann
Eyjólfur
Eyjólfsson
✝ Eyjólfur Eyj-ólfsson fæddist
á Botnum í Með-
allandi 9. júlí 1927.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Klausturhólum 5.
júlí 2012.
Eyjólfur var
jarðsunginn frá
Laugarneskirkju
17. júlí 2012.
okkar í millum til
aðgreiningar frá
öðrum Eyfum.
Eyfi var fæddur
og uppalinn í
Botnum. Rúmlega
tvítugur að aldri
flytur hann ásamt
móður sinni frá
Botnum eftir að
faðir hans deyr.
Hann vitjaði
æskustöðva sinna
á hverju sumri svo lengi sem
við munum eftir okkur og var
hann ætíð mikill aufúsugestur
foreldra okkar sem hófu bú-
skap í Botnum árið 1950, sama
ár og Eyfi flytur. Þegar
Botna-Eyfi var kominn varð
allt eitthvað svo virðulegt og
rétt, Eyfi var nefnilega alpr-
úðasti maður sem hægt er að
hugsa sér og alltaf heilsaði
hann okkur krökkunum af
kurteisi, hlýleik og hljóðlátri
virðingu og ósjálfrátt uppskar
hann heilmikla virðingu á
móti.
Eyfi var óþreytandi í að
tala um örnefni og staðhætti í
Botnalandi og úr augum hans
mátti lesa mikla ást á æsku-
stöðvunum. Ósjaldan þegar
við systkinin röbbum saman
um hitt og þetta heima í
Botnum koma upp setningar
sem byrja á „Botna-Eyfi
sagði …“.
Vertu sæll og blessaður
Botna-Eyfi. Blessuð er sveitin
þín.
Kjartan, Sigrún, Helga,
Valgerður og Guðrún -
Ólafs- og Sigrúnarbörn.