Fréttir - Eyjafréttir - 08.04.1998, Blaðsíða 12

12
Fréttir
Miðvikudagur 8. aprfl 1998
Mamma var hradd um að eg yi
-það er svo annarra að dæma um það. Ég hefsamt verið lánsamur bæði ístarfi og einkalífi og ég heldað /
fyrrum skipherra hjá Gæslunni. Hann býr nú í Eyjum ásamt konu sinni og aðstoða þau soninn við barnaui
skoðunum sínum. í viðtalinu heldur hann því fram að smíði á þrefalt stærra skipi en núverandi skip La
Þröstur Sigtryggsson fyrrverandi skipherra
hjá Landhelgisgæslunni býr nú í
Vestmannaeyjum ásamt konu sinni Guðrúnu
Pálsdóttur sem er Vestmannaeyingur, dóttir
Páls Þorbjörnssonar, skipstjóra á
Skaftfellingi og fleiri skipum og rak líka
verslun í Eyjum. Þröstur er hins vegar frá
Núpi í Dýrafirði þar sem faðir hans var
prestur. Þröstur og Guðrún, eða Spörri og
Dúra, eins og þau eru líka þekkt búa hins
vegar einnig á ættaróðali Þrastar í
Dýrafirðinum þar sem þau dvelja yfir
sumartímann. Þröstur hætti störfum hjá
Gæslunni árið 1990 og segist ekki kunna því
illa að vera hættur. Hann eigi næg
hugðarefni sem hann geti snúið sér að.
Þröstur hefur til að mynda mikinn áhuga á
tónlist og spilar á orgel, þótt hann láti lítið
yfir þeirri kunnáttu. Einnig hefur hann
ákveðnar skoðanir á væntanlegu nýju
varðskipi. Hann telur það allt of stórt og
dýrt í smíðum og rekstri. Nær væri að gera
endurbætur á Ægi og Tý og hafa skipið mun
minna.
Spörri
Þröstur er hlýr og skemmtilegur í
viðræðu og ekki laust við að lítils
háttar galsi glarnpi í augum hans.
Hann segist alltaf hafa verið dálítill
sprellari, en það sé líka nauðsynlegt í
lífinu. En hvemig kom nafnið Spörri
til?
„Það er þannig til komið að ég var á
Foldinni, sem var frystiskip í eigu
Foldarinnar hf. Þetta var sex hundruð
tonna skip. Þar var Ingólfur Möller
skipstjóri og margir aðrir ágætir menn
í áhöfn og þar á meðal Pétur Sigurðs-
son sem var háseti og seinna kallaður
Pétur sjómaður. Hann fann það út að
ég væri spörfugl og gaf mér þetta
viðurnefni. Hann var þetta vel að sér í
fuglafræðinni og vissi það að Þröstur
tilheyrir spörfuglunum eins og hrafn-
inn. Þar með var ég orðinn Spörri. Ég
veit hins vegar ekki hvemig nafnið
Dúra er til komið. Hún var kölluð
þetta þegar ég kynntist henni og ég var
mjög sáttur við það.“
Munaði litlu að hann ílentist
hérpegarDúrauarðólétt
Þröstur segir að hann sé ekki viss urn
að hann sé kominn til Eyja til þess að
vera til frambúðar. Hins vegar sé þetta
ekki í fyrsta skipti sem hann komi til
Eyja og það munaði litlu að hann
ílentist í Eyjum í eina tíð. „Það mun-
aði ekki miklu þegar ég var búinn að
gera Dúru ólétta að fyrsta bami okkar.
