Skessuhorn - 15.02.2012, Side 18
18 MIÐVIKUDAGUR 15. FEBRÚAR
gall an um. Ég tók við krókn um og
setti hann nið ur við hlið ina á okk ur
á með an við smellt um sam an lykkju
sem er fram an á þess um björg un
ar göll um. Það var velta á skip inu,
ég fylgd ist með kvik unni og smellti
síð an krókn um á við rétt ar að stæð
ur. Krana mað ur inn dró bómuna að
og dró Garð ar síð an upp með síð
unni. Þetta gekk vel fyr ir sig.“
Berg þór sagði Mark ús ar net ið
ekki koma að not um við svona að
stæð ur og það gæti ver ið hættu legt.
Menn færu út með fljót andi spotta
á eft ir sér og í öldu gangi gæti það
flækst. Í þessu til viki hefði hann
ver ið hætt ur að get að at hafn að sig
með mann inn í sjón um. Hins veg ar
hefði Björg vins belti kom ið sér vel
þarna. Hægt hefði ver ið að smokra
lykkj unni und ir hend urn ar á mann
in um og hífa báða um borð í einu.
„Ég hefði kannski ver ið fimm mín
út um fljót ari að ná hon um upp með
Björg vins belti,“ sagði Berg þór.
Taldi hann ráð lagt að fá Björg vins
belt ið í alla tog ara, jafn vel í stað inn
fyr ir Mark ús ar net ið.
Ein stakt þrek virki
Eins og áður sagði var það röð til
vilj ana sem réð því að á höfn Slétta
ness ins varð Garð ars vör. Ör fá ar
mín út ur hefðu skil ið milli lífs og
dauða og voru all ir um borð sam
mála um að það væri ein stakt þrek
virki að hann skyldi kom ast af.
Garð ar reynd ist illa brot inn á
fæti og var björg un ar bát ur inn Dan
í el Sig munds son send ur með lækni
frá Ísa firði til móts við Slétta nes
ið. Þeg ar þeir mætt ust við ut an vert
Djúp ið var hins veg ar það slæmt í
sjó inn að ekki var talið ráð legt að
flytja lækn inn milli skip anna. Björg
un ar bát ur inn sigldi því með Slétta
nes inu til Bol ung ar vík ur og þar
fór lækn ir inn um borð og bjó um
Garð ar til flutn ings á sjúkra hús
ið á Ísa firði. Hann fór síð an með
sjúkra flugi til Reykja vík ur síð deg
is og gekkst und ir að gerð á Landa
kots spít ala. Ári síð ar var Garð ar
kom inn aft ur á sjó inn og var með al
ann ars um tíma á sjó með syni sín
um, Haf steini, á Klakki SH 510.
Garð ar Gunn ars son lést af völd
um krabba meins árið 2000, átta
árum eft ir að Kross nes ið sökk.
Tóku þátt í leit inni
Haf steini, og hin um sem komust
í björg un ar bát ana, var bjarg að um
borð í Guð björgu ÍS 46 en hann
seg ist all an tím ann um borð í björg
un ar bátn um hafa vit að að stutt ur
tími væri í björg un. Hann vissi af
fjöl mörg um öðr um skip um á veið
um á sama svæði og að kall að hefði
ver ið á hjálp á vinnurásinni. „Þeg ar
við kom um um borð í Guð björgu
frétt um að ein um manni hefði ver
ið bjarg ar upp úr sjón um af Slétta
nes inu. Fljót lega fékk ég að vita að
það var pabbi. Sæv ar Gísla son sem
stökk sam ferða mér frá borði fékk
hins veg ar eng ar fregn ir af föð ur
sín um sem stóð með okk ur í brúnni
rétt und ir það síð asta. Pabbi var
slas að ur og það var því far ið með
hann beina leið í land en við hin ir
tók um hins veg ar þátt í leit að þeim
þrem ur er vant aði all an dag inn og
fram á kvöld. Innst inni vissi ég hins
veg ar að Sig mund ur, Simbi, hefði
aldrei kom ist frá borði. Ég sá hann
aldrei og vissi að hann hefði ekki
ver ið á vakt. Hansi og Gísli voru
hins veg ar, eins og ég sagði, með
okk ur í brúnni nokkrum mín út um
áður en skip ið sökk. Um kvöld ið
var leit inni síð an frestað enda kom
ið leið inda veð ur. Það var gríð ar lega
erfitt að hætta leit þeg ar enn vant
aði þrjá menn,“ seg ir Haf steinn.
Svæð ið kembt
all an dag inn
Guð bjart ur Ás geirs son, skip stjóri
á Guð björgu ÍS 46, lýsti at burð ar
Menn irn ir þrír sem fór ust er
Kross nes SH sökk voru Gísli Árna
son há seti, 61 árs, Hans Guðni
Frið jóns son vél stjóri, 34 ára, og
Sig mund ur Magn ús El í as son mat
sveinn, 32 ára. All ir voru þeir bú
sett ir í Grund ar firði. Gísli lét eft ir
sig eig in konu og fjög ur upp kom in
börn, Hans Guðni lét eft ir sig tvö
börn og Sig mund ur lét eft ir sig
sam býl is konu og þrjú börn. Eft
ir far andi er kveðja frá skip verj um
Kross ness til þeirra er fór ust:
„Í gegn um tíð ina hef ur tals verð
hætta fylgt starfi okk ar sjó manna.
