Fréttablaðið - 08.04.2013, Síða 13

MÁNUDAGUR 8. apríl 2013 | SKOÐUN | 13
Ósk Sigurðardóttir
MPM-nám
Iðjuþjálfi og verkefnastjóri
Barna- og unglingageðdeild LSH
„Námið sameinar tæknilegar hliðar
verkefnastjórnunar og mannlega
þætti sem eru nauðsynlegir til
þess að ná árangri í verkefnum. Ég
hef fengið tækifæri til að vinna að
fjölbreyttum, raunhæfum verkefnum
með fólki úr öllum starfsgreinum,
aukið fræðilega þekkingu mína
og eflt samskiptafærni. Ég mæli
hiklaust með þessu metnaðarfulla
og hagnýta námi.“
MEISTARANÁM Í VERKEFNASTJÓRNUN
www.hr.is
Opinn kynningarfundur um meistaranám í verkefnastjórnun
í Háskólanum í Reykjavík, miðvikudaginn 10. apríl kl. 17–18
í stofu V101.
MPM-nám er hagnýtt stjórnendanám með vinnu sem hentar
þeim sem vilja stýra fjölbreyttum og krefjandi verkefnum.
OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR Í MEISTARANÁM TIL 30. APRÍL
Skráning á: mpm@ru.is
Metsölubókin síðustu jól var um
Gísla á Uppsölum og ég þekki
mann sem segir að nú ætli sagan
að endurtaka sig: „Framsókn er
Gísli á Uppsölum,“ segir hann og
sér fyrir sér þjóðina halda inn í
sinn afdal og afneita heiminum,
talandi hrognamál sem enginn
skilur. Undanfarið hefur farið
fram markviss leit að hinum
þjóðlegu gildum með tilheyrandi
lopapeysufári og lifrarpylsuáti;
kannski er það sú leit sem leiðir
svo marga á vit þessa sérís-
lenska flokks, sem stjórnaði hér
á áttunda áratugnum hagkerfi
sem var eins konar heimsundur,
með það verðbólgumarkmið að
ná hundrað prósenta verðbólgu.
Kannski er nostalgían að leiða
þjóðina þangað – gekk ekki allt
svo vel í verðbólgunni? – og
bráðum verða allir karlar með
barta og í útsniðnum buxum,
konur í köflóttum pilsum í leður-
stígvélum og Geirfinnur týnist
aftur.
Eftir einhverjum öðrum var
haft að Framsókn væri fóta-
nuddtæki ársins. Vanhugsuð,
hvatvís hópsálarkaup sem enda
á háaloftinu.
Ég veit það ekki. Kannski er
Framsókn bara Sjálfstæðis-
flokkurinn í ár á þessum tímum
fullkominnar upplausnar í
flokkakerfinu þar sem fjöld-
inn þeytist frá Jóni Gnarr til
Ólafs Ragnars til Sigmundar
Davíðs, í örvæntingarfullri leit
að valkosti sem gengur fram
af elítunni og framkallar harð-
orðar ályktanir á aðalfundi
álitsgjafafélagsins á Facebook.
„Eru þar flestir aumingjar“,
hefur lengi verið viðkvæðið um
sjálft Alþingi – Búsáhaldabylt-
ingin gekk út á að ríða húsum
þar frekar en í Borgartúni þar
sem raunverulegir sökudólgar
breiddu úr sér, enda hefur bylt-
ingarfólkið sjálfsagt ekki ratað
svo langt austur í borginni, og
ekki jókst virðing Alþingis við
framgöngu málmorranna í Sjálf-
stæðisflokknum undanfarin ár:
og hví skyldi maður ekki kjósa
Framsókn eins og hvað annað?
Flokkur þeirra ópólitísku.
Hvað er annars Framsókn?
Varla sveitaflokkur lengur, eng-
inn vinstri flokkur, varla einu
sinni miðjuflokkur. En samt
ekki einskær hægriflokkur með
tilheyrandi einkavæðingarhót-
anir: Þrjú lykilorð eru að baki
velgengni Framsóknarmanna
um þessar mundir: Heimilin –
Icesave – þjóðrækni.
Næsta orrusta
Úrskurður EFTA-dómstólsins
í Icesave-málinu breytti öllu.
Hann sýndi svo sem að smá-
þjóðir njóta réttar í evrópsku
lagaumhverfi þegar gömul stór-
veldi sækja að þeim en enginn
tók eftir því heldur var mórall-
inn þessi: Það var rétt hjá okkur
að fella þessa samninga. Elít-
unni skjátlaðist. Skítt með það
að vilja haga sér á ábyrgan hátt
gagnvart innistæðueigendum í
Englandi og Hollandi. Tröll hirði
þessar ensku ömmur. Við skuld-
um engum neitt. Því harðari og
óbilgjarnari sem menn voru,
þeim mun réttar höfðu þeir fyrir
sér. Þetta var nefnilega stríð.
