Monitor - 31.10.2013, Blaðsíða 4
Þetta er þriðja skiptið sem þú kemur á Iceland Airwaves.
Hvað dregur þig hingað aftur og aftur?
Ég held að það sé blanda af tónlistinni og landinu sjálfu
sem er ástæðan fyrir því að ég kem á þessum tímapunkti
en ekki um sumarið. Það er allavega ekki veðrið sem dregur
mig hingað (hlær). Vindurinn er svo mikill að mér finnst eins
og náttúran sé að segja mér að fara aftur heim. Ég er mikill
aðdáandi Íslands yfirhöfuð, sérstaklega eftir að hafa kynnst
fólkinu betur.
Hvenær var fyrsta Airwaves-hátíðin þín?
Það var 2011. Ég man eftir tónleikum Active Child og fullt af
tónleikum á Nasa. Þá hafði ég aldrei hlustað á Retro Stefson og
ég heillaðist af orkunni sem þau gefa frá sér. Ég sá líka Astra,
Other Lives og GusGus.
Það hefur mikið verið rætt um lokun Nasa, tengist þú
staðnum einhverskonar tilfinningaböndum?
Já, þetta er svo sorglegt. Eins með Faktorý, þetta eru staðir
þar sem ég átti ótrúlega margar góðar upplifanir. Nasa var
staðurinn sem ég fór mest á í fyrsta skipti sem ég kom og
varð eiginlega holdgervingur hátíðarinnar fyrir mér. Ég kunni
að meta uppbygginguna, staðsetninguna og andrúmsloftið
sem skapaðist. Þetta var allt fullkomið. Faktorý var síðan allt
öðruvísi en ég á góðar minningar þaðan. Sumar man ég, aðrar
ekki, en þær eru allar góðar (hlær).
Áttu einhverja góða Airwaves-sögu?
Það er kannski helst frá því að ég var að fara eftir fyrsta
skiptið mitt. Ég tók leigubíl beint úr eftirpartýi, hágrátandi því
ég vildi ekki fara, og leigubíllinn beið úti á meðan ég pakkaði
því ég var að missa af rútunni. Leigubílstjórinn var samt
rosalega indæll og hann róaði mig svolítið niður. Ég komst á
flugvöllinn og svo þegar ég var komin heim var ég að segja
söguna af því að ég hefði verið nokkuð drukkin og þá segir ein-
hver: „Skrítið að þú hafir komist í gegnum öryggisleitina“. Þá
uppgötvaði ég að ég mundi bara ekkert eftir því að hafa farið í
gegnum öryggisleit. Þegar ég kom heim uppgötvaði ég líka að
peysan mín var á röngunni. Þess vegna bóka ég aldrei miða
heim á mánudeginum lengur. Það er alltaf slæm hugmynd.
Hlustarðu mikið á þá tónlistarmenn sem þú „uppgötvar“ á
Airwaves.
Alveg klárlega. Ég vann í útvarpi og eftir síðustu hátíð sá
ég um morgunþátt þar sem ég spilaði aðallega tónlist frá
Airwaves. Fólk verður stundum pirrað því ég er alltaf að tala
um íslenska tónlist en ég missi ekki svefn yfir því. Svo eru
sumir tónlistarmenn eins og Of Monsters and Men og Ólafur
Arnalds sem hafa meikað það á eigin spýtur, án þess að ég hafi
haldið þeim að vinum mínum.
Kemurðu ein á Airwaves eða ferðastu með hópi fólks?
Í fyrsta skiptið hitti ég kanadíska vinkonu mína hér en í fyrra
kom ég ein og eins í ár. Ég á íslenska vinkonu sem ég kynntist í
Berlín og hún hefur kynnt mig fyrir menningunni.
Íslendingar hafa orð á sér fyrir að vera lokaðir. Hvernig hefur
þér gengið að kynnast Íslendingum á Airwaves?
