Bæjarins besta - 24.07.2008, Side 8

FIMMTUDAGUR 24. JÚLÍ 20088
„Þegar við Linda kynntumst, þá fylgdi henni töluverður dýragarður enda hefur það alltaf verið
hennar draumur að búa í sveit. Við komumst raunar dálítið nálægt því eins og við búum í dag
í sælunni í Hnífsdal. Það er töluverður hrossabúskapur á heimilinu, ein átta hross, og gull-
fiskar. Einn sonurinn er með fiskeldi í herberginu sínu, 400 lítra fiskabúr og töluvert lífríki.
Það er töluvert dýralíf á heimilinu, hundar, naggrísir og fiskar, semsagt í mörg horn að líta.“
Taxtar eru eingöngu til
að verja lágmarksréttindi
– segir Finnbogi Sveinbjörnsson, formaður Verkalýðsfélags Vestfirðinga
Finnbogi Sveinbjörnsson
tók fyrir rúmu ári við formenn-
sku í Verkalýðsfélagi Vest-
firðinga (Verk-Vest) af Pétri
Sigurðssyni, sem verið hafði
helsti forystumaður í vest-
firskri verkalýðshreyfingu um
áratugaskeið. Eins og fram
kemur í rammaklausu hér í
opnunni tók Verk-Vest til
starfa árið 2002 við samein-
ingu nokkurra verkalýðsfé-
laga. Mörg fleiri hafa bæst í
hópinn og nú spannar Verk-
Vest nær allan Vestfjarða-
kjálkann. Gömlu félögin lifa
enn sem deildir í hinu nýja og
sameinaða félagi.
Finnbogi er Bolvíkingur að
uppruna og kveðst verða að
teljast nokkuð hreinræktaður
Vestfirðingur í báðar ættir.
„Móðir mín er ættuð úr Skála-
vík utan við Bolungarvík en
faðir minn er frá Uppsölum í
Seyðisfirði við Djúp. Ég þarf
að leita nokkuð langt aftur í
ættir til að slíta mig héðan en
fer þá ekki lengra en að
Kvennabrekku í Dölum. Ég
er í vestfirska blóðflokknum,
sem menn kalla, eða A-flokki.
Meinafræðingarnir segja: Þú
ert líka í vestfirska blóðflokkn-
um!“
Á ungum aldri stundaði Finn-
bogi ýmis störf en lengstum
og allt þar til á síðasta ári
vann hann á Ísafjarðarflug-
velli hjá Flugleiðum og síðan
Flugfélagi Íslands.
Að loknum grunnskóla í Bol-
ungarvík árið 1983 fór Finn-
bogi í Menntaskólann á Ísa-
firði og lauk þaðan stúdents-
prófi fjórum árum síðar. Hann
segir að veran þar hafi verið
skemmtilegur tími. „Ekki
nokkur spurning. Og líka gott
að þurfa að standa svolítið á
eigin fótum og búa á heima-
vist. Það er mjög þroskandi
og gefandi, sérstaklega hvað
félagslegan þroska varðar.
Seinna fækkaði mikið á vist-
inni, meðal annars vegna bætt-
ra samgangna, og þá dofnaði
yfir félagslífinu í skólanum
því að það byggðist svo mikið
á heimavistarlífinu. Núna
virðist félagslífið þar aftur á
móti vera orðið mjög öflugt á
ný.“
– Hvað tók við eftir stúd-
entspróf?
„Skóli lífsins. Ég var ekki
alveg tilbúinn að fara í frekara
nám. Ég fór að vinna og tók
þátt í atvinnulífinu með ýms-
um hætti. Ég var reyndar byrj-
aður að vinna hjá Flugmála-
stjórn í flugturninum á Ísafirði
áður en ég kláraði mennta-
skólann og var þar áfram
næstu þrjú sumur, en frá hausti
og fram á vor vann ég hjá
Íshúsfélagi Bolungarvíkur við
tilfallandi störf, mest þó við
slægingu og landanir. Þannig
kynntist ég ýmsum þáttum at-
vinnulífsins. Ég hafði líka
verið í múrverki og eftir að ég
kynntist konunni minni fékk
ég góða innsýn í smíðar því
að tengdapabbi er smiður. Ég
hef unnið við flesta þætti hús-
bygginga nema pípulagnir og
rafvirkjun. Allt þetta hefur
verið góður grunnur undir það
sem síðar kom þó að það hafi
auðvitað ekki verið ætlunin á
þeim tíma.“
Tveimur árum eftir stúd-
entspróf fór Finnbogi að
hyggja að frekara námi á ný.