Sag an seg ir frá mörg um hörmu leg-
um sjó slys um fyrr á árum. Síð an hef-
ur far kost ur sjó manns ins og vinnu-
stað ur, skip ið, stækk að og þró ast, sí-
fellt meiri kröf ur eru gerð ar til ör-
ygg is okk ar sem sjó inn stund um. En
á hætt an er á vallt til stað ar og hana
ber að virða.
Okk ur hætt ir oft til að segja við
sjálfa okk ur „það kem ur ekk ert fyr-
ir mig“. Og sjálf sagt hef ur eng an
okk ar órað fyr ir er við hóf um störf
að við mynd um standa frammi fyr-
ir þeirri hræði legu stað reynd að skip-
ið okk ar væri að far ast. Og þó hand-
tök væru snör og góð þjálf un úr Slysa-
varna skóla sjó manna náðu ekki all-
ir landi. Sú hörmu lega stað reynd
blasti við okk ur skip brots mönn um að
þrjá vant aði í hóp inn. Fé lag ar okk-
ar og vin ir, þeir Gísli Árna son, Hans
Guðni Frið jóns son og Sig mund ur
Magn ús El í as son, voru ekki á með-
al vor. Í hinn sam stillta hóp var kom-
ið skarð sem aldrei verð ur fyllt. Hin
harða bar átta fyr ir því að halda lífi
verð ur hljóm eitt sam an bor ið við
þessa stað reynd.
Yfir fögru byggð inni heima grúfði
skuggi sorg ar og blóð tak an var mik il
fyr ir svo lít ið byggð ar lag.
Kahlil Gibr an kemst svo að orði:
„En ég segi þér, sorg in og gleð in
ferð ast sam an að húsi þínu, og þeg-
ar önn ur sit ur við borð þitt, sef ur hin
í rúmi þínu.“
En við sem eft ir lif um mun um
varð veita með okk ur minn ing una
um Sig mund, ætíð kát an og glað an,
hrók alls fagn að ar á sjó og í landi; um
Hans, skáld ið og lífs spek ing inn, al-
var leg an og hugs andi, elsk andi nátt-
úr una og allt líf; um Gísla, reynd an
sjó mann sem alltaf var reiðu bú inn til
að kenna og leið beina, vin gjarn leg ur
og fórn fús.
Við mun um varð veita með okk-
ur minn ing una um dug lega og sam-
visku sama fé laga, sem hver á sinn
hátt gerði líf ið um borð skemmti legra
og inni halds rík ara. Á kveðju stund
sjá um við hve rík ir við erum af öll-
um þess um minn ing um.
Gibr an seg ir á öðr um stað:
„Skoð aðu hug þinn vel, þeg ar þú
ert glað ur, og þú munt sjá, að að eins
það, sem vald ið hef ur hryggð þinni,
ger ir þig glað an. Þeg ar þú ert sorg-
mædd ur skoð aðu þá aft ur hug þinn,
og þú munt sjá, að þú græt ur vegna
þess, sem var gleði þín.“
Við biðj um al góð an Guð að varð-
veita með okk ur minn ing una góðu,
við biðj um hann einnig að varð veita
ást vin ina og vera þeim stoð í sorg
þeirra.
Skips fé lag ar“
Til þeirra er fór ust er
Kross nes SH sökk fyr ir tutt ugu árum
Gísli Árna son
Hans Guðni Frið jóns son
Sig mund ur Magn ús El í as son
rásinni um borð í Guð björgu í sam
tali við Morg un blað ið fyr ir tutt ugu
árum: „ Fyrsti stýri mað ur, Run ólf
ur Pét urs son, var í brúnni og var
að enda við að kasta, þeg ar hjálp
ar beiðn in barst. Hann byrj aði strax
að spóla inn troll inu og kall aði á
mig upp. Það var um það leyti sem
ég kom í brúna and ar taki seinna,
að Kross nes ið fór að dofna á rad
ar skerm in um og datt svo út. Strax
og við höf um náð inn troll inu skut
um við upp hvít um leit ar ljós um
og feng um strax svar frá blys um í
bát un um. Við vor um ekki nema
um 800 faðma í burtu svo það var
ekki löng stund þar til við kom um
að bát un um tveim. Við lögð um að
fyrri bátn um og náð um það an um
borð ein um manni, fór um svo rak
leitt að hin um og tók um um borð
hina sjö. Það gekk mjög vel, enda
var á gæt is veð ur og við gát um tek
ið þá inn um dyr á stjórn borðs síð
unni. Einn þeirra hafði hlot ið höf
uð högg og blæddi úr hon um. Stýri
mað ur inn saum aði sár ið og hreins
aði og þótti lækn um eng in á stæða
til að bæta þar um bet ur eft ir að
í land var kom ið. Á með an náði
Slétta nes ið ní unda mann in um úr
sjón um.“ Guð bjart ur tók síð an að
sér að stjórna leit inni að mönn
un um þrem ur sem vant aði en um
26 tog ar ar tóku þátt í leit inni, auk
Fokkervél ar og þyrlu Land helg
is gæsl unn ar. „Í sam ráði við Land
helg is gæsl una, sem lagði til upp
lýs ing ar um strauma og hugs an legt
rek, var svæð ið kembt all an dag
inn. Tölu vert var af braki úr skip
inu, fiski kass ar, troll poki og ým
is legt smá dót,“ sagði Guð bjart ur.
