Fagnaðarboði - 01.03.1949, Side 1

En lcitið fyrst rikis
Hans og réttlcetis, og
þá mun aUt þetta
veitast yður að auki.
Nítugasti og fyrsti sálmur Daviðs
Sæll er sá, er situr í skjóli hins Hæsta,
sá er gistir í skugga hins Almáttka,
sá er segir við Drottin: Hæli mitt og háborg.
Guð minn, er ég trúi á!
Því að Hann frelsar þig úr snöru fuglarans,
frá drepsótt glötunarinnar,
Hann skýlir þér með fjöðrum sínum,
undir vængjum Hans mátt þá hælis leita,
trúfesti Hans er skjöldur og verja.
Eigi þarft þú að óttast ógnir næturinnar,
eða örina, sem flýgur um daga,
drepsóttina, er reikar um í dimmunni,
eða sýkina, er geisar um hádegið.
Þótt þúsund falli þér við hlið
og tíu þúsund þér til hægri handar,
þá nær það ekki til þín.
Þú horfir aðeins á með augunum,
sér hversu óguðlegum er endurgoldið,
því að þitt hæli er Drottinn.

Þú hefir gjört hinn Hæsta þér að athvarfi;
engin ógæfa hendir þig
og engin plága nálgast tjald þitt.
Því að þín vegna býður Hann út englum sínum,
til þess að gæta þín á öllum vegum þínum;
þeir munu bera þig á höndum sér,
til þess að þú steytir ekki fót þinn við steini;
þú skalt stíga ofan á höggorma og nöðrur, ,
troða fótum ljón og dreka.
„Af því að Hann leggur ást á mig, mun ég frelsa
Hann,
ég bjarga Honum, af því að Hann þekkir Nafn
mitt.
Ákalli Hann mig, mun ég bænheyra Hann;
ég er hjá Honum í neyðinni,
ég frelsa Hann og gjöri Hann vegsamlegan;
ég metta Hann með fjöld lífdaga
og læt Hann sjá Hjálpræði mitt“.