Skessuhorn - 15.02.2012, Qupperneq 17

17MIÐVIKUDAGUR 15. FEBRÚAR
hús inu. Ég lenti í sjón um þeg ar
ég stökk frá borði en komst strax
í björg un ar bát inn. Sæv ar kom síð­
an á eft ir mér og lenti ofan á mér.
Kross nes ið sökk und an fót um okk­
ar Sæv ars.“
Skip ið sökk á ör skammri stundu.
Haf steinn seg ir að ein ung is þrjár
til fjór ar mín út ur hafi lið ið frá því
hann vakn aði og þar til hann stökk í
sjó inn. „Skip ið fór svo hratt á hlið­
ina. Það bara datt!“ seg ir hann.
Sjö menn voru sam an í björg un­
ar bátn um. Fimm manns vant aði og
var fað ir Haf steins með al þeirra.
„Ég sá pabba aldrei og vissi aldrei
hvað hefði orð ið af hon um. Það var
gíf ur legt högg að sjá hann ekki um
borð í bátn um, einnig hina fjóra
sem vant aði. Ann ar björg un ar bát ur
hafði blás ið út spöl korni frá okk ur
en við sáum enga hreyf ingu í hon­
um. Viss um því ekki hvort ein hver
væri um borð í hon um fyrr en skot­
ið var upp neyð ar blysi frá bátn um.
Það var mik ill létt ir að sjá að fleiri
hefðu kom ist í björg un ar bát, en við
viss um ekki hve marg ir.“ Ein ung is
einn mað ur, Guð mund ur Reyn is­
son, var um borð í hin um björg un­
ar bátn um. Fað ir Haf steins, Garð­
ar Gunn ars son, var einn á svamli í
sjón um.
Stökk fót brot inn
í sjó inn
Garð ar Gunn ars son var bú inn að
stunda sjó mennsku í 45 ár, lengst af
sem skip stjóri, en var að þessu sinni
há seti hjá Haf steini, elsta syni sín­
um. Hann var þekkt ur fyr ir æðru­
leysi og lét fátt slá sig út af lag inu.
Nokkrum árum áður en slys ið varð
fór hann að finna fyr ir verkj um fyr­
ir brjósti og við rann sókn kom í ljós
að hann var með hjarta sjúk dóm og
það þurfti að tengja fram hjá fjór­
um æðum. Hann hafði byrj að aft ur
á sjó þrem ur mán uð um áður. Garð­
ar var að byrja á vakt, var kom inn
í vinnugalla og á leið upp á þil far,
þeg ar skip ið byrj aði að hall ast á
bak borðs hlið ina. Hann rifj aði upp
upp lif un sína af slys inu í við tali við
Reyni Trausta son, þá ver andi stýri­
mann Slétta ness ins frá Ísa firði og
nú ver andi rit stjóra DV, í tíma rit inu
Úr vali þrem ur árum eft ir slys ið:
„Ég fann að skip ið hélt á fram að
leggj ast án þess að nokk ur skýr­
ing væri á því. Þetta gerð ist allt svo
snöggt að eng inn tími vannst til að
fara aft ur í vél eða nið ur í lest. Við
fór um því beint upp á dekk og það an
upp á efra dekk ið og í brú ar dyrn ar,“
seg ir Garð ar um fyrstu mín út urn ar
eft ir að hann átt aði sig á því hvað
væri að ger ast. Hann var hálfn að­
ur að klæða sig í flot gall ann þeg ar
hann fékk högg á hnéð og kastað ist
aft ur á bak á þil far ið. „Björg un ar­
bát ur inn kastað ist úr sæt inu vegna
hins mikla halla sem kom inn var
á skip ið. Bát ur inn, sem var í hylki
og veg ur á ann að hund rað kíló,
lenti af full um þunga á fæt in um á
mér. Sárs auk inn var nístandi og ég
fann strax að fót ur inn var brot inn
þannig að ég gat ekki stig ið í hann.