Tiltölulega vel, en það er kannski af því að vinkona mín
hefur getað kynnt mér fyrir fólki. Ég held að þið séuð svolítið
eins og við Norðmenn.Við erum ekki á útopnu eins og Amerík-
anar og þurfum svolítið að venjast fólki en eftir smástund
erum við orðin hlý og vinaleg. Mér finnst Íslendingar mjög
skemmtilegir. Þið eruð líka svo merkileg. Þið eruð svo lítið
samfélag en eruð samt með þessa ótrúlegu breidd af frábærri
tónlist. Þegar ég segi fólki heima að ég sé að fara til Íslands og
að ég elski íslenska tónlist er það eina sem því dettur í hug
Björk og Sigurrós. En þið eruð með allar tegundir af tónlist.
Björk, Sigurrós, Ojba Rasta og Retro Stefson spila öll frábæra en
ótrúlega ólíka tónlist.
Hefurðu sótt margar aðrar tónlistarhátíðir?
Aðallega í Noregi. Það er ein sem ég hef mætt á síendurtekið
en hún er jafnframt útihátíð. Núna þegar ég er orðin aðeins
eldri kann ég betur að meta hátíðir eins og Airwaves. Það er
djammað og drukkið en hún gengur svo mikið meira út á tón-
listina í stað þess að það sé fullt af ungum krökkum hlaupandi
um að drekka sig fulla. Þar þykir t.d. kúl að segja að maður hafi
bara verið á tjaldstæðinu allan daginn að drekka og ekki heyrt
í neinu bandi en það er fáránlegt. Það er það góða við Airwaves
að þeir sem koma hingað hafa allir raunverulegan áhuga á
tónlist og að ferðast, svo ég á margt sameiginlegt með þeim
hópi. Það er svo frábært að þessi eyja sé einhvers staðar lengst
út í hafi en samt komi fólk hingað alls staðar að út af þessari
hátíð.
Er eitthvað annað sem skilur Airwaves að frá hinum hátíð-
unum í þínum huga?
Já, það er mjög fyndið hvernig það er oftast hægt að sjá
hverjir eru innfæddir og hverjir eru túristar á klæðaburðinum.
Íslendingur klæða sig í flott föt, djammföt, en ferðamennirnir
eru alltaf í vindjökkum, gönguskóm og þykkum peysum.
Hvað ætlar þú að sjá á Airwaves?
Það er smá-kjánalegt að segja það en ég hlakka mikið til að
sjá norsku listamennina. Ég hlakka mikið til að sjá Emiliönu
Torrini, það verður mjög sérstakt fyrir mig. Ég hlakka líka til að
sjá bönd sem ég þekki eins og Retro Stefson og FM Belfast þar
sem ég veit að hverju ég geng. Bestu upplifanir mínar hafa þó
oftast átt sér stað þegar ég ramba á eitthvað sem ég átti ekki
von á að sjá eða þekkti ekki áður.
Áttu einhver góð ráð fyrir Airwaves-fara?
Ekki vera í gönguskóm og ekki vera á háum hælum. Þér
líður kannski vel á pinnahælum fyrst en ekki þegar líður á
kvöldið. Svo þurfa allir að vera búnir undir að vera kalt. Veðrið
er eins og það er en það er engin afsökun fyrir því að mæta í
regnjakka og flíspeysu.
4 Monitor fimmtudagur 31. október 2013
Hin norska rikke Skov er háskólanemi í sjón-
varpsfjölmiðlun og mikill tónlistarunnandi.
Hún er að koma á sína þriðju Airwaves-hátíð
og segist aldrei fá leiða á íslenskri tónlist.
Aldrei aftur
heim á
mánudegi
Rikke Skov
Fyrstu sex: 191190
Lag á heilanum: The Fox með Ylvis.
Uppáhalds Disney-persóna:
Pochahontas.
Uppáhalds fjall: Himmelbjerget.
M
yn
d/
Kr
is
tin
n