Fagnaðarboði - 01.01.1970, Síða 4

4
F A G N A Ð A R B O Ð I
f A
‘Uvaðan
cr skírn þin ?
v_____________________________________________________II
Hvaðan var skím Jóhannesar? Frá himni eða frá
mönnum? En þeir hugleiddu þetta með sjálfum sér
og sögðu: Ef vér segjum: Frá himni, mun Hann segja
við oss: Hví trúðuð þér honum þá ekki? En ef vér
segjum: Frá mönnum, megum vér óttast lýðinn, því
að allir hyggja Jóliannes vera spámann.
(Matt. 21, 25—26.)
Við íhugum Orð Jesú. Hann spurði Gyðingana um
skírn Jóhannesar skírara, hvort hún væri frá himni
eða í'rá jörðu. Þeir þorðu ekki að segja, að hún væri
frá himni, heldur kusu að þegja. Þeir hugleiddu þetta
með sjálfum sér: Ef við segjmn, að skírn Jóhannesar
sé frá himni, .... Hvað ógnaði þeim þá, — samkund-
urnar, — mannfjöldinn?
Þegar þeir nú gerðu þetta upp við sig, varð augljóst,
að þeir voru vanir að fela sig í fylgsnum sjálfsréttlætis-
ins og gleymdu elskunni til Guðs. Æðstu prestarnir og
öldungarnir vissu, að Jesús flutti þeim Guðsríkið, er
Guð hafði þeim fyrirheitið í trúfesti sinni, — ríkið,
sem þeir voru að vænta að koma mundi. En þar sem
þeir voru fjarri því að vera andlegir menn, þá biðu þeir
Guðsríkisins einungis sem einhverra ytri gæða, — ein-
hvers í auðlegð mammons, sem ávallt er hið fyrsta
og fremsta fyrir holdið. Þeim fannst lítið til um Jesúm,
sem á engan hátt sýndi áhuga á því að afla þeim
frægðar á heimsins vísu. Þeir skildu ekki, að fyrst er
Guðsríkið í andlegri auðlegð. Eátækir og snauðir gengu
þeir því burt frá Jesú.
Þeir, hinir skriftlærðu, ályktuðu sem svo: Ef við
segjum — Frá himni — mun Hann segja við okkur:
Hví trúðuð þér honum þá ekki? Jafnframt, kom svo
fram óttinn hjá þeim við lýðinn, sem trúði, að Jóhannes
skírari væri spámaður, af Guði sendur.
En voru þetta ekki hinir andlegu fræðimenn, sem
sjálfir höfðu fengið uppfræðsluna og áttu að uppfræða
lýðinn? Voru þeir þá andlega dauðir og stóðu gegn
dýrð Guðs?
En er það ekki vert íhugunar, hvort eins sé ástatt,
hvað þessi mál snertir, nú meðal okkar í dag? Stöndum
við mennirnir í gegn verlcandi krafti Guðs náðar, er
Guðs Sonurinn hefur okkur að gefa? Hann, sem með
valdi og krafti Guðs gerði sín máttarverk og mun gera
til enda veraldar með þeim, sem Guðs náð þiggja og
njóta hennar.
Við lítum yfir blaðsíður Ritningarinnar og íhugum
dásemdir náðarinnar. Er þá víst, að við gerum það
með það eitt í huga, að verða vottar að lífi og sigri
Jesú Krists, — með það eitt að marki að lifa Honum
eftir þeim mætti og krafti, sem Hann vill koma til
leiðar með okkur í trúarréttlæti sínu, svo ávöxturinn
verði augljóslega Hans.
Kennimennirnir voru hér augljósir í sínum ávexti,
þegar þeir sögðu — Við vitum það ekki. — Hvað vissu
þeir? Og, hvað vissu þeir ekki? Attu þeir ekki að vita,
að þeim bar að vera víngarðsmenn, vinnandi í Guðs
elsku, og ávöxturinn þá vínviðarávöxtur? En hér varð
ávöxturinn synd, því hver, sem veit, hvað honum ber
að gera, en gerir það ekki, honum er það synd.
Meðan enn er tími, til þess að íhuga, liverju v’ð
svörum Jesú, Honum, sem við mætum innan skamms,
þá notum þennan náðartíma, til þess að svara elsku
Hans, hlýðnast Orðum Hans og boðum, svo við náum
því að verða vinir Hans og vera vakandi og viðbú-
in, þegar Hann kemur.
Hver, sem elskar mig, mun varðveita mitt Orð, og
Faðir minn mun elska hann, og til lians munum við
koma og gjöra okkur bústað lijá honum.
(Jóh. 14,23.)
Guð gefi okkur að þiggja Hans náð og að njóta hennar.
Guðrún Jónsdóttir.
JIOÐUN FAGNAÐARERINDISINS
að AUSTURGÖTU 6, Hafnarfirði:
sunnudögum kl. 10 f.h.
þriðjudögum kl. 8 e.h.
laugardögum kl. 8 e.h.
að HÖRGSHLÍÐ 12, Reykjavík:
sunnudögum kl. 8 e.h.
miðvikudögum kl. 8 e.h.
k______________________________________________)