„Í flugturninum snerist allt
kringum veður og ég var orð-
inn nokkuð staðráðinn í því
að leggja fyrir mig jarðfræði
eða veðurfræði. Hins vegar
hafði ég útskrifaðist af við-
skiptabraut og sárvantaði
raungreinar. Ég átti góðan
kunningja í Framhaldsskóla
Suðurlands á Selfossi og
ákvað að skreppa þangað eitt
haust eða jafnvel heilan vetur
og taka bara raungreinar. Það
var mjög sérstakt að sitja ein-
göngu í stærðfræði og eðlis-
fræði alla daga en mikil og
góð heilaleikfimi. Þá vildi
þannig til, að ég skrapp vestur
eina helgi í sláturtíðina hjá
móður minni, og hitti þá verð-
andi eiginkonu mína. Ég vissi
raunar af henni áður en þarna
kynntist ég henni betur. Svo
klára ég mín próf á Selfossi
fyrir jólin 1989 og dríf mig
vestur og við byrjum að búa
saman, fyrst heima hjá foreldr-
um hennar en síðan flytjum
við út í Hnífsdal og höfum átt
þar heima síðan. Konan mín
heitir Linda Jónsdóttir, Ísfirð-
ingur í húð og hár, dóttir Elínar
Þóru Magnúsdóttur og Jóns
M. Gunnarssonar. Við eigum
saman fjögur börn á aldrinum
frá 10 til 18 ára. Yngst er
Stella, síðan Matthías 11 ára,
Ísak Atli 15 ára og Jónbjörn
er elstur.
Þegar við Linda kynntumst,
þá fylgdi henni töluverður
dýragarður enda hefur það
alltaf verið hennar draumur
að búa í sveit. Við komumst
raunar dálítið nálægt því eins
og við búum í dag í sælunni í
Hnífsdal. Það er töluverður
hrossabúskapur á heimilinu,
ein átta hross, og gullfiskar.
Einn sonurinn er með fiskeldi
í herberginu sínu, 400 lítra
fiskabúr og töluvert lífríki.
Það er töluvert dýralíf á heim-
ilinu, hundar, naggrísir og
fiskar, semsagt í mörg horn
að líta.“
Ekki varð úr frekara námi
hjá Finnboga að sinni. Hvort
veðurfræðin eða jarðfræðin
eiga eftir að komast á dagskrá
á ný verður tíminn að leiða í
ljós.
Langur undanfari
– Hvernig atvikaðist það að
þú varðst formaður Verka-
lýðsfélags Vestfirðinga?
„Það átti sér langan aðdrag-
anda. Ég kom inn í stjórn
Verslunarmannafélags Ísa-
fjarðar árið 1997. Þá hafði ég
unnið um átta ára skeið á Ísa-
fjarðarflugvelli hjá Flugleið-
um og síðan Flugfélagi Íslands
og var þess vegna í því stétt-
arfélagi. Þegar Gylfi Guð-
mundsson hætti sem formaður
var leitað til mín að taka við
af honum. Ég var ekki alveg
tilbúinn til þess og Finnur
Magnússon tók við formenn-
skunni en ég var varaformað-
ur. Þegar hafinn var undir-
búningur að stofnun Verka-
lýðsfélags Vestfirðinga var
farið að bera í okkur víurnar
að sunnan, okkur í Verslunar-
mannafélagi Ísafjarðar, um að
við myndum sameinast suður.
Við Finnur vorum hins vegar
báðir þeirrar skoðunar, að af-
farasælast væri fyrir félagið
að taka þátt í stofnun hins
nýja verkalýðsfélags hérna
fyrir vestan, þannig að það
yrði sem öflugast. Við kynnt-
um þetta vel fyrir okkar fé-
lagsmönnum og þeir sáu kost-
ina við þetta. Þannig urðum
við hluti af Verkalýðsfélagi
Vestfirðinga á stofnfundi þess
haustið 2002. Þá varð ég ritari
í svokallaðri starfsstjórn en
árið eftir var ég kosinn ritari
félagsins og gegndi því starfi
þangað til ég var kosinn for-
maður í fyrravor.“
– Er það ekki rétt skilið að
Verkalýðsfélag Vestfirðinga
hafi í rauninni komið í staðinn
fyrir Alþýðusamband Vest-
fjarða (ASV)?
„Þróunin hefur í rauninni
orðið sú. Eftir að VerkVest
var stofnað hefur ASV eigin-
lega legið í dvala. Sambandinu
hefur ekki verið slitið og við
gerum ákveðna kjarasamn-
inga undir merkjum þess, eins
og t.d. sjómannasamningana.
Innan ASV eru núna í rauninni
aðeins tvö félög, þ.e. Verka-
lýðsfélag Vestfirðinga og Fé-
lag járniðnaðarmanna á Ísa-
firði. Bolvíkingar slitu sig hins
vegar alveg frá samstarfi og
tóku ekki þátt í stofnun Verka-
lýðsfélags Vestfirðinga. Þeim
stóð til boða að vera með en á
þeim tíma, árið 2001 þegar
undirbúningur hófst, þá var
að ég held ekki gróið um heilt
eftir verkfallsátökin árið 1997.
Við blöndumst þó nokkuð vel
inn í Bolungarvík því að þar
er nokkur hluti iðnaðarmanna
innan okkar vébanda og sömu-
leiðis verslunar- og skrifstofu-
fólk.“
Samstarfið við Pétur
– Nú tókstu við formennsk-
unni af manni sem í hugum
fólks í áratugi var holdgerv-
ingur vestfirskrar verkalýðs-
baráttu, Pétri Sigurðssyni.