Þá var hún hér hjá foreldrum sínum,
en ég að klára annan bekk í farmann-
inum og fór á netavertíð og hélt héma
til. Þá munaði ekki miklu að ég
ílentist á þeim bát. Hann átti að fara á
troll og ég óráðinn, þótt hugur minn
hafi staðið til þess að klára Stýri-
mannaskólann, en það kom þó inn í
myndina að ég yrði fiskimaður í
Vestmannaeyjum. Hann hét Guð-
varður sem átti þennan bát en útgerðin
fór hins vegar á hausinn, eins pg hjá
mörgum bjartsýnismönnum. Ég ætl-
aði að opinbera með Dúru þetta vor,
en hafði ekki fengið borgað hjá út-
gerðinni. Ég spurði samt Guðvarð að
því hvort hann gæti ekki látið mig fá
einhvern aur fyrir hringunum. Þá
sagði Guðvarður: „Það þýðir ekkert
að skrifa ávísun héma, en ef þú kemst
með einhverjum ráðurn til Reykja-
víkur, þá skal ég skrifa ávísun. því það
getur vel verið að þeir glepjist á að
greiða hana út þar.“ Ég gat slegið fyrir
fari til Reykjavíkur og þar gleyptu þeir
við ávísuninni og ég keypti hringana
og gat borgað lánið fyrir farinu."
Leiddíst kiaftafögín
Þröstur elst upp í sveit. En hvemig
kviknar áhuginn á sjónum hjá
sveitamanninum?
„Ástæðan er sú að mér leiddist í
héraðsskólanum á Núpi sem pabbi
stofnaði reyndar. Mörg fögin, eins og
mannkynssagan, náttúrufræðin og
landafræðin, eða þessi kjaftafög
leiddust mér mjög. Ég sá engan til-
gang í því að vita til dæmis hvenær
Napóleon átti afmæli og svo fram-
vegis. Bara að eyða fastaminninu í
ómerkilega hluti að mínu mati. Ég
hafði það líka á tilfinningunni að ef
maður færi í menntaskóla, lærði
maður bara eftir því í hvaða deild
rnaður færi; máladeild eða stærðfræði-
deild. Eiginlega að maður ætti bara að
læra það sem að manni væri rétt. mig
langaði ekkert í slíkt nám. Þóttist hins
vegar sjá það að eftir stutt nám í
stýrimannaskólanum gæti ég fengið
starf sem væri vel launað. Þannig taldi
ég mig geta slegið margar tlugur í einu
höggi. Ég ætlaði líka í siglingar og
skoða allt sem skemmtilegt var að
skoða erlendis. Maður hafði heyrt
hvað væri undir pilsum kvenna í út-
löndunt og að auðvelt væri að komast
þangað. Þetta dreymdi mann. Þannig
að þú sérð hvað ég er skynsamur strax
á unga aldri og fer að heiman sautján
ára gamall. Og komst í mínar sigl-
ingar. Mér þótti alla tíð gaman á sjó
og kynnast nýjum stöðum og nýju
fólki. Það voru líka alltaf nokkrir
ÞRÖSTUR SIGTRYGGSSON, fyrmm skípherra hjá Landhelgisgæslunni
skemmtilegir menn á hverju skipi og
alltaf eitthvað að ske.“
Þóttimerkilegtaðuera
sigldur
Þröstur segir að það haft þótt
merkilegt að vera sigldur á þessum
árum og það hafi verið mjög eftirsótt
af ungum mönnum að komast í
siglingar. Hann segir og að megnið af
undirmönnum sem voru á skipum
Eimskips og Samskips hafi verið
menn með stýrimannsréttindi og á
sumum skipunum kannski allir undir-
menn með réttindi, sem biðu eftir því
að pláss losnuðu hjá yftrmönnum.
„Kristján Aðalsteinsson skipstjóri á
Brúarfossi kom mér hins vegar strax
að í eyrarvinnu, við uppskipun eða í
skemmunum hjá Eimskip. Þar átti ég
að vera þangað til eitthvað losnaði hjá
Kristjáni. Eg var búinn að vera heilan
vetur í þessari vinnu og kom reglulega
á skrifstofumar hjá Eimskip og
Ríkisskip og oftast hjá Ríkisskip, því
það var ekki eins umsetið að komast á
ströndina eða litlu varðbátana. Ég
spurði alltaf eftir forstjóranum, Pálma
Loftssyni sem þá var hjá Ríkisskip og
einu sinni segir hann, greinilega
orðinn hundleiður á mér: „Heyrðu
Ingólfur vittu hvort þú getur ekki gert
eitthvað fyrir þennan unga mann
héma,“ og gekk með mér fram til að
tala við ráðningastjórann. Nú það fór
svo að ég fékk pláss á Faxaborginni,
einum af Svíþjóðarbátunum en fékk
hettusótt á áttunda eða níunda degi svo
hún var ekki lengi vera mín hjá
Gæslunni í það skipti, svo komst ég á
bát sem hét Hrafnkell og fór svo yftr á
Litla Óðin þegar Hrafnkeli var skilað.
