Alþýðublaðið - 25.11.1919, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBL AÐIÐ
ynþingiskosningarnar.
í Snðnr-Múlasýsln
eru kosnir þeir Sveinn i FirOi með
615 atkv. og Sig. H. Koaran
með 457 atkv. Magnús Gíslason
fékk 253 og Björn R. Stefánsson
200 atkv.
í Eyjafjarðarsýslu
eru báðir gömlu þingmennirnir
endurkosnir, þeir Stefán Stefáns-
son frá Fagraskógi með 638 atkv.
og Einar Árnason á Eyrarlandi
með 585 atkv. Björn Líndal íékk
519 atkv., Páll Bergsson 345 atkv.
og Jón Stefánsson 135 atkv.
Raðek í varðhalði.
Símskeyti frá Berlín hermir það,
að fyrverandi sendiherra rússnesku
bolsivíkanna, Radek, sé fangi í
Moabitfangelsinu í Berlín. Eins og
þeir muna sem fylgdust með
spartakistauppþotunum í Þýzka-
landi um jólaleytið í fyrra, var
Radek talsvert við þau riðinn og
mælt var, að hann hafl léð for-
ingjunum fé fyrir hönd rússnesku
bolsivikanna. Radek mun vera
Austurrískur borgari, og því hætt
staddur, er hann er kominn í
hendur Þjóðverja. +
Poríinnur.
Eysteinn konungur góði, sagði
við ívar Ingimundarson: „Ertú
ok svá vitr maðr, at eigi muntú
grun draga af því, er eigi er —
Því er ver, að Þorfinni Krist-
jánssyni verður ekki borin jafnvel
sagan, því að hann dregur grun
af því, sem eigi er, og telur mig
höfund greinar eða greina, sem
eg hefl eigi samið. Bið eg Alþýðu-
blaðið að skila þessu til hans.
Baldnr Sveinsson.
Pilitiskar „jígúrur".
I.
Jakob Möller og Sveinn Björns-
son, sem unnu saman við þessar
kosningar og báru íyrir sig stefnu
sina í fossamálinu, hafa nú illu
heilli verið kosnir á þing. Jakob
fyrir persónulegar skammir sínar
og sífelt gjamm í Visi, og Sveinn
fyrir það, hve vel honum tókst að
bregðast hinum fyrverandi opinbera
bandamanni sínum. Sá, sem skrif-
ar þelta, átti ekkert atkvæði að
greiða við þessar kosningar, en
vel mætti svo fára, að einhverir
þeir, sem þau hafa greitt nú með
þessum tveim herrum, muni ófúsir
að greiða þau eins, er næst verður
kosið. Að minsta kosti þeir, sem
ekki eru andstæðingar fossafélag-
anna erlendu nema í nefinu og
skósólunum.
Eg veit, að sá tími mun koma,
er svift verður ofan af klíku þeirri,
sem hér í bæ heflr æst hugi manna
og vilt þeim sjónir með gífuryrð-
um sínum, svift svo ofan af henni
svikin og undirferlin, að jafnvel
prófessor Einar Arnórsson lögfræð
isráðunautur auðvaldsins, fyrirvara-
ráðherrann etc., muni ekki megn-
ugur að hylma þar yflr þó ekki
verði samvizkan alla jafna hon-
um til ama er hann vill hafa ham-
skifti, ef glóir á málminn rauða.
Vel mætti svo fara, að þá gæti
Bjarni Jónsson frá Vogi aftur mint
fyrirvarasvikarana á landsdóm eins
og hann róttilega gerði í húsi K.
F. U. M. vorið 1915.
Sveinn Björnsson fylgir þeirri
stefnu, sem nefnd hefir verið „hálfa
gáttin". Þetta vissi Jakob Möller,
sem þóttist fgrir kosningar setja
hæzt innilokunarstefnuna, hann
vissi líka að Ólafur Friðriksson og
Þorvarður Þorvarðsson vildu að-
eins ríkisvirkjun, en samt mat
Jakob Möller sjálfstæðishetjan frá
1915 svo lítils þetta höfuðmál
sitt, að hann fylgdi fram til kosn-
inga Sveini Björnssyni. Hver vill
segja, að hann hafi þá verið ein-
lægur í fossamálinu? Nei, Jakob
Möller vildi verða þingmaður, ekki
fyrir þjóðina, langt frá því, aðeins
fyrir sjálfan sig. Látum svo vera,
þó manninn hafi langað svo á
þing, en hvað hefir hann til þess
unnið? Hefir framkoma hans verið
slík, að íslenzku þjóðinni hafi bor-
ið nokkur skylda til þess, að veita
honum slíkan veg? Hvað hefir hann
gagn gert? Ekkert, alls ekkert.
Eg skal reyna að sýna kjósendum
þessa bæjar, sem létu fagurgala
hans slá slíku ryki í augu sín, að
þeir köstuðu á hann atkvæði, hvert
afrek hann heflr unnið.
Á þeim voðatímum, sem ríkt
hafa nú síðustu árin, hafa stjórn-
ir ríkjanna reynt að komast sem
bezt út úr vandræðunum. Allír
hafa reynt að styðja þær, nema
hér á íslandi hefir einn maður
tætt svo niður stjórn landsins,
þegar verst gegndi, að furðu sæt-
ir. Þessi maður er Jakob Möller
2. þm. Reykjavíkur, ef hann kemst
nokkurntíma á þing. Sem ritstjóra
víðlesins blaðs bar honum á slík-
um vandræðatímum að reyna að
hjálpa stjórn landsins og efla virð-
ingu hennar, svo hún fengi borg-
ið heill þjóðarinnar. Hann gat að
vísu bent henni á það sem aflaga
fór með skynsemd og rökum. En
hvað gerir hann? Hann situr um
hvert tækifæri sem honum þykir
gefast til að níða hana niður á
rótarlegasta hátt. Hann þeytir
púðurkerlingum sínum út um alt
land einungis í þeim tilgangi að
veikja stjórn landsins og íormann
bennar, Jón Magnússon, og var
jafnvel svo óvandur að meðulum
sínum, að blað hans varð oft að
bera til baka óhróðurinn. Jakob
Möller veit það fullvel sjálfur, að
minsta kosti álít eg hann svo
skyni gæddan að sjá að dýrtíðar-
ráðstafanir þings og stjórnar hafa
borgið hinum efnaminni lands-
mönnum, en samt vítir hann þetta.
Eg hirði ekki í þetta sinn að telja
meira af því, sem hann hefir unn-
ið til að afla sér frægðar, en víst
þgkir mér þeirri frœgð svipa
nokkuð til frœgðar mannsins,
sem egðilagði musterið forðum
til að verða frœgur.
H.
NeðanmálssagA mjög spenn-
andi og skemtileg, eins og gefur
að skilja, þar sem hún er sönn,
hefir verið í tveim síðustu blöð-
um „Tímans". Sagan heitir „Einar
Arnórsson*. Lesið hana, og þið
munuð sannfærast um ágæti 1
söguhetjunnar. f.