Harmoníkan - 30.05.1996, Blaðsíða 11

Það er ekkert einfalt að spila einfalt lag
Óðinn G. Þórarinsson
Óðinn G. Þórarinsson er fœddur
á Fáskrúðsfirði 7. nóvember 1932.
Foreldrar hans voru Þórarinn Guð-
mundsson og Margrét Jónsdóttir.
Hann hefur leikið á dansleikjum frá
barnsaldri, samið lög og einnig
starfað sem tónmenntakennari um
árabil. Hann var einn þeirra fjöl-
mörgu sem tóku þátt í danslaga-
keppni S.K.T. meðan það var og hét
og vann oftar en einu sinni til verð-
launa. Sennilega er lagið hans „Nú
liggur vel á mér“ Itvað þekktast og
liafa margir flutt það, bœði á dans-
leikjum og í útvarpi og eins eru önn-
ur lög hans sem margir kannast við
þegar þau heyrast. Eg hitti Óðinn
fyrir stuttu og bað hann að greina
stuttlega frá tónlistarferli sínum.
Eg hef sennilega verið nálægt 10 ára
þegar foreldrar mínir gáfu mér 12 bassa
harmoníku, en ég hafði sýnt áhuga fyrir
tónlist. Ólafur Jónsson kenndi mér fyrsta
lagið sem ég spilaði, Kolbrún mín ein-
asta. Eftir það fór þetta svona að rúlla, og
ég var farinn að spila á böllum 1943. Ég
man að þegar ég var að æfa mig heima
sem strákur, stóð fólk fyrir utan gluggann
og hlustaði, en í þá daga var aðeins út-
varpað nokkra tíma á dag og oft lítið við
að vera hjá mörgum. Ég fékk fljótt stærri
harmoníku 48 bassa sem var keypt í
Englandi. Það breytti miklu fyrir mig, fór
ég fljótt að spila á dansleikjum og þá
bara einn.
Veturinn 1944 kom oft norskur tund-
urspillir, mig minnir hann heita Nord
Kap inn á Fáskrúðsfjörð. Var þá oft sleg-
ið upp balli og ég fenginn til að spila og
fannst það svo skrýtið að þeir klöppuðu
alltaf eftir hvert lag. Maður hafði ekki
vanist því áður. Þetta hefur kannski ekki
verið mikil músik, en þeir dönsuðu alveg
eins og herforingjar. Mig minnir að vals-
inn hafi verið vinsælasti dansinn. í þá
daga var dansað í „Templaranum" en það
var samkomuhús staðarins. Karlarnir
voru vanafastir, komu með pela í rassvas-
anum á ballið og ég man t.d. að einn kom
til mín og sagði: „Æ Daddi minn, spilaðu
nú einn vals fyrir mig“ - og ég var að
enda við að spila vals.
Þann 22. desember 1945 flytjum við
upp á Akranes, þar sem ég var búsettur til
Óðinn G. Þórarinsson
1958. Þar kynntist ég konu minni Jónínu
Arnadóttur. Eftir ég kem á Skagann fer
ég að spila, bæði með E.F. kvintett sem
var kenndur við Eðvarð Friðjónsson, og
hljómsveit sem hét Fjarkinn. Ég byrjaði
með E.F. sem trommari, sem ég hafði
reyndar aldrei snert áður. Þá vantaði
trommara og þetta reddaðist ágætlega en
þegar við spiluðum gömludansana, þá
spiluðum við á tvær harmoníkur. Á Hótel
Akranesi vorum við fastráðnir alveg frá
1952 til '56. Svo víða upp í Borgarfirði
og á sumrin vestur á Snæfellsnesi og
norður í landi, í Hrútafirði og víðar. Mest
þó í þremur húsum í Borgarfirðinum:
Logalandi, Brún og Brautarholti. Þá man
ég að við spiluðum eitt sinn á tónleikum í
Austurbæjarbíói.
Eitt sinn áttum við að spila á þorra-
blóti upp í Logalandi og byrja klukkan
tíu. Við lögðum af stað um átta leytið, og
fórum frekar snemma til að hafa góðan
tíma. En það gerði svo vont veður að við
vorum ekki komnir fyrr en klukkan 12,
en venjulega var þetta farið á einum og
hálfum tíma. En fólkið beið bara eftir
okkur og svo var ballið framlengt um tvo
tíma.
Þegar ég spilaði með Fjarkanum, fór-
um við upp í Leirársveit í lítið samkomu-
hús sem hét Hóll. Engin miðstöð var í
húsinu heldur einhver ræfilslegur ofn.
Það var sennilega um 10 stiga frost og
hvöss norðanátt. Dyrnar snéru í norður
Óðinn 1945 með harmoníkuna sem keypt var
í Englandi.
11