Bæjarins besta - 09.04.2009, Side 15

FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 2009 15
son samdi, en hann er vel þekktur
listmálari í Þýskalandi í dag.
„Textinn er um stúlku sem vill
komast í eitthvað draumaástand
og losna úr viðjum vanans. Gera
eitthvað nýtt og spennandi, kann-
ski eins og ég, sem er alltaf að
fást við eitthvað spennandi,“ seg-
ir Edda Borg um texta lagsins.
Þó tónlistarmönnum sé illa við
það, þá koma nokkrir listamenn
upp í hugann þegar hlustað er á
lag Eddu Borgar. Lagið minnir
mann á eitthvað sem Madonna
hefði gert á sínum tíma, eða jafn-
vel Whitney Houston. Lagið er
einstaklega fönkað og dansvænt
og syngur Edda Borg af mikilli
sannfæringu að hún vilji út, prufa
eitthvað nýtt og spennandi, en
hún er ekki viss, því hún segist
jafnvel vera komin út, eins konar
„Útópía“.
„Hvert fór lífið“
„Hvert fór lífið, hvar er ég?
Andleg heilsa farin villtan veg,“
syngur Reynir Guðmundsson,
fyrrverandi söngvari ísfirsku
hljómsveitarinnar Ýr, í sjöunda
lagi plötunnar, sem er eftir Magn-
ús Hávarðarson, gítarleikara í
Kan, en textinn er eftir Soffíu
Vagnsdóttur. Textinn fjallar um
ungan mann sem syrgir látna
eiginkonu sína. Lagið er mjög
dramatískt og syngur Reynir af
mikilli innlifun sem ungi maður-
inn sem þráir ekkert heitar en að
geta séð konu sína aftur og sagt
henni allt sem hann sagði henni
ekki.
„Þórður“
Þá er komið að hlut bolvísku
hljómsveitarinnar Kan á plöt-
unni. Lagið nefnist „Þórður“ og
fjallar um ungan dreng sem nenn-
ir ekki að læra. Hann er einstakur
töffari. Herbert Guðmundsson,
söngvari Kan, er ljóslifandi sem
Þórður í túlkun sinni á drengnum
sem skilur ekkert í því að hann
þurfi að læra, heldur vill hann
mun fremur líta vel út í svörtum
fötum og með túperað hár. Kenn-
arinn skilur ekkert í Þórði og
segir honum ítrekað að hann trúi
ekki hversu heimskur Þórður sé
að nenna ekki að læra. Hljóðfæra-
leikarar Kans syngja part kennar-
ans í laginu, en Kan skipuðu á
þeim tíma Magnús Hávarðarson
gítar, Finnbogi Kristinsson, Sig-
urður Jónsson saxófónn, Jónas
Björnsson trommur, trompet og
raddir, og Pálmi Einarsson sem
lék á básúnu í laginu.
Lagið er með ódrepandi töff-
arariffi og vel útsettum blásturs-
leik ofan á það. „Kennarinn með
uggandi svip lýsir á mig frati,“
syngur Herbert eftir að Þórður
hefur tjáð hlustendum að hann
standi á gati vegna lærdómsins.
Kennarinn segir Þórði að heilinn
í honum sé eins og vatnskanna
með gati, ekki mikið álit á þeim
bænum, og spurningin er hvort
sagan af Þórði sé reynsla Sigurðar
Jónssonar, höfundar lagsins, eða
um einhvern samferðamann
hans.
„Allt og ekkert“
„Ef eitt í einu tvisvar, næstum
þrisvar er gert. Þá margir myndu
telja, að það væri ei vert,“ syngur
Guðmundur Hjaltason í öðru lagi
Dolby á plötunni, „Allt og ekk-
ert“. Það er frekar erfitt að henda
reiður á yrkisefni texta lagsins
enda syngur Guðmundur: „Um
allt og ekkert er þessi stíll“. Lagið
er með undirliggjandi bassa sem
er í klassískum þriggja hljóma
blúsgangi en færist svo í moll-
gang er brúin fer af stað. Lagið
daðrar við „skagfirska sveiflu“
Geirmundar Valtýssonar en er
samt aðeins þyngra en sú sveifla
en kemst þó ekki alveg nógu
nærri þungri sveiflu Dire Straits
til að negla stíl lagsins. En hresst
er það og skemmtilegt.
„Vorsprautan“
Ef Dolby daðraði við „skag-
firska sveiflu“ Geirmundar Val-
týssonar, þá skella Rokkbændur
af Ingjaldssandi rembingskossi
á hana og fara með henni heim af
ballinu með laginu „Vorspraut-
an“. Lagið er dásamlega einfalt
og textinn er eins upplífgandi og
hugsast getur. „Kæri vertu kátur,
kýldu bara á slátur,“ syngja
Rokkbændurnir, og meina það.
Lagið er eitthvað sem íslenska
þjóðin þarfnast í dag. Boðskapur
þess er að gráta ekki glataðan
hlut heldur að gera það besta úr
stöðunni. Rokkbændur fá mann
virkilega til að trúa að vorið sé á
næsta leiti með vorsprautu sinni.
Rokkbændur skipuðu Birkir
Guðmundsson og Árni Brynjólfs-
son. Árni orti textann en Þröstur
Sigtryggsson á lagið.
„Sillapolki“
Að endingu er lag harmo-
nikkuleikarans Sigurgeirs „Silla“
Sveinssonar. Lagið sem heitir
„Sillapolki“ er einfaldur harmo-
nikkuslagari og maður sér í hug-
anum ófáa gömludansarana stíga
sporið meðan það er spilað. Lagið
byrjar á ágætis hraða en svo sýnir
Sigurgeir færni sína er hann og
undirleikararnir hraða taktinum
allverulega í blálokin.
