Selfoss - 18.12.2014, Blaðsíða 6

6 18. Desember 2014
Árið sem furan var misheppnað jólatré
Ég hef alltaf verið mjög mikið jólabarn og allt í kringum jólin hefur heillað mig alveg
síðan ég var lítið kríli. Ég átti það
oft til að byrja að spila jólalögin í
október því mér fannst þau bara svo
falleg og skemmtileg og það væri
nauðsynlegt að hlusta á þau lengur
en í mánuð. Ég hef eytt öllum mín-
um jólum hingað til með mömmu
minni, stjúpföður og bræðrum að
undanskyldum einum þegar ég bjó
í Kaupmannahöfn.
Að reyna að standa í
lappirnar gagnvart
jólasprengjunni systur þeirra.
Við fjölskyldan bjuggum á Hvolsvelli
stærstan hluta ævi minnar. Að vera
jólabarn, í mínu tilfelli að minnsta
kosti, fylgir mikil þörf fyrir að halda
í allar hefðir. Á Þorláksmessukvöldi
fór til dæmis fram mikil athöfn er
fólst í því að skreyta jólatré heimil-
isins. Að vera eina stelpan í systkina-
hópnum, dálítið eldri en bræðurnir
tveir, og óskaplega ráðrík . . . Sérstak-
lega þegar bræðurnir unnu bara með
hangandi hendi að skreytingunni og
gerðu þetta ekki eftir kúnstarinnar
reglum, þá að sjálfsögðu mínum
reglum. Ég hef oft hugsað hversu
erfitt það hlýtur að hafa verið fyr-
ir aumingja bræður mína að reyna
að standa í lappirnar gagnvart jóla-
sprengjunni systur þeirra. En allt
tókst nú á endanum, jólatréð alltaf
jafn fallegt og hef ég nú móður mína
grunaða um að hafa oftar en ekki
lagað aðeins til á jólatrénu eftir að við
systkinin vorum farin í háttinn. Mér
eru þó mjög minnisstæð jólin þegar
ákveðið var að skipta um jólatré. Við
höfum alltaf verið með gervijólatré
en í eitt skipti var ákveðið að breyta
út af vananum og við skyldum halda
út í skóg og höggva okkar eigið jóla-
tré.
Furutré sem jólatré?
Þetta voru jólin þegar ég var 15 ára
og í bland við alla jólaspennuna var
einnig erfitt að eiga við unglingaveik-
ina. Þarna var ég alveg til í að taka
þátt í breytingunum og var full til-
hlökkunar og rómantískar sýnar á að
við myndum koma heim með alvöru
jólatré með könglum og jólalegri
grenilykt. Við systkinin og pabbi
héldum af stað í Gunnlaugsskóg ofan
við Gunnarsholt og skelltum okkur
kappklædd í snjóinn að leita að hinu
fullkomna tré. Það rann frekar fljótt
upp fyrir mér að þetta mál færi lík-
lega ekki alveg eins og ég hafði haldið
því eftir að hafa vaðið snjóinn lengst
inn í skóg þá áttaði ég mig á að á
svæðinu var ekkert að finna nema
stafafuru. Furutré sem jólatré? Nei ég
hélt nú ekki og jólabarnið hvarf eins
og dögg fyrir sólu og í staðin kom
fýlugjarn unglingur sem þverneitaði
að taka þátt í þessari vitleysu. Pabbi
og bræður mínir, alveg jafn spenntir
fyrir furu eins og grenitré, þurftu
því að eiga við tuð og þvermóðsku
en á endanum fannst tré og haldið
var heim. Óskaplega fannst mér ég
eiga bágt með þetta tré á heimilinu
og jafnvel eftir að búið var skreyta
það. Það verður þó að viðurkenn-
ast að núna þegar ég skoða myndir
af þessari furu í stofunni heima þá
finnst mér þetta hið fallegasta jólatré.
Hvaðan gátu foreldrarnir dregið
fram allar þessar jólagjafir?
