Fagnaðarboði - 01.05.1958, Blaðsíða 7

FAGNAÐARBOÐI
7
Tíið varankga
Hann mun verðci mikill og verða kallaður Sonur lúns
Hæsta, og Drottinn Guð mun gefa Honum hásæti
Davíðs föður Hans, og Hann mun ríkja yfir ætt Jakóbs
að eilífu, og á ríki Hans mun enginn endir verða.
Lúk. 1, 32—33.
Þannig vitnar Faðirinn, sjálfur Guð, um guðdóm Jesú
Krists, vegsemd, vald og dýrðarríki hins fyrirheitna
Frelsara mannkynsins, vitnar um Hann, sem kom send-
ur af Guði með fagnaðarboðskapinn um frelsi, líf og
lausn frá syndum og sjúkdómum, dauða og dómi.
Hann kom til þess að hefja lýðinn með friðarverki
sínu upp úr neyðarmyrkri guðleysis og vantrúar, sem
hefir grúft yfir kynslóðunum, já, svo innilukt þær, að
margir finna ekki lengur neina þörf fyrir, að losna
undan því oki, frá fjötrum þess illa valds. Nú skynja
þeir ekki lengur þær alvarlegu afleiðingar myrkursins
og þykja allar áminningar því viðvíkjandi ástæðulausar.
Enda höfnuðu Hans eigin menn því, að hafa nokkuð
saman við Hann að sælda. Þeir töldu sig hafa rutt bjargi
úr vegi með því að heimta Hann á krossinn. En þeir
gættu þess ekki, að sakir syndar lýðsins var Hann lost-
inn til dauða.
En Guð vék ekki frá fyrirætlun sinni og gerði
steininn, sem smiðirnir höfnuðu að hyrningarsteini. Hið
dýrmætasta tímabil í sögu mannkynsins hófst því með
fæðingu Jesú Krists, þá er Hann klæddur holdi birtist
mannheimi, fullur náðar og sannleika. Því frá Honum
rann lífmóðan, Fagnaðarerindið til allra þjóða, til hjálp-
ræðis sérhverjum, sem trúir.
Við höfum upp fyrir okkur frásögn engilsins: „Yður
er í dag Frelsari fæddur, sem er hinn Smurði Drottinn,
í borg Davíðs.“ Við höldum hátíðina í tilefni fæðingar
Hans. Þó virðist sem vitringunum hafi fundist meira til
um þann boðskap, en okkur gerir í dag. Við leggjum
okkur lítíð fram, til þess að þekkja Konung upprisunn-
ar og lífsins og læra að meta hin raunverulegu verð-
mæti, sem okkur stendur til boða frá Hans náðarhendi.
En vitringarnir komu óraveg frá Austurlöndum, til
þess að sjá með eigin augum þann Konung, sem þeir
mestan vissu. Endu munu hvorki aldirnar né eilífðin
taka þann heiður, hina eilífu konungstign, af hinum
unga sveini, er lá í jötunni í Betlehem forðum daga, og
ekki var rúm fyrir annars staðar en í fjárhúsjötu, en
ofar hverri tign og valdi og mætti, ofar öllum herra-
dómi og sérhverju nafni, sem nefnt er, ekki aðeins í
þessari veröld, heldur og i liinni komandi. Ef. 1, 21.
Þetta er hinn fyrirheitni Messías, sem Guð gaf heim-
inum til frelsis. Hinn sami, er spámennirnir kunngerðu
hver af öðrum, að koma ætti, öllum lýðum til lífs, hinn
Smurði, sem kynkvíslir Israels þráðu og væntu, já, og
vænta enn í dag, en vantar skilning á, að er kominn.
Á umliðnum öldum höfðu spámennirnir, hver af öðr-
um, minnt á loforð Guðs og fyrirheit um að senda hinn
Smurða í heiminn. En að óvörum birtist Hann þó æðstu-
prestunum og þeim, sem við guðsþjónustuna fengust.
Þeir höfðu engan viðbúnað er Hann kom.
Svo nú fluttu englarnir fjárhirðunum hinn mikla
Fagnaðarboðskap, sem veitast mundi öllum iýðnum. En
þótt við höfum fyrir okkur hina sáru reynzlu fræði-
mannanna, sem ekki þekktu sinn vitjunartíma, þá vantar
mikið á, að við, sem eigum að vaka, séum vakandi og
væntandi Drottins, brúðgumans er vitjar sinnar brúður,
eða, að við höfum þann viðbúnað, sem vera ber, og gef-
um gaum að þeim viðburðum, sem Drottinn hefur gefið,
sem tákn endurkomu sinnar, svo að ekki þurfi ennþá
verr fyrir okkur að fara. Því að ekki eru fyrirheitin um
endurkomu Drottins óljósari en hin fyrri, er snerta fæð-
ingu Frelsarans.
Og svo margþætt sem fyrirheit Guðs eru um endur-
lausnarverk Drottins Jesú, og fögnuðurinn mikill yfir
því að Hann birtist til að burttaka syndir, eins og spá-
maðurinn segir: Þú eykur stórum fögnuðinn, þú gerir
gleðina mikla; menn gleðja sig fyrir þínu augliti, eins og
þegar menn gleðjast á kornskurðartimanum, eins og
menn leika af fögnuði þegar herfangi er skipt.
Jes. 9, 3.
þá nær þó gleðin allri fyllingu sinni, þegar brúðurin
mætir hinum sanna Brúðguma, sem hefur keypt hana
og endurleyst, til eilífrar samvistar með sér í ríki hinn-
ar fagnandi gleði.
Einar Einarsson.