Yfir dag inn gekk á með dimm um
élj um, en nokk uð stillt og bjart var
þess á milli. Að stæð ur til leit ar voru
því nokk uð góð ar fram an af en eins
og áður sagði versn aði veð ur þeg ar
leið á dag inn.
Gagn rýn ir
frétta flutn ing
Skip brots menn irn ir átta komu
þreytt ir í land á Ísa firði um kvöld ið,
bæði á lík ama og sál. Á móti þeim
tóku með al ann ars mjög á geng
ir frétta menn sem virt ust þykja at
burð irn ir spenn andi. Haf steinn
hef ur gagn rýnt mjög frétta flutn ing
af slys inu og minn ir blaðmann á að
nálg ast sorg ar at burði sem þenn
an á vallt með að gát. Mik ið á fall
hefði ver ið að missa skip ið og ann
að á fall að gera sér grein fyr ir því
um borð í Guð björgu að þrjá menn
vant aði. Þeg ar hefðu ver ið gerð
ar ráð staf an ir til að láta að stand
end ur þeirra vita. Það tæki sinn
tíma og það hefði því ver ið þeim
mik ið á fall að heyra frétt um slys
ið í há deg is frétt um Rík is út varps
ins, þrem ur tím um eft ir björg
un ina, án þess að þeir vissu hvort
búið væri að ná í alla að stand end
ur og leit að mönn un um rétt að
byrja. Eins hafi frétta menn irn ir
sem tóku á móti skip brots mönn
un um á Ísa firði ver ið ein stak lega
á geng ir og hegð að sér fá rán lega,
sér í lagi einn þjóð þekkt ur frétta
mað ur sem Haf steinn seg ist aldrei
hafa lit ið sömu aug um aft ur. „Hins
veg ar var Finn bogi Her manns son,
frétta rit ari RÚV á Ísa firði, mik ill
fag mað ur og átt um við gott sam
tal og síð an við tal í svæðis út varp
inu hans. Hann var flott ur karl,“
seg ir Haf steinn.
Kirkju fellið aldrei
fal legra
Haf steinn seg ist einnig mjög
ó sátt ur við vinnu brögð starfs manns
Rann sókn ar nefnd ar sjó slysa. „All
ir sem lenda í slysi sem þessu vilja
fá stað fest hvað kom fyr ir. Þarna
mætti hins veg ar starfs mað ur sem
hafði fyr ir fram á kveð ið hvað hefði
gerst, við hefð um ein fald lega sökkt
skip inu. Ég lagði mig mjög fram
við að veita hon um all ar þær upp
lýs ing ar sem ég hafði, þang að til ég
gafst upp. Hann vildi ekki hlusta á
nein rök, sama hvað ég ræddi við
hann. Þessi mað ur var al gjör lega
ó hæf ur í sínu starfi. Það var bæði
mik ill á sök un ar tónn í rödd manns
ins og þá spurði hann einnig mjög
heimsku legra spurn inga. Yf ir
heyrsl urn ar voru því mjög erf ið ar
en sál ar lega bjarg aði rann sókn ar
lög reglu mað ur inn frá Ísa firði mér,
sem var mjög al menni leg ur. Starfs
manni Rann sókn ar nefnd ar inn ar
varð ég hins veg ar mjög reið ur, og
er enn,“ seg ir Haf steinn.
„Við vor um alls tvær næt ur á
Ísa firði en ekk ert var flog ið vegna
veð urs. Að bún að ur inn sem við
feng um á Ísa firði var hund rað pró
sent og það var hugs að mjög vel um
okk ur. Það verð ur aldrei full þakk
að. Allt þetta slæma kom að sunn
an. Það var mjög erfitt að kom ast
ekki strax heim og var það því til
finn inga leg stund þeg ar við keyrð
um loks ins inn í Grund ar fjörð á
þriðju deg in um. Kirkju fellið hef ur
aldrei ver ið fal legra.“
Seg ist vita
or sök slyss ins
Í skýrslu rann sókn ar nefnd ar sjó
slysa fyr ir árið 1992 seg ir að or
sak ir þess að Kross nes SH lagð ist
á hlið ina þenn an febr ú ar morg un
og sökk séu ó kunn ar. Stöð ug leiki
skips ins hafi af ein hverj um á stæð
Með síð ustu mynd un um sem tekn ar voru af Kross nes inu. Ljósm. Guð laug ur Al berts son.