Fagnaðarboði - 01.01.1982, Síða 4

4
FAGNAÐARBOÐI
talaði til lærisveina sinna á meðan þeir voru á skóla-
göngu sinni með Honum og Hann gekk um meðal
þeirra hér á jörð. Okkar er því að ganga í ljósi Orðs
Hans og beina sjónum okkar til Hans sem dauði og
gröf hélt ekki. Því þá er lærisveinarnir byggðu öruggir á
Orðinu sem Hann hafði til þeirra talað, varð gleði
þeirra fullkomin. Hann var þess megnugur að ganga út
um innsiglaðar grafardyrnar sem vopnaðir varðmenn
gættu, — megnugur að ganga inn um luktar dyr.
Hvers konar torfærum úr vegi hrundið og innsigli
dauðans brotið. Hallelúja!
Jesús Kristur tók ,,vorn gamla mann” með sér í
dauðann á krossinum. Og í krafti síns eilífa sigurs yfir
öllu valdi óvinarins, tekur Hann ókkur í ,,nýrri
sköpun” með sér inn um dyr lífsins. Hann býður, í
mætti sigurs síns, mönnunum lausn frá synd og dauða,
sjúkdómum og öllum hörmungum sem vantrúin hefur
af sér leitt yfir mannanna börn.
Lítum Krist Jesúm, þá er Hann leið píslir og dauða í
lausnarverki sínu. Gleymum ekki, að Hans þjáningar
voru okkar þjáningar og okkar sektarböl. Það sem
okkur mönnum ber, er því að trúa og njóta þess sem
Hann hefur áunnið okkur með sínu fullkomna lausnar-
verki.
Á páskadagsmorguninn sjáum við Jesúm í tign
Guðdóms síns. Þá er Hann í sigri sínum gekk út úr
gröfinni, kom Hann ekki með neitt mannkynsböl —
ailt var það að baki sigrað. Hann kom í valdi og mætti
fullkomins sigurs mönnunum til lausnar og lífs.
En okkur má ekki gleymast, að allt er af náð til
mannsins gefið. Þótt við höldum okkur öll af vilja gerð
til þess að þiggja — og njóta þess sem Hann hefur
áunnið okkur, þá verðum við að öðlast skilning á því,
að allt frá Honum er í náð gefið, allt hljótum við
óverðug af einskærri náð.
Leyfum ekki efasemdunum um Hans dýrð að
komast að. Trúðu aðeins. Honum einum ber dýrðin,
lofgerðin, heiðurínn og vegsemdin. Trúin er náðargjöf
frá Guði. Hún er siguraflið sem okkur er gefið. En
trúin kemur af boðuninni, og ef enginn tími er til þess
að heyra boðskapinn um dýrðina, sem Guð hefur fyrir
okkur mennina lagt og okkur kunngert í Orði sínu, þá
er ekki von að vel fari. Við teljum okkur ekki mega vera
að því að neyta lífsréttanna af nægtaborði náðarinnar.
Verið er að fordæma neyslu eiturlyfja. Og er það
vissulega réttmætt. Þau eru ekki til lífs, heldur til
dauða. Hvaðan eru þau? Þau eru öll runnin frá sama
bmnni. Allt þetta böl sem maðurinn bakar sér, er synd
og dauði, svo við ættum á göngunni með Jesú að leyfa
Honum að íklæða okkur krafti dýrðar sinnar, svo við
þannig hertýgjuð, fáum staðist tál og vélabrögð
óvinarins dulbúin blekkingarvef hans. En hjarta og
hugur verður að fylgja máli. í fullkominni hlýðni undir,
vilja Drottins, verðum við af öllu hjarta að gefast
Honum. Hann er okkur ömggt vígi.
Allt er til reiðu í veislusal Hans. Þú ert boðinn.
Hvaða afsökun hefur þú fyrir því að koma ekki? Hvar
er sönn hjálp, nema í hjálpræði Hans?
Myrkravöldin héldu sig hafa öll ráðin í hendi sér, þá
er valdhafarnir höfðu afrekað að pína Jesúm og lífláta.
En á sigurdegi upprisu Hans, stóðu þeir sigraðir og ráð-
þrota. Þeir höfðu tekið saman ráð sín gegn kærleika
Guðs.
Margir segja sem svo: Okkur langar til þess að öðlast
trú. Herrann Kristur Jesús veitir trúna. — Hún er af
náð gefin. Bið án afláts, svo Jesús megi sjá, að þér er
full alvara í þessum efnum. Og íhuga, hvað Frelsarinn
kom með, þér til handa. Náð Guðs er gjafahöndin
Hans.
Valdhafar meðal þjóðanna velta því fyrir sér, hvað
þegnunum má verða til velfarnaðar. Em þeir þá ekki
alltaf sammála, hvað þetta snertir? Ætla þeir sér ekki
að skapa nýtt velferðarríki, svo allir lifi í heimi, þar sem
mammon bætir bölið? Flest það sem mannssálin
girnist í þessum heimi er talið fram í Opb. 17-18. kap.
Þar er því einnig lýst, hvaða borg hefur það að geyma
og einnig hvern endi slíkt hefur. Eitt er víst, að ekkert
af því heyrir Guðsríkinu til.
Því að hvað stoðar þad mann, að hafa eignast
allan heiminn, og hafa týnt eða fyrirgjört
(Lúk. 9:25)
sjálfum
Hér er átt við, að hafa halnað samfélaginu við Guð. Þú
telur þig vita þetta allt, þekkja, hver sé vilji Guðs.
Hann þráir að veita þér arfinn í því sanna og eilífa.
Fiýðu í Hans eilífu arma.
Hæli er hinn eilíji Guð, og hið neðra eru eilífir
armar. (5. Mós. 33:27)
Framhald á bls 8.
Á afgreiðslu blaðsins Hverfisgötu. 6B Hafnar-
firði. (sími 50077) eru fáanlegir enn nokkrir
eldri árgangar Fagnaðarboða.