Skessuhorn - 22.08.2012, Síða 42

40 MIÐVIKUDAGUR 22 . ÁGÚST
Það er gam an að kíkja í heim sókn til
Hall gríms Jök uls Jón as son ar, sem
býr á Hell issandi á samt konu sinni
og börn um, sæk ir sjó inn á vet urna,
en starfar sem húsa mál ari á sumr­
in. Hann hef ur löng um haft mik inn
á huga á list og list sköp un, sem brýst
út hjá hon um með ýms um hætti
á ó lík um tím um. Í garð in um við
heim ili hans úir nú og grú ir af ýms­
um dýr um og kynja ver um, en æv in­
týr in eru háð hug ar flugi gest kom­
anda sem fer ó sjálfrátt að spinna í
hug an um sög ur og ljóð þeg ar hann
rölt ir um garð inn. Þarna leyn ast
suð ræn ir fugl ar, frosk ar, bjöll ur,
dreki sem spýr upp lýst um, marg lit­
um vatns flaumi á kvöld in, bú sæld­
ar leg dverga byggð, hag lega gerð ur
brunn ur sem þó er eng inn brunn­
ur. Á hús þak inu blakt ir sjó ræn­
ingja fáni.
„Fólk kann að labba hér fram hjá
og halda að mað ur sé hálf­klikk að­
ur,“ seg ir Hall grím ur og bros ir sínu
smit andi brosi. Hann kveðst hafa
tek ið að skreyta garð inn hjá sér af
rælni, feng ið snögg ar hug dett ur
og fylgt þeim eft ir strax, án þess að
velta hlut un um of mik ið fyr ir sér.
Síð an hafi þetta und ið upp á sig.
„Krökk um finnst til dæm is mjög
gam an að koma hér og skoða,“ seg­
ir hann. „Og það er gam an að geta
glatt þá.“
List hneigð in býr í
hverj um manni
Hall grím ur Jök ull seg ist alltaf hafa
haft skoð an ir á því sem list inni við­
kem ur og sjálf ur dund að við hitt
og þetta í ár anna rás ­ mál að ab­
strakt mynd ir, gert skúlp t úra, spil­
að í hljóm sveit ­ með fram störf um
sín um á landi og sjó. Hann er lærð­
ur húsa mál ari, hef ur nú starf að sem
slík ur í tutt ugu og fimm ár. Spjall­
ið berst víða, spann ar með al ann ars
er lenda húsa gerð ar list, lita tækni
Van Goghs og gam alt blús rokk.
Aldrei er kom ið að tóm um kof an­
um hjá Hall grími, sem kveð ur hina
list hneigðu og skap andi á hverju
strái, þótt menn trani sér vissu lega
mis mik ið fram.
„Það býr list hneigð í hverj um
ein asta manni,“ seg ir hann. „Sum ir
byrgja þetta bara meira inni en aðr­
ir. Ég hef sjálf ur alltaf ver ið að grípa
í allt mögu legt, að al lega þá kannski
ver ið að laga hluti.“ En Hall grím ur
er róm að ur fyr ir hand lagni sína og
smíða kúnst.
„Ég er líka svo hepp inn að geta
ver ið þannig fyr ir vinna að ég fer í
fag ið þeg ar vor ar og fram á haust­
ið, vinn í máln ing unni eins og ég
lærði á sín um tíma, og svo er ég á
sjó á vet urna. Þetta hef ur kom ið vel
út hjá mér. Þeg ar mað ur er við það
að fá leiða á sjón um fer mað ur að
mála, og svo, þeg ar mað ur er bú inn
að fá upp fyr ir haus af því að mála
glugga og hurð ir, þá skipt ir mað ur
aft ur, fer á sjó inn.“
Ó þarfi að sigra heim inn
„Nú er ég að mála hús hér í næstu
götu,“ seg ir Hall grím ur og bend ir
út um glugg ann í eld hús inu hjá sér.
Það an sést í hvíta bíl skúrs hurð hjá
ná grann an um, svo að það er stutt
fyr ir hann að fara í vinn una! „En
list in,“ held ur hann á fram, „hún
hef ur eins og ég segi alltaf ver ið til
stað ar hjá mér. Þannig hleð ur mað­
ur batt erí in. Og svo leið is er þetta
líka; alls stað ar er fullt af fólki, jafnt
full orðnu sem ungu, heima hjá sér
að teikna, mála, skapa, búa til hitt
og þetta. Ég held að hún búi hrein­
lega í öll um, þörf in til að koma ein­
hverri list frá sér.
Mað ur má líka ekki byrgja list­
þörf ina inni, af því að mað ur er auð­
vit að fyrst og fremst að gera þetta
fyr ir sjálf an sig. Síð an er allt í lagi
að kanna hvort ein hverj ir aðr ir hafi
hugs an lega gam an af því sem mað­
ur er að gera, án þess að mað ur ætli
sér endi lega að sigra heim inn með
því. En all ir ættu að hafa á huga mál
og slíkt ber að virða, hvort sem það
er að lesa eða prjóna, spila á hljóð­
færi eða smíða kofa.“
Al var leg ir hlut ir ekk ert
endi lega svo al var leg ir
Hall grím ur hef ur kímni gáf una
jafn an að leið ar ljósi í leik og starfi.