Skip ið var al veg kom ið á hlið ina
og það var að eins mín útu spurs mál
hvenær það sykki al veg. Ég náði
ekki að renna upp flot bún ingn um
en gerði mér grein fyr ir að ég yrði
um svifa laust að stökkva í sjó inn til
að sog ast ekki nið ur með skip inu.
Ég held að það hafi ekki lið ið meira
en fimm mín út ur frá því að skip ið
byrj aði að hall ast og þang að til það
var sokk ið.“
Dróst nokkra metra
með skip inu
Þeg ar Garð ari skaut upp aft­
ur eins og kork tappa flaut hann á
bak inu sem varð hon um trú lega til
lífs því ef hann hefði lent á grúfu í
sjón um hefði hann lík lega drukkn­
að. Sjór inn var ís kald ur og hann
fann að hálf op inn flot gall inn fyllt­
ist strax. Hann náði að grípa í líf­
línu ann ars björg un ar báts ins sem
var þeg ar upp blás inn og vafði
henni utan um hönd ina á sér. Hann
sá bát inn nokkra metra frá sér og
sá mann í opi hans. „Ég reyndi
að fikra mig eft ir lín unni í átt­
ina að bátn um en komst þá að því
að hún var flækt í sökkvandi skip­
inu. Það var ol íu brák og alls stað­
ar brak, fisk kass ar og neta stykki í
kring um mig og mjög erfitt að at­
hafna sig. Með an ég var að berj ast
við að kom ast að bátn um sökk skip­
ið og ég dróst nokkra metra nið­
ur með því. Þá tókst mér ein hvern
veg inn að losa mig og skaut upp á
yf ir borð ið.“ Garð ar leit í kring um
sig og sá að allt brak ið hafði rek ið
frá hon um og að eins hann og fugl­
arn ir voru eft ir. Hann heyrði kall­
að til sín úr gúmmí bátn um, en náði
ekki til hans. Hann saup hvelj ur
vegna þess að sjór inn gekk stöðugt
yfir hann og fyllti vit hans. Hann
var að eins einn á svamli í kring um
drasl, kassa og neta dræs ur.
„Ég hélt hönd un um fyr ir and lit ið
til að forð ast sjó gang inn. Það leið
nokk ur stund þar sem ég sá ekk ert
nema múkk ana sem syntu í kring­
um mig. Þá sá ég Guð björg ina
koma siglandi og þeg ar ég var þvert
af henni skutu þeir upp leit ar blysi.
Þeg ar ég sá þá fjar lægj ast gerði ég
mér grein fyr ir að þeir höfðu ekki
orð ið mín var ir og þá dvín aði von
mín um björg un. Ég vissi að yrði
mér ekki bjarg að fljót lega myndi ég
ekki hafa þetta af. Það var því mik ill
létt ir þeg ar ég lenti í geisl an um frá
ljós köst ur um Slétta ness ins.“
Röð til vilj ana
Reyn ir Trausta son, þá stýri mað­
ur á Slétta nesi frá Þing eyri, sagði
í sam tali við Skessu horn að þessi
dag ur er Kross nes ið sökk væri einn
af minn is stæð ustu at burð um lífs
hans. „Við feng um neyð ar kall ið um
átta leyt ið en þá var ég ný bú inn að
kasta troll inu og byrj að ur að draga.
Ég man að ég sá þá skip ið á rad­
ar en síð an fór merk ið að dofna þar
til það hvarf á ör skammri stundu.
Troll ið var því híft inn í hvelli og
við héld um af stað í átt að slys­
stað. Vél stjór inn kom upp í brú til
mín sem reynd ist vera lyk il at riði
í björg un inni því við náð um ekki
að vekja skip stjór ann. Við not uð­
um ljós kast ara við leit ina og þeg ar
ég er að sveigja Slétta nes inu í átt að
björg un ar bát un um, sem við höfð­
um kom ið auga á, kall aði vél stjór­
inn til mín að beygja aft ur til baka.
Hann sagð ist halda að hann hefði
séð glitta í eitt hvað í sjón um,“ rifj ar
Reyn ir upp. Það sem vél stjór inn sá
voru tveir flot gall ar, ann ar var tóm­
ur en Garð ar var í hin um. Reyn ir
seg ir röð til vilj ana hafa ráð ið því að
Garð ar fannst í sjón um.
