Fréttir - Eyjafréttir - 22.07.1993, Qupperneq 4

Skiptincminn Maí»níis Gíslason sef»ir frá dvöl sinni í Fricsland, Norður - Hollandi:
Hjólið mesti skratti sem ég hef kynnst
Magnús ásamt vinum sínum í Hollandi.
Magnús Gislason, sonur Þuríðar
Bcrnódusdóttur og Gísla Erlingsson-
ar, cr nýkominn hcim frá Hollandi,
nánar tiltekið frá Fricsland í Norður
- Hollandi. Hann dvaldist þar allt
síðastliðið ár scm skiptincmi á vegum
ASSE og líkir dvölinni við hreina
ævintýraferð. Magnús dvaldi hjá sex
manna fjiilskyldu og átti fjóra bræð-
ur, 12,15,18 og 20 ára gamla, meðan
á dvölinni stóð. Margt dreif á daga
Magnúsar og sagði hann að dvölin
hefði ekki verið neitt í líkingu við það
scm hann hafði áætlað og ímyndað
sér áður cn fcrðin hófst. En gefum
Magnúsi orðið:
„Aðalástæðan fyrir því að mér hrein-
lega datt í hug að fara í þcssa ferð var sú
að mamma, hún I'ura, var búin að fara í
svona áður og smitaði mig eiginlega af
bakteríunni. Hún hefur alltaf sagt og
segir enn að þetta sé mikið ævintýri og
hún hefur rétt fyrir sér, þetta var ein
skemmtilegasta ævintýraferð sem ég
hef nokkum tímann farið í,“ segir
Magnús.
Magnús lýsir fyrstu dögunum svo:
„Þegar ég kom út þá fór ég fyrst í viku
og var í tungumálabúðum þar sem
reynt var að kenna manni undirstöðu-
atriðin í hollenskri tungu. Eftir þessa
viku kom fjölskyldan og náði í mig og
mér brá svolítið þegar ég sá tilvonandi
pabba minn þar sem hann stóð, frekar
stórog dálítið feitur. Eg hélt að nú tæki
við eitt strangt ár því hann leit þannig út
að hann væri í strangari kantinum. En
ég hafði sem betur fer vitlaust fyrir mér.
Þetta sama kvöld hitti svo skemmtilega
á að einn bróðir minn, sem er jafn-
gamall mér, átti afmæli og var haldin
afmælisveisla. Kynntist ég því fullt af
krökkum strax og ég var kominn inn til
fjölskyldunnar. Þessir krakkar sem ég
kynntist þá uróu síðan bestu vinir mínir
en oftast vorum vió sex strákar sem
héldum hópinn. Mér gekk vel að aðlaga
mig að þeirra háttum og viðbrigðin
voru svq sannarlega mikil. Það fyrsta
sem ég rak mig á‘ var hve hjóla-
menningin er rosaleg þama úti. T.d. þá
þurfti ég aó hjóla minnst 25 kílómetra á
degi hverjum bara til aó komast í og úr
skólanum. Þetta gerói ég fimm daga
vikunnar ásamt flest öllum öðrum
krökkum á svæðinu. Það var svolítið
skondið að þegar ég kom út úr húsi um
hálf átta á morgnana þá kom alltaf stór
hjólagrúbba sem ég slóst í för með,
kannski 60 til 70 krakkar og hjólaði
hópurinn saman í skólann eftir þar til-
gerðum hjólastígum. Að hjóla í skólann
tók svo um 45 mínúturog ef hvasst var
þá skipuðu krakkamir sér upp í
fylkingar og skiptust á um að vera
fremst til að taka af méstu hviðumar
fyrir þá sem á eftir komu.“
En hvemig kom fjölskyldan honum
fyrir sjónir? „Karlinn var mjög hlé-
drægur en ferlega skemmtilegur og við
náðum vel saman. Hann er mjög hátt-
settur hjá vatnsveitu í Friesland,
starfsmannastjóri eða eitthvað slíkt og
móðirin er heimavinnandi húsmóðir og
stjómar flóttamannahjálp sem hefur
tvær fjölskyldur á sínum snærum.
Fjölskyldumar vom frá Bosníu og sá
hún um að tilkynna þær til lög-
reglunnar, senda þær á námskeið og
sitthvað fleira sem þurfti til að þær
gætu átt heima í Hollandi. Einnig var
hún keppnisstjóri hjá stelpnaliði í blaki
og hún var sífellt aó. Hún vaknaði alltaf
á morgnana á undan öllum öórum og
smurði nesti handa okkur til að taka
með okkur í skólann og einnig tók hún
til morgunmatinn fyrir okkur," sagði
Magnús.
Hvemig var félagslífið úti í
Hollandi? Nú lifnar yfir Magnúsi þegar
á það er minnst og segir „Við fórum
nánast út um hverja einustu helgi. Það
voru tvö sveitadiskó þama rétt hjá og
oftast var skipst á að fara á annan hvom
staðinn. Stundum skruppum við líka í
borg rétt hjá sem er á stærð við Reykja-
vík, en þar var ég einnig í skóla. Þar var
hellingur af börum, diskótekum og
fleira. Þegar við fómm þangað þá má
eiginlega segja að ég hafi lært að
drekka bjór. Allt áfengi er svo ódýrt
þama úti að fólk drekkur það allt öðm-
vísi heldur en hér heima. Það var til
dæmis mjög algengt að við vinimír
fæmm út í matvöruverslun og keyptum
kassa af bjór, kæmum okkur svo ein-
hvers staðar fyrir, settumst niður og
spjallað mikið. Hér í Eyjum drekka
krakkar frekar til að finna áhrifin og em
yfirleitt blindfull, en úti þá er þetta
mik'lu meiri regla heldur en hér. En ég
gerði mikió meira en aó læra að drekka
bjór, þú mátt ekki misskilja mig. Eg var
á fullu í tennis í ca. tvo til þrjá mánuði,
þá fór ég í karate í þrjá mánuði og loks
endaði ég á því að æfa í ekta hollensku
sporti sem nefnist „Korfbal." Hann er
eiginlega mjög líkur körfubolta fyrir
utan það að þú mátt ekki hlaupa með
boltann né skoppa honum. Þú keppir
meó bolta á stærð við fótbolta og
snertingarem ekki leyfðar."
