Fréttir - Eyjafréttir - 14.11.1996, Síða 10

- Vestmannaeyingurinn Jón Helgi Gíslason ló ó milli heims og helju í sumar með (
alnæmisveiruna en veiktist fyrir rúmu ári síðan. Jón Helgi stíklar á lífshlaupi sínu og seg
„Ég var sjálfiir híssa á mér að ég skyldi segja já
við því að koma í viðtal. En ég lít á þetta sem
persónulega áskorun til að gera hreint fyrir
mínum dyrum. Og þetta er hluti af mínu
lífsviðhorfi að leggja ekki árar í bát.“ Þetta
segir Vestmannaeyingurinn Jón Helgi
Gíslason, betur þekktur sem Donni, sonur
hjónanna Gísla Steingrímssonar og Erlu
Jóhannsdóttur. Jón Helgi var greindur með
alnæmisveiruna fyrir ellefii árum síðan. I kjöl-
farið breytti hann algjörlega um lífsstíl, fór úr
samkvæmisfatnaði iiæturlífsins í íþróttagalla
heilbrigðs lífemis. I tíu ár hfði hann heilbrigðu
lífi með veirunni, tók virkan þátt í starfi
Alnæmissamtakanna og Samtaka 78 og leitaði
í trúna. Fyrir rúmu ári veiktist Jón Helgi af
alnæmi. I sumar lá hann á milli heims og helju
en í ágúst átti. sér stað kraftaverk. Jón Helgi
fékk nýja alnæmislyfið og komst upp úr
rúminu, skrapp til útlanda í fri og syndir og
hjólar sem aldrei fyrr. Jón Helgi segist alls
ekki hafa verið tilbúinn til þess að deyja strax,
hann á svo miMu ólokið í lífinu. Bjartsýni og
lífsgleði einkenna Jón Helga. Bjartsýnin á lífið
hefur flejtt honum yfir marga erfiða hjafia. Jón
Helgi segir hér Vestmannaeyingum sögu sína
enda hafa margir heyrt af veikindum hans án
þess að vita meira.
Jón Helgi ólst upp til níu ára aldurs
í Eyjum. Ævintýraþrá blundaði í for-
eldrum hans og ijölskyldan flutti öll til
Ástralíu 1969. Þar bjó hún í fjögur ár.
Öll sex bömin fóru með og það
sjöunda bættist við í Ástralíu.
„Það var erfitt að fara hinum megin
á hnöttinn, í nýtt umhverfi og menn-
ingu, að byrja í nýjum skóla og læra
nýtt tungumál. Fyrsta skólaárið reyndi
mjög á mig, allir gengu í eins skóla-
búningum og aginn mun meiri en ég
hafði vanist heima í Eyjum. En síðustu
þrjú árin leið mér mun betur. Við flutt-
um tvisvar innan Ástralíu, bjuggum
fyrstu tvö ár-
in í suður-
hluta landsins
og seinni tvö
árin í norður-
hluta lands-
ins. Við flutt-
um aftur
heim til Eyja
fimm mán-
uðum áður en eldgosið hófst 1973.
Það var eins og að fara úr öskunni í
eldinn. Enn og aftur kom það niður á
skólagöngu okkur systkinanna og rót-
leysið hafði áhrif á okkur. í gosinu
fluttum við upp á Kjalarnes og svo á
Homafjörð í rúmt ár og svo aftur til
baka til Eyja. Ég lauk gagnfræða-
skólanum í Eyjum en fór svo út á
vinnumarkaðinn, fyrst í Eyjum en ég
flutti svo til Reykjavíkur 18 ára. Ég
hef verið meira og minna í burtu frá
Eyjum síðan en reyndar hef ég oft
komið til Eyja á sumrin og verið að
mála með pabba,“ segir Jón Helgi.
Honum leið mjög vel í Eyjum á
skólaámnum. Að sjálfsögðu var
skemmtanalífið tekið með trompi. Jón
Helgi átti góða vini, kvenkyns. Hann
segist hafa valið þær sem vinkonur
þegar leið á því honum fannst þær
traustari vinir. Besm vinkonur hans þá,
og em enn, em
Þóranna Har-
aldsdóttir og
Sofffa Adólfs-
dóttir. Þau em
klíka í dag og
haida enn góðu
sambandi.
Ákvað að lifa samkvæmt
mínum tilfinningum
„Mér bauðst vinna uppi á landi og
fór þangað ásamt Soffíu. Ég fór að
vinna í plastverksmiðju. Á þessum
tíma var ég farinn að gera mér grein
VTOTAL:
þorsteinn
Gunnarsson
fyrir því að ég vai' mun spenntari fyrir
strákum. Þetta voru mjög erfiðar til-
finningar að eiga við. Ég hafði engar
fyrirmyndir í þessu litla og þrönga
samfélagi í Vestmannaeyjum þar sem
fordómar voru auðvitað ríkjandi eins
og annars staðar í þjóðfélaginu. Einu
fyrirmyndimar vom úr bandarískum
bíómyndum þar sem homminn var
undantekningarlaust trúðurinn í mynd-
inni. Við komuna til Reykjavíkur fékk
ég ákveðið frelsi í þessum efnum. En
Reykjavík var ósköp lítil borg á
þessum árum líka og fordómar alls-
ráðandi gagnvart samkynhneigðum.
Ég var ekki enn kominn úr felum og
ákvað því 19 ára að flytjast til Kaup-
mannahafnar í algjört frelsi. Þar lifði
ég hálfopnu lífi. Ég kom út úr skápn-
um, eins og sagt er, gagnvart fjöl-
skyldu minni 21 árs. Þá verða tímamót
í mínu lífi og þungu fargi af mér létt.
Ég ákvað að lifa samkvæmt mínum
tilfinningum. Ég öfunda ungt fólk í
dag. Fordómamir eru ekki eins miklir
og það á auðveldara með að koma úr
felum, sem betur fer. Á þessum tíma
voru samkynhneigðir í miklum felu-
leik á íslandi. Þögnin var svo rosaleg.
I Kaupmannahöfn bjó ég í ljögur ár og
öðlaðist frelsi og sjálfstraust. Þar lærði
ég bólstrun en hef reyndar aldrei unnið
við hana síðan. Mér leið sérlega vel í
Danmörku. Danimir eru svo „lige-
glad“ og kunna að lifa lífinu. Að
sjálfsögðu djammaði ég mikið og lifði
hátt. Eg drakk orðið mikið og eftir
fjögur ár ákvað ég að fara heim ti!
Islands f áfengismeðferð," segir Jón
Helgi.
Að lokinni áfengismeðferð fór Jón
Helgi að endurmeta stöðu sína, hver
hann væri og lífslöngun sína. Hann
leitaði til vina og kunningja og kynnt-
ist manni sem hann fór að búa með.
Jón Helgi segir að þetta hafi verið sitt
fyrsta fasta áfengislausa samband og
það hafi verið mikil reynsla fyrir sig.
Það tók hann einhvem tíma að koma
sér af stað að nýju og 1983 fluttu þeir
saman til Frakklands. I nýju umhverfi
og meira frelsi fóm þeir félagar að lifa
hinu ljúfa lífi að nýju. Upp úr sam-
bandinu slitnaði og Jón Helgi flutti
fljótlega heim upp frá því. Jón Helgi
fór að vinna á veitingahúsi og tók þátt
í næturlífi höfuðborgarinnar af fullum
krafti. Á þessum árum sóttu samkyn-
hneigðir aðallega Óðal og Klúbbinn.
Það voru einu staðimir sem þoldu að