Hélt að tog ar ar
væru ó sökkvandi
Ann ar stýri mað ur á Slétta nes inu,
Berg þór Gunn laugs son, kastaði
sér í sjó inn til Garð ars og synti
með hann að skips hlið inni. Garð ar
sagð ist ekki vita hversu lengi hann
var í sjón um en hann var í hálf­
opn um flot gall an um og því orð inn
þreytt ur og kald ur. „Ég var orð inn
mjög þrek að ur eft ir þetta volk og
var hætt ur að finna fyr ir fæt in um á
mér. Þeg ar þeir byrj uðu að hífa og
strekkti á fann ég ægi leg an sárs auka
í fæt in um en það tók fljótt af,“ sagði
Garð ar í sam tali við Reyni. Þeg ar
hann var kom inn um borð tóku
menn við hon um og skáru utan af
hon um gall ann. Hann var hátt að­
ur og dúð að ur upp í koju. Í sam ráði
við lækni var hon um gef ið verkja­
still andi lyf og salt vatn í æð. Inn an
skamms fór hann að hríð skjálfa sem
var merki þess að hann væri hólp­
inn. Um borð í Slétta nes inu fékk
hann einnig að vita að son ur hans
hefði kom ist í björg un ar bát og væri
kom inn um borð í Guð björgu. „Ég
gleymi ekki lit ar haft inu á mann­
in um þeg ar við sáum hann í sjón­
um,“ seg ir Reyn ir. „Augu hans voru
star andi og hann rétt gat lyft hend­
inni ör lít ið til að láta vita af sér. Ég
er viss um að hann hefði ekki lif að
fimm mín út ur til við bót ar í köld um
sjón um. Það var því stór stund þeg­
ar við hífð um hann um borð og aft­
ur þeg ar við upp götv uð um að hann
myndi lifa. Okk ur þótti leið in legt
að finna ekki fleiri á lífi í sjón um en
ljós ið í harm leikn um var að okk ur
tókst að bjarga þess um eina manni.
Á þess um tíma hélt mað ur að tog­
ar ar væru ó sökkvandi. Mig hefði
aldrei órað fyr ir því að skip gætu
sokk ið með þess um hætti.“
Mark ús ar net ið brást
Berg þór Gunn laugs son, ann ar
stýri mað ur á Slétta nesi sem kastaði
sér fyr ir borð til bjarg ar Garð ari,
sagði frá björg un inni í sam tali við
Morg un blað ið tveim ur dög um eft­
ir slys ið. „Ég tel að þetta hafi ver­
ið eini mögu leik inn til að ná hon­
um um borð. Flot gall inn var frá­
flaksandi og mað ur inn orð inn mjög
þrek að ur. Hann gat enga björg sér
veitt í sjón um, gat ekki einu sinni
tal að og uml aði bara þeg ar ég kom
að hon um,“ sagði Berg þór. Garð ar
var um tutt ugu til þrjá tíu metr um
frá bak borðs síð unni þeg ar Berg­
þór kom að hon um. Fyrst tók hann
Garð ar björg un ar sund taki og kall­
aði síð an á skips fé laga sína að draga
sig að borði. „Þeg ar ég kom að síð­
unni varð ég hrædd ur og far inn að
hugsa um það hvern ig í ó sköp un um
væri hægt að koma mann in um um
borð. Þeg ar átti að grípa til Mark­
ús ar nets ins var það allt orð ið flækt
utan um fæt urna á mér. Ég hefði
aldrei get að kom ið hon um í það.
Eina ráð ið var að hífa hann á flot­
Skip verj ar Kross ness ins koma með skipi til Ísa fjarð ar. Ljósm. Gunn ar V. Andr és son.
Garð ar Gunn ars son skip brots mað ur á sjúkra hús inu á Ísa firði.
Ljósm. Gunn ar V. Andr és son.
Haf steinn Garð ars son skip stjóri á Kross nesi SH starfar nú sem hafn ar vörð ur í Grund ar firði.