Hvað er eftirminnilegast við ferðina?
„Allt,“ segir Magnús og bætir við, „ég
lenti til dæmis í margskonar
hrakningum á þessu fjárans hjóli mínu.
Hjólið var mesti skratti sem ég hef
nokkum tímann komist í kynni við. Svo
var það líka að fyrst þá kunni ég ekkert
að hjóla eftir þessum svokölluðu
reglum þeirra varðandi það hvar og
hvemig maður ætti að hjóla. Maður má
t.d. ekki hjóla alls staðarþar sem manni
langar eins og t.d. úti á götu eða uppi á
gangstétt. Ég varð til dæmis að passa
mig á því að vera alltaf á sama
kantinum á hjólastígnum því annars
fékk maður hatursfullt augnaráð frá
þeim sem kom á móti eða jafnvel til-
raun til að berja í mann. Einu sinni
reyndi ég að stytta mér leið en í sömu
andrá og ég reyndi það kom karl að mér
og reyndi að berja í mig. Ég mátti hafa
mig allan við til að sleppa frá honum og
það vár sjálfsagt í eina skiptió sem
helv.. hjólið lét að stjóm. Annars em
Hollendingar mjög kurteisir og heilsa
yfirleitt þótt þeir þekki þig ekki. Annað
eftirminnilegt atriði var það þegar ég
var á leið í Parísarferð á vegum ASSE.
Viku áður fékk ég blóðeitmn í aðra
löppina og var kominn með svartar
rendur um frá ökklum upp á mið læri.
Á mánudegi fer ég upp á sjúkrahús og
læknir þar stakk á þetta og þá vall út
þessi líka mikla útferð. Ég var síðan
orðinn góður þegar ég hélt í ferðina á
föstudeginum, sem betur fer því til-
hlökkunin var mikil. Einnig var ein
vikan frekar skemmtileg en það var
þegar ég fór í starfskynningu til
föðursins í vatnsveituna á vegum
skólans. Þá fékk ég fyrst að kynnast
landinu og var úti um allt Friesland að
grafa og gera við vatnslagnir. Það sem
gerði það líka eftirminnilegt var að
þegar maður var að gera við eitthvað
hjá fólki þá var það svo vinalegt, alltaf
að bjóða manni inn í kaffi og þess
háttar “
Gekk þér vel að læra málió?
„Hollenskan var rosalega erfió fyrstu
mánuðina sem ég var staddur þama
enda talaði ég bara ensku til að byrja
með. Svo var það ekki fyrr en á af-
mælinu mínu 6. nóvember sl. að ég fór
að læra málið. Tildrögin voru þau að
það kom í veisluna mína íslenskur
skiptinemi sem var staddur skammt frá
mér og hann kunni hollenskuna mjög
vel enda talaði hann einungis
hollensku. Þá ákváðu foreldrar mínir að
hér eftir yrði aðeins töluð hollenska við
mig nema í brýnustu neyð. Þá byrjaði
ég að læra og í janúar gat ég orðið
bjargað mér í tungumálinu. Þegaf ég
gat þaö þá komst ég að því hvers ég
hafði farið á mis við. Ég fylgdist betur
með því sem gerðist í kringum mig og
einnig náöi ég betra sambandi við vini
mína,“ sagði Magnús að lokum.
Inga Hrönn Guðlaugsdóttir og Birkir Agnarsson áttu stelpu þann 19.
júlí sl. Stúlkan vóg 15 merkur og var 53 cm. á lengd. Ljósmóðir Drífa
Björnsdóttir.
Jónína Helga Jónsdóttir og Halldór Pálsson eignuðust dreng þann
17. júlí sl. Drengurinn vóg 15 merkur og var 53 cm. lengd. Ljósmóðir
Drífa Björnsdóttir.
/Etlaröu aö vera á I>jóðhátíð? Hvernlg ■ íst þér á
dagskrána? Hvernig verður veðrið á hátíðinni?
Vilborg Gísladóttir
Steingrímur Jóhannesson.
Kútur Snorrason og Gunnar Geir Gústafsson Haraldur Bergvinsson
Arnar Pétursson
Já, ég býstvið því.’
‘Eg er ekki búin aó skoða hana, ég
býst við að hún sé svona hefðbundin.
Það er Týs þjóðhátíð og ég býst við
að það verði eins og í dag.
(sól og blíða.)
Að sjálfsögðu.
Okkur líst bara vel á
hljómsveitimar, topphljómsveitir.
Sól og blíða á Týs þjóðhátíð.
Já, að sjálfsögöu.
Pottþétt, frábæfar hljómsveitir.
Það verður æðislegt, alltaf sól.
Myndir og texti: Hrafn Sævalds.
Auðvitað ætla ég að vera á
þjóðhátíóinni.
Bara vel.
Það verður sól og blíða eins og
alltaf á'Týs þjóðhátíð.
Já, auðvitað.
‘Eg hef ekki hugmynd um hvemig
hún er.
Rigning eins og alltaf hjá
Týrurunum.