Fagnaðarboði - 01.02.1986, Blaðsíða 7

FAGNAÐARBOÐI
7
Friðarár...
Framhald af bls. 3.
lygi. Enda var játningin afdráttarlaus hjá Adam og
Evu um að þau hefðu verið tæld. Ávöxturinn lét ekki
á sér standa, óttinn kom strax í ljós, eftir að þau höfðu
óhlýðnast.
Ég hejrði til þín í aldingarðinum og varð hrœddur, af
því að eg er nakinn, og eg faldi mig. t (i.Mós. 3:10)
Ótti er ekki í elskunni, heldur útrekur fullkomin elska
óttann; því að óttinn felur í sér hegning, en sá sem óttast
er ekki fullkominn í elskunni. (i-Jóh. 4:18)
Ef þér elskið mig, þá munuð þér halda boðorð mín.
(Jóh. 14:13)
Þarna minnir kærleiksríkur Faðir okkur á fyrsta boð-
orðið, en við gerum okkur ekki nógu glögga grein
fyrir því hversu mikils virði það er fyrir okkur að elska
Hann.
I mannlegum samskiptum er oft augljóst hvort við
elskum hvert annað og í samfélaginu við Föðurinn á
himnum er okkur nauðsyníegt að sýna það í verki.
Óvininum hafði tekist að ná öllu mannkyni til hlýðni
við sig og hneppa okkur í fangelsi dauðans sem enginn
kemst út úr, hversu mikið sem við reynum í eigin
krafti. Verk myrkrahöfðingjans er að tæla okkur í
heimkynni sín, inn í hinn annan dauða þar sem tor-
tímingin ríkir. En þrátt fyrir veikleika okkar og
vanmátt þá stöndum við ekki eins og yfirgefin í myrkr-
inu, því að alvitur Guð er ekki í vandræðum með
að leiðbeina og bjarga sköpun sinni. Hann hefur lagt
veg út úr ógöngunum - ljóssins veg, þar sem dauðinn
er sigraður. Hallelúja.
Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf Son sinn
Eingetinn, til þess að hver, sem á Hann trúir, glatist
ekki, heldur hafi eilíft líf. (Jóh. 3:16)
Dóminn sem við áttum skilið að hljóta vegna
óhlýðninnar, tók Hann á sig er Hann bar þjáningarnar
upp á krossins tré. Með þrengingargöngu sinni lagði
Guðssonurinn veginn og býður okkur að ganga hann
því að Jesús vill hafa vini sína hjá sér.
Þegar við biðjum í trú og fullkominni einlægni um
fyrirgefningu syndanna þá svarar Hann með sínum
himneska friði og tekur okkur til sín í heimkynni friðar-
ins þar sem allt er öruggt og óumbreytanlegt.
Frið lœt ég eftir hjá jður, minn frið gef égyður; ekki
gef égyður, eins og heimurinn gefur. Hjartayðar skelf-
ist ekki né hrœðist. (Jóh. 14:23)
Svo rík er elska Guðs í Kristi að Hann dregur
okkur til sín með kærleikskalli Frelsarans. Okkur
stendur til boða að ganga inn um náðardyr Hans sem
dauðann sigraði og vera ný sköpun í Kristi Jesú. Það
er eini möguleikinn til að lifa í sátt við Guð og með-
bræður okkar og vera samarfar Krists.
En ekki er náðargjófinni eins háttað og misgjórðinni.
Því að ef hinir mórgu dóu fyrir misgjörð hins eina
manns, þá hefir miklu fremur náð Guðs og gjöf streymt
ríkulega til hinna mörgu / náð hins eina manns Jesú
Krists. (Róm. 3:13)
Hve undursamlegt það er að vera leiðbeint í tíma
af kærleiksríkum Guði svo við höfum möguleika á
að velja rétt: Sannleikann sem gerir okkur frjáls. Guðs
agi er gefínn í ljósinu, Orði lífsins sem varar við öllum
hættum óhlýðninnar og vill ekki að börnin Hans séu
í myrkri. Það gerir Hann með því að sýna okkur að
við þurfum ljósið og bendir fyrirfram á hvaða ávöxt
við berum í syndunum.
Hér á jörðu lifum við aðeins stutta stund og allt sem
henni tilheyrir er fallvalt. Hvað er dýrmætara en að
þiggja fyrirgefningu í undrum náðarinnar fyrir trúna
þar sem Hið fyrra er farið, syndin í burtu tekin og Allt
er orðið nýtt. Framundan er þá eilífa lífið og arfur með
Guðssyninum.
Guð hefur ekki einungis varað mennina við hættun-
um. Hann býr sínum vottum að skyggnast inn í dýrðina
sem þeim er trúað fyrir að boða meðbræðrum sínum.
í því mega hinir endurleystu gleðjast og sjá frá hvaða
skelfmgum Hann hefur frelsað þá. Les. 20. kap.
Opinb. Þar er fullkomin aðgreining milli verka Guðs
og Satans, sigur Krists, tap Satans.
Og ég sá nýjan himin og nýja jörð, því að hinn fyrri
himinn og hin fyrri jörð var horfin, og hafið er ekki
framar til. Og ég sá horgina helgu, nýja Jersúsalem, stíga
niður af himni frá Guði, búna sem brúði, er skartar
fyrir manni sínum. (Opinb. 21:1-2)
Þessa sýn fékk hinn trúi vottur Jóhannes og sjá, þar
er forgengileikinn horfinn og Guðs börnum birt það
sem fórnandi kærleikur Krists hefur búið þeim.
Það er aðeins ein leið inn í friðarríki Hans: „Ég er
Vegurinn“, segir Kristur. Þangað eru aðeins einar dyr:
„eg er Dyrnar, sá sem gengur inn um mig hann mun
hólpinn verða,” segir Jesús Kristur. Og einn er Frelsar-
inn, - Drottinn Jesús Kristur — sem segir: „Vertu ekki
hrædd litla hjörð, því Föður yðar hefur þóknast að
gefa yður Ríkið”.
Mannlífið breytist ekki og þess vegna þurfum við,