Hvernig finnst þér hafa verið
að taka við arfleifð hans?
„Ég hef gegnum tíðina átt
mjög gott samstarf við Pétur,
starfaði með honum í stjórn
frá 2002 og þekkti hann áður
sem formann stærsta stéttar-
félagsins hér á svæðinu og
forseta ASV. Fyrstu kynnin
af honum voru þegar ég fór að
sækja fundi hjá Lífeyrissjóði
Vestfirðinga. Þá kom hann oft
þar í pontu og var mjög ske-
leggur, að mér fannst. Svo
þegar ég fór að vinna með
honum fékk ég á hann aðra
sýn sem mér líkaði ekki síður.
Hann lifði og hrærðist í þessu
bróðurpartinn af sinni starfs-
ævi, hátt í fjörutíu ár, þannig
að kallinn hefur alveg gríðar-
góða innsýn í alla þætti. Þegar
menn eru komnir með slíka
innsýn hafa þeir miklu dýpri
skilning á viðfangsefninu. Það
hefur að minnsta kosti verið
mjög dýrmætt fyrir mig að fá
að starfa með Pétri í stjórninni.
Síðan þegar leitað er til mín
að gefa kost á mér sem for-
maður, þá ræddi ég það við
Pétur hvort ég myndi ekki hafa
opið veiðileyfi á hann þannig
að ég mætti leita til hans. Það
hefur gefist mér mjög vel,
einkum síðasta sumar þegar
mikið gekk á og allt fram á
haust. Ég fór beint út í djúpa
endann á lauginni og var þar
að svamla og varla með kút,
svo að það var ómetanlegt að
hafa kallinn við hliðina á sér í
upphafi. Þetta er þannig starf,
að það hlýtur að mótast af
þeim sem það hefur með
höndum og hvernig honum
tekst að starfa með trúnaðar-
fólki innan félagsins. Ég hef
reynt að efla trúnaðarmanna-
starfið og ná þannig tengslum
við fólkið. Þetta er meira en
að segja það, því að starfið í
félaginu er orðið svo yfirgrips-
mikið. Kannski eru margir
sem gera sér ekki alveg grein
fyrir því að nánast allir helstu
kjarasamningar sem verið er
að gera á almennum vinnu-
markaði eru inni á gafli hjá
okkur.
Pétur má eiga það, að hann
hefur ekki verið að skipta sér
af meira en góðu hófi gegnir.
Stundum hef ég verið spurður
hvort ég sé ekki með hann á
bakinu, hvort hann væri ekki
alltaf ofan í öllu sem ég er að
gera og skiptandi sér af - sumir
hafa nú haft á orði að kallinn
hafi átt það til að vera ráðríkur
- en ég bara blæs á þetta. Og
ef mér hefur fundist hann vera
að ganga eitthvað langt í þess-
um efnum, þá hef ég bara sagt
honum það! Við höfum alltaf
getað talað saman og þegar
okkur finnst eitthvað, þá segj-
um við það bara hvor við ann-
an. Ég held að kallinn hafi séð
að hann hafi ekki verið að
gera neina stórkostlega vit-
leysu með því að hvetja til
þess að ég yrði næsti formað-
ur. Alla vega hef ég heyrt það
á honum sjálfum og mínum
félögum.“
Starfsgreina-
skipting næst?
– Núna eru miklar skipu-
lagsbreytingar á undanförnum
árum að baki. Liggur eitthvað
fleira fyrir í þeim efnum?
„Það sem til var sáð á sínum
tíma var að öll félögin sem að
nýja félaginu komu ættu full-
trúa í stjórn. Þess vegna er
stjórnin talsvert fjölmenn eða
sautján manns í aðalstjórn
fyrir utan varamenn. Á þessu
stóra og erfiða svæði geta auð-
vitað ekki nærri allir mætt á
alla stjórnarfundi, sem við
reynum að halda alltaf einu
sinni í mánuði. Við höfum
reynt að fara á staðina og halda
stjórnarfundi þar á hverjum
stað.
En það næsta sem yrði gert
hvað varðar skipulagsbreyt-
ingar, og væri raunar það eina
rétta, væri að skilgreina félag-
ið sem starfsgreinafélag, þann-
ig að það yrði deildaskipt eftir
starfsgreinum. Í dag erum við
með það deildaskipt eftir
svæðum og hver deild ber enn-
þá heiti gömlu félaganna.
Þannig ber deildin í Reykhóla-
hreppi ennþá nafnið Grettir,
deildin á Patreksfirði ber enn
Skjaldarheitið og svo fram-
vegis allan hringinn. En þó að
við færum að starfsgreina-
tengja þetta, þá myndu þessi
tengsl við svæðin ekki slitna.
Fólkið sem hefur verið at-
kvæðamest fyrir sínar starfs-
greinar á sínu svæði myndi
vera áfram í sínum trúnaðar-
störfum. Það eru alveg hreinar
línur. Skipulagið yrði einfald-
lega betra að því leytinu til,
að þá yrðu t.d. allir sjómenn á