Fagnaðarboði - 01.03.1949, Qupperneq 2

2
FAGNAÐARBOÐI
Syndir þínar
eru fyrirgefnar
Lúk. 7, 36—50..
En einn af Faríseunum bauð Hon-
f
um að eta hjá ser; og Hann for inn í
hús Faríseans og settist undir borð.
Farísearnir voru menn siðfágaðir og vildu
ekki vamm sitt vita í neinu. Þeir vildu láta allt
fara virðulega fram, sem tilheyrði trú og Guðs-
dýrkun Gyðinga, en forðast allt ofstæki og trú-
arofsa, á líkan hátt og þeir eru þekktir fyrir í
dag. Þeir voru þegar tilbúnir að mæta frammi
fyrir Dómara alls jarðríkis óttalaust, þar sem
þeir fundu sig ekki vera seka um neitt og þurftu
því ekki, að fá fyrirgefningu á neinu. Bikarar
þeirra voru svo vel hreinsaðir hið ytra og litu
svo fagurlega út. Það var einn af Faríseunum,
sem hafði boðið Drottni til máltíðar, allt skyldi
nú fara sómasamlega fram. Nú hafði Símon svo
gott tækifæri, til að athuga Orð og framkomu
Jesú, sem svo margir trúðu, að væri spámaður.
Nú skyldi hann ganga úr skugga um hvort það
væri á nokkrum rökum byggt og hvort að kenn-
ingar Hans kæmu ekki í bága við Lögmálið og
Spámennina. Það væri fyrst og fremst verk Farí-
seanna, að vaka yfir því, að Lögmál Guðs yrði
ekki fyrir lasti.
En sjá, þar í bænum var kona nokkur
bersyndug.
Ekkert var Fariseum fjarlægara en að hafa
nokkur mök við bersynduga menn. Þeim var svo
vel ljóst, að syndin er þjóðanna skömm og Lög-
málið sýndi þeim svo ljóslega, hver viðbjóður
syndin er í augum Guðs.
Og þegar hún varð þess vís, að Hann
sat yfir borði í húsi Faríseans, kom
hún með álábastursbuðk með smyrsl-
um, stóð fyrir aftan við fætur Hans
grátandi, og tók til að væta fætur
Hans með tárum sínum og þerraði
þá með höfuðhári sinu, kysti fætur
Hans og smurði þá með smyrslunum.
Nú var bersynduga konan komin inn í hús
Faríseans, og þó að það væri ekki til að prýða
hópinn í hans augum, þá var þó gott að sjá,
hvernig boðsgesturinn tæki nærveru hennar.
Sjálfsagt mundi Hann forðast návist hennar,
svo að hún saurgaði Hann ekki.
Nú nálgaðist hún Meistarann og stóð fyrir
aftan við fætur Hans, þar sem minnst bar á og
tók til að gráta, svo að tár hennar hrundu niður
á fætur Hans. Nú þerrar hún fætur Hans með
hári sínu og allt þetta lætur Meistarinn óátalið.
Hún kyssir fætur Hans. Hvað ætlar úr þessu
að verða?
Þarna er hún þá með alabastursbuðk með
smyrslum, og hellir þeim yfir fætur Hans og
smyr þá með þeim. Símon fann varla hinn yndis-
lega ilm smyrslanna fyrir undrun. Það var ó-
hugsandi að Hann væri spámaður, þá mundi
Hann ekki hafa þolað slíkt af hinni bersyndugu
konu.
En er Faríseinn, sem Honum hafði
boðið, sá þetta, sagði hann með sjálf-
um sér: Væri þessi maður spámaður,
þá vissi Hann, hver og hvers konar
kona það er, sem snertir Hann, að hún
er bersyndug.
Hvað þurfti nú Símon framar votta við? —
Sjálfur hafði hann séð, með sínum eigin opnu
augum, allt, sem fram fór og ekki var að sjá
annað, en að Meistarinn léti sér það allt vel líka.
Enginn Farísei mundi þó hafa þolað annað eins
af bersyndugri konu og það opinberlega, þar sem
svo margir sátu til máltíðar með Honum. —
Hvernig var hægt að fyrirgefa slíkt? Augun og
heilbrigð skynsemi, hafði þegar kveðið upp úr-
skurð sinn:
Það er óhugsandi að þessi maður sé spámaður.
Og Jesús svaraði og sagði við hann:
Símon, ég hefi nokkuð að segja þér
Og hann mælti: Seg þú það, Meistari.
Þó að skap Símonar væri nokkuð órólegt af
viðburðunum, þá lét hann þó á engu bera. Gjarn-
an hefði hann viljað að Jesús stæðist prófið,
svo margt hafði hann heyrt og séð af kærleiks-
verkum Hans. Já, jafnvel vonað að Hann væri
hinn fyrirheitni Messías, sem koma ætti í heim-
inn, samkvæmt spádómunum, sem honum voru
svo vel kunnir.
Nú höfðu þessar vonir hans hrunið. Enn
mundi verða langt að bíða hins langþráða endur-
reisnartíma. Hvað skyldi nú Jesús ætla að segja?
J