Nú geta frambjóðendur Fram-
sóknar sagt þetta um allar efa-
semdir um loforð þeirra: Já, já,
þið hélduð líka að við hefðum
rangt fyrir okkur í Icesave – og
málið útrætt. Skiptir þá engu
máli að Framsóknarfrömuðirn-
ir höfðu rangt fyrir sér í því að
taka upp norska krónu og Kan-
adadal. Og ótal öðrum málum.
Skiptir þá engu að þeir eru
arftakar flokksins sem rústaði
félagslega – norræna – húsnæð-
iskerfinu; kom af stað fasteigna-
bólunni með lánaaustri til fólks
sem getur ekki greitt þau; blés
upp aðra bólu með Kárahnjúka-
virkjun; blés upp enn aðra bólu
með kvótakerfinu; gerði liðs-
odda sína að auðkýfingum á
rússneska vísu með nálægð
við valdastólana. Flokksins
sem ríkti yfir Framsóknarára-
tugnum eins og hver önnur hæð
yfir Grænlandi.
Gott og vel. Fólk telur – og
kannski réttilega – að orrustan
um Ísland geisi enn. Og að þeir
sem berjist séu annars vegar
erlendir „kröfuhafar“ og hins
vegar „heimilin í landinu“. Það
er áreiðanlega nokkur einföldun
– kröfuhafarnir og hákarlarnir
margir innlendir – og „heim-
ilin“ misjafnlega illa leikin og
margur laumufarþeginn þar
sjálfsagt veinandi um skjald-
borg fyrir sig. Það breytir
því ekki að þetta er frásögnin
sem Framsókn býður upp á og
mörgum þykir hún spennandi.
Nú er fyrir dyrum næsta orr-
usta í þessu stríði: snjóhengju-
orrustan. Kenningin er sú að
Íslendingar hafi komið sér í svo
ævintýralegar skuldir erlendis
að það verði í sjálfu sér að stór-
felldri tekjulind fyrir „heimil-
in í landinu“ þegar þarf að fara
að afskrifa þær. Í þau átök við
„kröfuhafa“ þarf vissa óskamm-
feilni sem fólk trúir Framsókn-
armönnum betur til en grand-
vörum og skilvísum vinstri
mönnum.
Að missa plottið
En vinstri menn gleymdu sér í
annarri frásögn sem margt fólk
á öllu erfiðara með að lifa sig
inn í. Það er sagan um Hrunið
– ekki bara bankanna heldur
alls kerfisins, allra gilda, allra
siða; að hrunið hafi verið „okkur
öllum“ að kenna og að samfé-
lagið yrði að taka upp nýtt fyrir-
komulag allra hluta til að koma
í veg fyrir að sagan endur-
tæki sig. Þessi hugmynd var
hin hliðin á hugmyndinni um
Íslendinga sem mestu afbragðs-
þjóð heimsins – nú var hún orðin
misheppnaðasta þjóð heims. Öll
endurspeglaðist þessi hugsun og
viðleitni í Stjórnarskrármálinu.
Sú vinna bar vitni þeirri hugsun
að stofna þyrfti nýtt lýðveldi –
hið fyrra hefði brugðist; væri
ónýtt og á engu væri byggjandi
af því sem þjóðin hefði gert á
fullveldistíma sínum.
Þetta er nokkuð ströng kenn-
ing og mörgu fólki hefur reynst
erfitt að lifa sig inn í hana – ekki
síst þegar vinstri menn hrein-
lega gátu ekki hætt að tala um
stjórnarskrána sem ekki varð
að veruleika – tóku sér stöðu
í ósigrinum miðjum en sýndu
„heimilunum í landinu“ full-
komið áhugaleysi. Vinstri menn
voru á kjörtímabilinu fjarska
duglegir að sanna að þeir kynnu
að skera niður ríkisútgjöld og
standa sig gagnvart alþjóð-
legum skuldbindingum – væru
ábyrgir – en áttuðu sig ekki
á því að þetta var eiginlega
eitruð blanda fyrir þá: annars
vegar ábyrgðarkenndin gagn-
vart „kröfuhöfunum“ og hins
vegar hugmyndin um að samfé-
lagið allt hefði á einhvern hátt
„brugðist“ og byrja þyrfti allt
upp á nýtt.
Þrjú lykilorð Framsóknar
En samt ekki einskær
hægriflokkur með
tilheyrandi einkavæðingar-
hótanir: Þrjú lykilorð eru
að baki velgengni Fram-
sóknarmanna um þessar
mundir: Heimilin– Icesave
– þjóðrækni.
Í DAG
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
ZENBOOK™
HÖNNUN
HRAÐI
FEGURÐ