Þar með var ég kominn í Gæsluna, þar
sem ég var í rúm fjömtíu ár.
Þröstur segir að það hafi verið legið
mikið í höfnum þegar hann var að
bytja hjá Gæslunni. „Þetta gátu verið
tveir eða þrír mánuðir sem við komum
ekki til Reykjavíkur. Maður kom á
margar hafnir og héldum jafnvel böll
með harmónikkuspili, þar sem við
seldum inn fyrir stráka, en frítt fyrir
konur. Manni fannst þetta gott. Svo
eftir að ég varð stýrimaður þá vom
næg viðfangsefni við bjarganir. Við
vorum til dæmis mikið héma við
Eyjar. Þá var ég á Maríu Júlíu í Vest-
mannaeyjagæslu árið 1957. Skipstjór-
inn var hins vegar mjög óttasleginn að
menn myndu detta íða, þannig að
hann þorði aldrei að stoppa neitt þegar
við komum í höfn. Ef maður spurði
hvort maður mætti skreppa í land
héma í Eyjum, þá sagði hann: „Nei
það er ekki hægt við emm að fara, við
emm að fara. Þá var farið út í vitlaust
veður jafnvel til þess að missa rnenn
ekki upp á bryggju. Við hættum því að
biðja unt landleyfi þó kornið væri í
höftt og ættum nákomna í landi. “
Lítiðumtemplarahjá
Gæslunni
Var ntikið fyllerí í Gæslunni á þessum
tíma?
,Menn fengu sér brennivín þar eins
og annars staðar og menn fóru jafnvel
yfir strikið, en það var ekki nteira en
gengur og gerist. Sjálfsagt hefur borið
meira á því. Ef voru í einkennisfötum
áberandi fullir bar auðvitað á því og
sér í lagi á stöðum þar sem varðskip
komu sjaldan. Þetta var meiri við-
burður heldur en ef sá sem venjulega
var alltaf fullur í þorpinu um hverja
helgi sást fullur í ntiðri viku. Það var
ekki lféttnæmt. Hitt var frétt efmaður
sást fullur í einkennisfötum einu sinni
á ári og talað lengi urn það. Það var
hins vegar ekki mikið um templara í
Gæslunni, frekar en á sjónum
yfirleitt.“
MágeraTýogÆgiað
hentugum skipum með
litlum tílkostnaðí
Þröstur segir að það sé ólíku saman að
jafna þegar bera á saman skip Gæsl-
unnar núna eða þegar hann var að
byrja. ,Ægir og Týr eru sjóborgir
ntiðað við þessi skip sem við vorum á.
Ég man að gamli Ægir var mjög leið-
inlegur í sjó. Hann var veltikolla og
búnaður allur lakari og óhentugur að
vinna með. Marfa Júlía var þó með
togspil. en það var vegna þess að hún
var notuð við fiskirannsóknir.“
Þröstur segir að það megi vel búa
Tý og Ægi betur. Þau séu til dærnis
ekki liðleg í snúningum og ekki hægt
að halda þeim á staðnum við störf í
vondum veðrurn. vegna þess að þau
skortir stjómhæfni. „Það var nú fyrst
og fremst orsökin fyrir því að þeir
misstu manninn, þegar Vikartindur
strandaði. Ef þau stoppa eða víkja
gráðu frá vindi á lítilli ferð slær þeim