Eins og flest önnur börn vorum við
systkinin mjög spennt fyrir gjöfunum
og einn af hápunktum aðfangadags
var sú hefð að setja pakkana undir
jólatréð um miðjan dag. Við höfðum
oftar en ekki leitað hátt og lágt um
allt hús eftir þeim þegar við vorum
ein heima. Stundum höfðum við
heppnina með okkur og fundum eina
og eina en það var algjörlega ótrúlegt
í okkar augum hvaðan foreldrar okk-
ar gátu dregið fram allar þessar gjafir?
Á aðfangadagskvöldi borðuðum við
svo að sjálfsögðu jólasteikina. For-
eldrarnir voru alltaf dálítið lengi að
borða að okkar systkinanna mati og
ekki voru þau nú fljótari að ganga
frá eftir matinn. Eftir því sem við
urðum eldri þá hjálpuðum við að
sjálfsögðu meira til og gengu hlutirnir
þá örlítið hraðar. Ein hefð sem við
héldum hátíðlega þegar ég var yngri
hefur alveg lognast út af hjá okkur
með árunum var að syngja nokk-
ur jólalög saman við jólatréð áður
en byrjað var að opna pakkana. Ég
sakna þess í dag að þessari hefð sé
ekki haldið við en var ákaflega feg-
in sem unglingur. Síðasti sálmurinn
var alltaf Heims um ból og síðasta
erindið var oft ekki mjög greinilegt
því við flýttum okkur heil ósköp að
komast í gegnum lagið. Margir hafa
skemmtilegar hefðir í kringum það að
opna pakkana. En það var nú aldeilis
ekki þannig, heima hjá mér var lokað
á allar hefðir á þessum tímapunkti og
pappír, skrautbönd og merkimiðar
flugu í allar áttir. Foreldrarnir áttu
í mestu vandræðum með að halda
utan um hver hefði fengið hvað og
frá hverjum. Við höfum róast með
árunum en þessi hluti jólanna hefur
alltaf verið mjög óhefðbundinn og
verður það líklega áfram.
Nú þegar aðeins eru nokkrir dagar
til jóla og allt jólastressið fer eins og
brimalda um þjóðfélagið þá er vert
að staldra aðeins við og huga að litlu
jólahefðunum, setjast niður með
kaffisopa og smáköku eða konfekt-
mola og jafnvel syngja í gegnum
Heims um ból á rólegu nótunum.
Ég óska öllum Sunnlendingum
gleðilegra jóla,
Árný Erla Karvelsdóttir
JÓLaHaLD
Árný erla við furutréð. „Ég áttaði mig á því að í skóginum var ekkert annað
að finna en furutré.“
Fimmti hver á atvinnuleysisskrá
er með erlent ríkisfang
„Nú eftir fyrstu viku af des-ember eru um 350 manns á atvinnuleysisskrá. Af þeim sem
nú eru á skrá eru um 20% með
erlent ríkisfang (frá 15 ríkjum), um
20 % eru undir 25 ára aldri, um 10
% eldri en 55 ára,“ segir Ragnheið-
ur Hergeirsdóttir, forstöðumaður
Vinnumálastofnunar á Suðurlandi.
Ragnheiður segir atvinnuástand
almennt ágætt á Suðurlandi, en þó
sé það mismunandi eftir svæðum.
„Eins og venja er á þessum árstíma
þá fjölgar heldur á atvinnuleysisskrá
í nóvember/desember en dregur svo
aftur úr þegar líður á febrúar. Þar
hefur mest áhrif minni umsvif í
útgerð og fiskvinnslu á þessum tíma
og störfum í t.d. ferðaþjónustu,
garðyrkju, sláturhúsum og ýmsum
afleysingastörfum fækkar yfirleitt
á þessum tíma.“ Vakin er athygli
á því að fyrir Alþingi liggur nú
frumvarp til breytinga á ákvæðum
laga um atvinnuleysistryggingar.
Ragnheiður segir breytinguna fela
í sér styttingu á greiðslutímabili
atvinnuleysistrygginga um sex
mánuði, úr þremur árum í tvö og
hálft. Ef frumvarpið verði að lög-
um muni breytingin taka gildi 1.
janúar 2015.
ragnheiður Hergeirsdóttir.