„Ég hef aldrei get að tek ið al var lega
hluti mjög al var lega. En ég hef þó í
há veg um viss grunn gildi, sem varða
til dæm is fjöl skyld una. Fyr ir mig
felst það í því að vera góð ur fjöl­
skyldu fað ir, hugsa um sitt fólk.
En eins og ég segi; ég held að
al var leg ir hlut ir séu ekk ert alltaf
svo al var leg ir. Vit leys is gang ur inn
er gott með al ­ að brosa og reyna
að lifa eft ir því. Við erum þannig
gerð að minnsta til efni get ur kom­
ið okk ur úr jafn vægi, til dæm is það
eitt að finna ekki máln ing ar dós ina
í upp hafi vinnu dags ins. Skyndi lega
er allt öm ur legt; stað ur inn, fólk­
ið, starf ið, líf ið! En svo get ur mað­
ur hleg ið enda laust að fé lag an um í
sömu að stæð um.
Líf ið er alltof stutt, kannski miklu
styttra en mað ur held ur, og því má
ekki byrgja allt inni. Mark mið ið
er að reyna að láta gleð ina standa
kvill un um fram ar. En ég hef samt
voða lega gam an af því að stríða
fólki ­ á góð lát leg an hátt.“
Glím ir við það
vanda mál að ögra fólki
Hér er Hall grím ur kom inn á gott
flug, hef ur aug sýni lega gam an af
því að ræða um líf ið og list ina á
hæfi lega heim speki leg an máta:
„Ég hef alltaf glímt við eitt vanda­
mál þeg ar ég hef ver ið að teikna
og mála,“ seg ir hann og kím ir.
„Ég geri alltaf það sem mér finnst
fynd ið, sem ögr ar stund um fólki.
Stund um er stíll inn hjá mér barna­
leg ur. Ég mál aði mik ið á reka við
hér áður, en hef nú ekki gert það í
mörg ár, og gef ið allt frá mér. Und­
an far ið hef ég mál að á grjót, bjöll­
ur, humra, sumt kannski líka hálf­
barna legt. En mað ur verð ur að
gera þetta eft ir sínu höfði. Ég held
til dæm is að all ir geti mál að, hver
finn ur sinn stíl.“
Af kom andi
Skáld-Rósu rokk ar
Hall grím ur er beinn af kom andi
Skáld­Rósu, sem var langa­ langa­
langaamma hans. Hann seg­
ist sjálf ur eiga dá lít ið texta safn í
tösku, að al lega orð við lög. Hann
leik ur á bassa, lék áður með sveita­
balla hljóm sveit inni Ven us, en er
auk þess ekki al veg ó kunn ug ur
gít ar grip un um.
„Við í Ven us spil uð um gamla,
góða rokk ið að al lega, frá svona
1997 til alda mót anna og tók um
til dæm is eitt lag sem var of boðs­
lega gam an að keyra í, „Er ég kem
heim í Búð ar dal,“ í svona „ speed
metal“­út gáfu (ís lensk un blaða­
manns; „hrað kjarn arokk“). Við
end uð um yf ir leitt á þessu lagi, í
stað þess að spila vanga lag, það
þótti okk ur aga lega gam an. Og
þetta var of boðs lega skemmti leg­
ur tími.
Und an far ið hef ur svo blund að í
mér að fá nokkra karla til að koma
sam an með mér og spila smá blús­
rokk, áður en mað ur hrekk ur upp
af,“ bæt ir hann við glettn um rómi.
„Ég veit að menn luma á ýmsu; ef
einn dreg ur upp texta og lag, þá
hrekk ur ann ar í gang, og svo fram­
veg is.“
Með sjó ræn ingja fána
á hús þak inu
Að kaffi þamb inu í eld hús inu loknu
er rölt um garð inn.
„Fólk er auð vit að mis hrif ið af
öll um þess um upp á tækj um, þótt
ég haldi að flest ir hafa nú gam­
an af þessu,“ seg ir Hall grím ur og
leið ir blaða mann á milli skúlp t úra
sinna og garð skreyt inga. „Auð vit­
að væri líka ó eðli legt ef hér ætti
ekki stund um leið hjá fólk sem
hugs aði: „ Þessi er nú al veg snar­
rugl að ur, mað ur sem er kom inn á
þenn an ald ur!“
Mér finnst sumt af þessu nátt­
úr lega bráð fynd ið, þótt öðr um
finn ist það kannski ekk ert endi­
lega. Til dæm is er ég enn með sjó­
ræn ingja fán ann hér uppi á þaki,
það eru leif ar frá Sand ara gleð inni,
þeg ar þema göt unn ar var sjó ræn­
ingj ar, mað ur var í sjó ræn ingja­
Hag leiks mað ur með húmor inn að vopni
Handverk og list á Vesturlandi Umsjón/Sverrir Norland
Rætt við sjó mann á Hell issandi sem mál ar á sumr in og sinn ir þá list sköp un að auki
Hall grím ur Jök ull Jón as son. Hall grím ur við litla dverga byggð sem hann hef ur kom ið upp í garð in um hjá sér.
Sjó ræn ingja fán inn um deildi
Tjörn í garði Hall gríms.