Alþýðublaðið - 12.05.1924, Blaðsíða 3

A L S> f U>'í: B L 1Ð
það ráð að láta varna því, að
það kæmist í >Alþingií-tíðindin<
og stæði þar sém óhrekjandi
vitni um yfirráð erlends auð-
valda yfir stjórnarblöðunum og
fyrir þau yfir stjórninni og meiri
hluta þingsins.
Þrátt fyrlr þetta er þéssi af-
staða stjórnarinnar orðin opin-
bert stjórnmálahneyksli. Það
verður ekki út skafið, að það
er óafmá&nlegur blettur á sjált-
stæði þjóðarlnnar og óþoiandi
ástand ölium þeim, sem sjálf-
stæði hennar er annað en inn-
antómt vígorð.
En þó að það sé óþoiandi, er
það ekki óskiljandi. Mikíu fremur
má segja, að það só aiveg nátt-
úrlegt eftir því, sem stjórnin er
til komln. Hún er stéttarstjórn
auðvaidslns, fengin upp með fé-
bornum kosnlngum og hrossa-
kaupum við atvinuuþingmenn.
En auðvaldið er rótlans mistil-
teinn, sníkjuvöxtur á óþroskuðum
þjóðfélögum. Ahangendum þess,
burgeisum, er sama um alt nema
arðinn, gróðann. E»eir eiga ekk-
ert föðurland og vilja ekki eiga
né þjóðerni né tungu aðra en
glamrið í gullinu né heidur annað,
sem mannlegir menn festa mæt-
ur við. Þaim er sema um alt
nema gróðann. En þeir geta
giSmrað um alt, ef arðvænlegt
þykir að látast hata mætur á
því: frelsi, sjálfstæði, íöðuriand,
þjóðerni, hugsjóair og trúarbrögð,
en eru jafntúsir yfirleltt tll að
fleygja því óðara öliu saman, ef
það virðist arðvænna.
Þe8S vegna er það blátt á!ram
eðlilegt, að erlent auðvald standi
ekki síður að stjórninni en inn-
lent, heldur jafnvel fremur, þar
sem það er eð iiega slyngara á
stjórnmái^sviðinu af langri við-
vaningu erlendis, og því er nú
svo komið, að íslenzk alþýða
þjáist nú eigi að eins undir is-
leczkum óiögum, heidur þar á
ofan undir stétiarstjórn í hlóm
erlend,8 auðvalds, sem ekki verð-
ur einu sinni i taðsett, því að
það er nú staðraynd, að um af-
stöðu til ættjarðir er sá munur-
inn á burgelsum og alþýðu, að
þeir eiga tér hvergi föðurland,
en alþýðan á alis staðar ættjörð.
Ssmbandið við ættjörðina er
tengt með vinnu. Aiþýðan vinn-
ur, en burgeisar vinna ekki;
— þeir ræua.
Iðnsping í snmar.
Eftir tilmælum nokkurra iðn-
rekenda hefir Iðnaðarmannafélag
Eeyjavíkur áformaö að efna til
iðnsýcingar í Reykjavík, sem að
forfallalausu verði opnuð síðari
hluta júnímánaðar.
3
EJálptt?stS8 hjúkrunarféÍKg*-
ics >Líknar« er ®pln:
Mánudaga . . . ki. ís—sz f. k.
Þriðjudagá ... — 5 -6 ». -
Miövlkudaga . — 3—4 e. —
Fösf.udaga ... — 5- 6 e. -
Laug*rdag» . . — .3—4 -
Ný hók. Maðui* frá Suður-
fmTrnWiffíiTHnit'RHiiTSffHi'iifflflfíib JltDQpfig'iia Póiifsinili"
afgreiddar f sfma 1269.
Undirbúningstíminn er skamm-
ur, og þess vegna er þáttaka í
hinni fýrirhuguðU iðnsýningu að
eins miðuð við iðnrekendur í
Reykjavík og grend, enda er ætl-
ast til þess, að þetta verði eins
konar undirbúnings-sýning undir
allsherjar-iðnsýningu, sem vonandi
veiður stofnað til áður en langt
um líður.
Nefnd sú, sem Iðnaðarmanna-
félagið hefir kosið til þess að veita
forstöðu iðnsýningunni í sumar,
leyflr sér hér með virðingarfylst
að snúa sór til iðmekenda í
Reykjavík og grend og mælast
eindregið til þess, að þeir styðji
iðnsýningu þessa með þátttöku
ainni og geri nefndinni aðvart uni
það fyrir lok þessa mánaðar.
Nýafstaðið alþingi hefir nú hlut-
ast til um, að dregið veiði úr inc-
flutnitígi á varningi þeim, sem
Edgar Rice BurroughB:
Tarzan og gimsteinar Opai -borgar.
Arabarnir geröu hverja árásina af annari, og loksins
slógu þeir þéttan hring um húsið úr örskotsfæri. Nú
skutu þeir á gluggana; hver Waziri-manna féllaf öðrum.
Færri 0g færri örvar svöruðu byssuskotum Arabanna,
og þóttist Achmet Zek nú óhultur geta gert siðustu
árásina.
Blóðþyrstur skarinn ruddist að tröppunum. Þeir skutu
á hlaupunum. Margir fóllu fyrir örvum verjendanna, en
meiri hlutinn komst að dyrunum. Þeir börðu á hurðina
með byssuskeftunum. Brothljóð blönduðust saman við
skothvelli, þvi að Jane Clayton skaut á fjandmennina
gegnum brotna hurðina.
Menn fóllu báðum megin hurðarinnar, en loksins lét
siðasta vörnin undan; hurðin hrökk frá stöfunum, og
hópur dökkra illmenna ruddist inn i herbergið. Fjarst í
herberginu stóð Jaue Clayton, umkringd leifum varð-
manna sinna. Gólfið var þakið likum þeirra, er þegar
höfðu fórnað lifinu hennar til varnar. Fremstur manna
hennar stóð tröllið Mugambi. Arabarnir hófu byssur
slnar til þess að brjóta á bak aftur alla mótstööu, en
Aehmet Zek öskraði tii þeirra viðvörun, svo að þeir
hikuðu.
„Skjótið eltki konuna!" æpti hann. „Sá, sem gerir
lienni miska, skal deyja. Takið hana li,.andi!“
Arabarnir ruddust fram. Waziri-menn tóku á móti
þeim með spjótum sinum. Sverð blikuðu; skammbyssur
drundu dauðadéma sína. Mugambi keyrði spjót sitt i
næsta óvin sinn, svo að ut stóð um bakið; þvi næst
þreif haDn skammbyssu af öðrum og notaði hana sem
barefli. Komst enginn lifs af, er varð fyrir höggum
hans.
Hinir fáu félagar hans, sem uppi stóðu, fóru að dæmi
hans og óðu be serksgang, en þeir fólln hver af öðrum,
og loksins stóð Mugambi einn uppi til varnar konu
apamannsins.
Achmet Zek horfði á liðsmuninn og hvatti menn sina.
Hann hafði gimsteinum setta byssu i hendi. Hann miðaðí
henni hægt og rólega og beið þess, að Mugambi
hreyfði sig þannig til, að hvoi'ki stafaði konunni eða
Aröbunum hættn af skotinu.
Loksins kom stundin, og Achmet Zek hleypti af.
Hljóðlaust fóll hinn hrausti Mugambi á gólfið við fætur
húsmóður sinnar.
„Sonar Tarzans"
kostar 3 ] r. á lakari pappír, 4 kr. ú betri.
Dragið ekii aö kaupa beztu sögurnarj