Alþýðublaðið - 15.05.1924, Blaðsíða 3

ALS>yÐUBL ASíIS)
3
lljálpwrat&ö EjúkrunaríéS ags -
ins >Líkíiar« m ®pía:
Mánudaga . . kl. n—12 t k
£>riðjud«ga ... 5 -6 >e
Miðvikudaga . . — 3—4 «. -
Föstuðaga . . . — 5—6 ©. -
Laugardaga . . — 3—4 *. -
Ný bók. Mcðup fpé Suður—
MUiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiinuut AnTiepíku. Pantanlr
afgpelddap I síma 1268.
Kostakjöp. Þeir, eem gerast
áekrifendur að *Skutli< fr& ný&ri, ffc
það, sem til er og út kom af blaðinu
eíðaeta &r. Kotið tækifwrið, meðan
upplagið endistl
rtwiwww»rtiwnwnw#wi>»^win
f
g Atgveiðsla 4
g blaðeins er í Alþýðuhúsinu,
H opin virka daga kl. 9 árd. til
H 8 síðd., sími 988. Auglýsingum
H sé skilað fyrir kl. 10 árdegis
Iútkomudag blaðsins. — Sími
ppentsmiðjunnap er 633.
að f lögum er gerður munur á
henni eftir þvf, hvort um fjárhag
burgeisa er að ræða eða alþýðu.
Dæmi þess eru þau, áð atvinnu-
rekendur eiga að skýra sköttur-
um frá tekjum verkamanna í
þjónnstu þelrra, en eogin til-
svarandl ákvæðl eru um skyldu-
skýrslur annara manna um tekj-
ur atvlnnurekenda. Um cignir
gengur jafnt yfir báða,
Af þessu sést, að þagnarskyld-
an er gerð vegna eignamanna,
en ekki alþýðu. Hún er því ein-
göngu stéttarvernd burgeisa og
eignatnanna og að sama skf pl
vopn á þá, sem fjármál þeirra
mlðast að eins við tekjur, kaup
fyrir vinnu, þ. e. öreiga, alþýðu.
Alþýða á því hagsmuna sinna
vegna og almenns réttlætis og
siðgæðis að krefjast þess. að
fjármál séu opinber mál, að öll
leynd um þau mál verði afnumln
sem tyrat, þagnarskyidunnl af
létt, svo að engin Ijármálaspilling
geti þrifist.
I»ess verður að krefjast, að
meðan séreignarrétturinn ríkir,
treystist menn til að verja hann
oplnberlega eins og hvern annan
rétt.
lorvitinn'.
Úr biskipsræðn.
Árið 1911 verð Charles Gore
biskup í OxVrd á Englandi.
Hann bafði áðr r verlð biskup f
Birmingham. í cveðjuræðu slnni
þar, er hann héit áður en hann
fór til Ox ord, sagði hann svo
m. a.:
[Helmild: >Den nyere kristelig-
sociale Bevægolse indenfor den
engelske Statskirker, eftlr Ric-
hard Thomsen, prest við Getse-
manekirkjuna f Kaupmannahöfn,
bls. 26.]
>Við látum reisa sjúkrahús og
starfrækjum þeu. E>að er mfu
fylsta hjartana sannfæring, að
megninu at því, sem við verjurn
til þeirra, væri betur varið til
þess að koma heilbrigðismálum
okkar f það horf, að sem fæstir
þyrftu að leggjast í sjúkrahús.
Við berjum menn til óbóta med
annarl hendinni, en réttum þeim
svo heftiplástur með hinni. Víð
gefum fólkÍDu inn eitur, en kaup-
um sfðan dýrum dómum gagn-
eltur handa þvf,
Þegar farsóttlr geisa, Hta mem
til himins og tala um gu^legi
forsjón. Ég hefi enga sauhygð
með þessu hugsunarlausa bak-
tali um hinn almáttuga. Þeir
kenna guðl um afleiðingar grseðgi
sinnar og flónsku.
Ef ég af eigin hvötum anda
að mér vondu iofti og lifi vllj-
andi í sóðaskap, er ég sjálfs-
morðlngi, en neyði ég aðra til
að gera það eða geri ekki ait,
sem í mínu valdl stendur, tl! að
forða þeim frá því, þá er ég
morðiogi.
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og gimsteinap Opae-hopgap.
Göngunum lauk i stiga. Tarzan fór upp hann. Stiginn
lá i ótal krókum og endaði loks i litlu kringlóttu her-
bergi. Ljósglæta kom inn um rjáfrið eftir uppmjóum
sivalingi eða turni á að glzka hundrað feta háum, sem
endaði með ofurlitlu gati. I gegnum það sást i heiðan
himin.
Apamaðurinn fór af forvitni að skoða herbergið.
Allmörg járnklædd, eirslegin koffort voru i þvi. Tarzan
þuklaði á þeim. Hann fann eirspángirnar og tók á
hjörunum, 0g af tilviljun tókst honum að opna eina.
Hann hrópaði upp yfir sig af gleði, er hann sá inni-
haldið. Hirzlan var full af steinum, sem vörpuðu geisl-
um frá sér i allar áttir. I því ástandi, sem Tarzan var
i, hafði hann enga hugmynd um verðmæti þessara
Bteina. Honum þóttu þeir bara fallegir. Hann greip
höndum ofan i þá og lét þá renna gegnum greipar sér,
Hann skoðaði I hinar kisturnar; þær voru allar fullar
af þessum fögru steinum. Þeir voru þvl nær allir skyggðir,
0g fylti hann af þeim leðurpyngju, sem hékk við belti
hans; — óskygðu steinana lét hann aftur i kistuua.
Ósjálfrátt hafði apamaðurinn rekist á gimsteinahirzlur
Opar-borgar. öldum saman hafði hún legið gleymd undir
musteri hins ijómandi guðs mitt i einum hinna dimmu
ganga, sem afkomendtir hinna forau sóidýrkenda annaö-
hvort höfðu ekki þorað að rannsaka eða ekki skeytt
um að skoða.
Tarzan varð loks leiður á leik þessum og hólt af stað
aftur. Nú lá leiðin upp á við. Hver krókurinn tók við
af öðrum, 0g loksins endaði gangurinn i herbergi, sem
var allbjart.
í gegnum op i loftið sá hann sólina skina á súlur
miklar, þaktar vafningsviði Upp að opinu lágu steinrið,
Hann hnyklaði brýrnar og reyndi að muna eftir svipaðri
sýn. Hann var utan við sig. Honum fanst einhvern veg-
inn, að hann væri ekki eins og hann ætti að vera, — að
hann þyrfti að muna margt, sem hann kom ekld
fyrir sig.
Hugsanir hans voru trufiaðar óþyrmilega af ógurlegu
öskri fyrir ofan hann. Á eftir öskrinu komu óp og vein
karla og kvenna. Tarzan tók þéttara um spjótið og
gekk upp þrepin. Furðuleg sýn birtist honum, er hánn
kom út úr hálfrökkrinu i glaða-sólskinið.
BBBBBfflSEmBBBBgBBBB
Gleymiö ekki íÍfJSjSgríS
í feröalög á ajó; þær bæta úr sjóveikinni.
4 sagan nýkorain.