Fréttir - Eyjafréttir - 06.08.1998, Page 7

Fimmtudagur 6. ágúst 1998
Fréttir
7
Það er samdóma álít lögreglu og mótshaldara að gestir á þjóðhátíð hafi verið til mikillar fyrirmyndar og þeir hafi verið
sér og sínum til mikils sóma.
Þegar rignir færist
fjöriö inn ítjöldin
þarsungið erog
spjallaö. Bjarni í
Túni létekkisitt
eftír liggja í
gleðinnioghérer
hann meðElínu
Sigurgeirsdóttur,
brottfluttan
Eyjamann upp á
arminn. Elín hafðí
ekkikomiðá
þjóöhátíö í tólf ár
ogskemmtisér
hiðbesta.
Engínn er verri þó hann vökni gætu verið einkunnarorð þjóðháuðarinnar 1998.
Vönduð dagskrá sem
náði líka til bamanna
Unga fólkið kunni að meta það sem fyrir það var þorið.
Það var yfirlýst stefna Þjóðhá-
tíðarnefndar að efla barnadagskrá
á Þjóðhátíð í ár og reyna að láta
skemmtiatriði að deginum til
höfða meira til barna og
fjölskyldufólks. Það verður ekki
annað sagt en að mjög vel hafi til
tekist. Var ekki annað að heyra á
fólki en að sá hluti hátíðarinnar
hafi tekist vonum framar, þó að
rigning hafi kannski sett svip sinn
á hátíðina.
Þó voru regnguðimir frekar hóg-
værir að deginum til og létu heldur
meira til sín taka þegar kvölda tók og
næturhrafnarnir fóru á kreik. Það
sem hér fer á eftir er aðallega byggt
á viðbrögðum dóttur minnar sem er
á áttunda ári. Hún var í fyrsta skipti
á Þjóðhátfð eins og sá er þetta ritar
og verður ekki annað sagt en að
upplifun barnshjartans hafi ráðið
nokkuð ferðinni hjá báðum.
Dagskrá föstudagsins ásamt setn-
ingu hátíðarinnar og bamaskemmtun
í framhaldi af setningunni tókst mjög
vel og var dóttir mín mjög ánægð
með það sem boðið var upp á. Þó
fannst henni Litlu lærisveinamir og
söngvakeppni bama standa upp úr.
Brúðuleikhúsið vakti líka mikla
ánægju og ekki annað fært en að sjá
það tvo daga í röð. Iþróttadagskrá
föstudagsins vakti og mikla ánægju,
enda veðrið hvað best þá.
Það sem mér kom þó mest á óvart
hjá henni og kannski ekki síður hjá
sjálfum mér var seta í bekkjabflum
og skiist mér að slíkt hafi alla tíð
höfðað til ungra og gamalla. Þótti
okkur báðum mikil upplifun að
transporta í þessum bekkjavögnum.
Jafnvel þó að töluverð drykkja hafi
verið áberandi í bflunum, virtist það
ekki hafa neikvæð áhrif á hana né
fleiri böm á svipuðu reki. Fólk sýndi
mikla stillingu, en söng mikið og
hélt uppi líflegum samræðum. Ekki
kann ég að segja hvaða það var við
bekkjabílaaksturinn sem sló svo
rækiega í gegn hjá stelpunni.
En oftar en ekki sagði hún:
„Fömm annan hring.“ Og svo
fómm við annan hring og annan og
annan. Enda var það skemmtilegur
bónus hjá einum innheimtustjóra á
pallinum að nú væri kominn tími til
að fá frítt í bekkjabílinn, vegna þess
að við vomm búin að fara svo oft.
Ekki veit ég hvort við höfum sett
met á bekkjabflarúntinum, en að
minnsta kosti var það vel þess virði
að meðtaka það mannlíf sem þrífst
aftan á pöllum bekkjabílanna.
Hljómsveitin Hálft í hvom sá um
undirleik á bamaballi og fórst þeim
það vel úr hendi, enda sagði dóttir
mín eitt sinn er hún hlýddi á leik
þeirra.
„Kunna þeir bara öll lög sem til
em í heiminum." Held ég að þetta
segi allt sem segja þarf um þau góðu
tök sem þeir höfðu á tónlistar-
flutningi fyrir börnin, verður síðan
ekki vanmetin sú kynning dagskrár-
atriða sem var í höndum Ama
Johnsen, Jónu Hrannar og Bjarna
Karlssonar.
Mér hefur reyndar alltaf þótt
nokkrum tíðindum sæta hversu Páll
Oskar á sterk ítök í yngri kynslóð-
inni. Enda vakti það nokkur von-
brigði þegar í ljós kom að hann
mætti ekki á svæðið. Beið hann
nokkum hnekki í huga dóttur minnar
og var þá engan vegin næg afsökun
að kenna veðrinu um.
„Mér finnst að hann hefði alveg
getað tekið Herjólf, þó hann sé
hræddur við að sigla, sérstaklega úr
því að það voru svo margir krakkar
sem biðu eftir því að hann myndi
syngja.“ Eg átti ekkert svar við
þessu og lofaði henni að halda fast
við þessa skoðun sem mótaðist í
huga hennar af þessum sökum.
Brennan, flugeldasýningin og
brekkusöngurinn eru trúlega þau
atriði sem höfða til allra kynslóða.
Enda mátti lesa mikla eftirvæntingu
úr augum allra, þegar kom að
þessum atriðum og hrifningin að
sama skapi ótrúleg meðan á þessum
atriðum stóð.
Eg spurði dóttur mína á
mánudaginn að því hvort að hana
langaði til þess að fara aftur á Þjóð-
hátíð að ári. Hún hugsaði sig um
nokkra stund og spurði svo:
,Ætlar þú að fara?“
Ég fór eitthvað að velta fyrir mér
að maður vissi ekki alltaf sinn
næturstað og rétt að taka bara einn
dag í einu og bætti við. „Það er nú
heilt ár í næstu Þjóðhátíð."
„Ef þú ætlar að fara þá fer ég.“
Við það situr, eins og staðan er í dag.
En engu að síður verða þessir þrír
dagar á Þjóðhátíð í Herjólfsdal
ógleymanlegir. B.G.