Lofsvert framtak
Árin hafa kannski ekki farið
fögrum höndum um plötuna en
hún á mjög góða spretti. Burtséð
frá öllu áliti á tónlist hennar verð-
ur aldrei af henni tekið, að hún er
einstakur minnisvarði þeirrar
grósku sem var í tónlistarlífi
Vestfirðinga árið 1989. Fram-
takið er lofsvert, að sameina vest-
firska tónlistarmenn undir einn
hatt og koma þeim þannig á fram-
færi, framtak sem Vestfirðingar
árið 2009 mættu taka sér til fyrir-
myndar. – birgir@bb.is
Óendanlega skemmtilegur tími
Soffía Vagnsdóttir tók virk-
an þátt í gerð VestanVinda og
átti á þeim tvo texta. Hún segir
vinnsluna hafa verið ofboðs-
lega skemmtilega. „Ég man
bara svo vel eftir því þegar við
vorum í stúdíóinu á Leifsgöt-
unni hjá Finnboga og vorum
að taka þessi lög upp. Það var
margt bardúsað á þessum tíma
og margir sem komu að og það
var svo gaman að hanga í stúdí-
óinu, kjafta, drekka kaffi og
hlusta og semja. Það er nú svo
gleðilegt, að eftir að Hrólli
flutti stúdíóið sitt hingað heim
til Bolungarvíkur erum við að
upplifa svona móment aftur og
aftur,“ segir Soffía, og segist
hafa upplifað svipaða vinnslu
is og fleirum, og svo núna fyrir
skemmstu með Lýð og Írisi
Og fleira er á döfinni, enda
kannski eins gott að nýta tím-
ann, ef Stúdíó Vagnsson skyldi
nú vera á förum.
Þetta er óendanlega skemmti-
leg vinna og þyrfti sannarlega
að blása í nýja Vestanvinda-
plötu, hóa saman vestfirsku
tónlistarfólki, hafa tón- og
textasmiðju eina góða helgi í
Reykjanesi eða á Núpi eða ein-
hvers staðar í góðum friði með
mat og kvöldstemningu í anda
listafólks og nýta svo uppsker-
una á nýjan geisladisk. Er það
ekki bara málið núna, svona
miðað við aðstæður?“ segir
Soffía Vagnsdóttir.
um svipað leyti í fyrra í Bolung-
arvík.
„Þá var ég í hljóðverinu hjá
Hrólla bróðir í Víkinni með
Magga Hávarðar, Benna Sig,
systkinum mínum, Gumma Reyn-
Vinirnir hlusta enn á plötuna
Edda Borg Ólafsdóttir söng
lagið „Útópíu“ á plötunni. Hún
var á þeim tíma í hljómsveit-
inni Módel, sem gerði garðinn
frægan í undankeppni Euro-
vision með laginu „Lífið er
lag“. Hún segist hafa fengið
vini sína og samstarfsfélaga til
að leika á plötunni en Jóhann
Helgason og Eva Ásrún syngja
bakraddir í laginu. Vinnsla
lagsins var á léttu nótunum og
útsetning þess var að mestu
gerð í stúdíóinu. „Ég og Frissi
Karls gítarleikari höfðum nokkru
áður hist til að fara yfir það
hvernig lagið ætti að vera byggt
upp kaflalega séð. Ég man að
Jóhann Ásmundsson bassa-
leikari Mezzoforte tók þetta
upp í bílskúrnum hjá honum
Finnboga sem var í bolvísku
Neskaupstað fyrir nokkru hjá
Valdísi Brynjólfsdóttur frá
Bolungarvík, þá nýútskrif-
uðum hjúkrunarfræðingi. Þessi
plata var eitthvað sem hún
hafði tekið ástfóstri við og var
hennar „uppáhald“ og var alltaf
spiluð til þess að komast í vest-
firska stemmingu og áður en
farið var á „djammið“, en hún
átti hana bara á kassettu. Eitt-
hvað hafði kassettan verið
mikið spiluð og farin að láta á
sjá, þannig að lögin öll voru
orðin hraðari. Ég man hvað
mér fannst lagið hljóma eitt-
hvað miklu betur svona, aðeins
hraðara og hressara. Þannig að
það er bara spurning að taka
það upp aftur og hafa það hrað-
ara,“ segir Edda Borg Ólafs-
dóttir.
hljómsveitinni Kan,“ segir Edda
Borg, og segir marga af vest-
firskum vinum hennar hlusta á
plötuna enn í dag.
„Ég var stödd í heimsókn á
Flugu beint frá Holti í hljóðverið
Árni Brynjólfsson, bóndi á
Vöðlum í Önundarfirði, var í
Rokkbændum sem áttu lagið
„Vorsprautan“ á plötunni.
Þegar Árni er spurður út í
plötuna og aðkomu hans að
henni eru fyrstu viðbrögð
hans: „Já, þú segir nokkuð.
Fyrst kemur mér nú í hug
hvað 20 ár eru fljót að líða.
Reyndar var ég búinn að átta
mig á því að ég er víst búinn
að spila á böllum í 25 ár
samfellt,“ segir Árni. En
hvað varðar plötuna kemur
fyrst upp í huga Árna hvað
honum fannst framtakið hjá
Magnúsi Hávarðarsyni vera
nokkuð merkilegt. „Við
Birkir Þór (Rokkbóndi)
veðruðumst töluvert upp við
þetta. Það að fara suður í
stúdíó gaf okkur vind í seglin.
Við flugum beint frá Holti í
Önundarfirði til Reykjavíkur
og rukum beinustu leið í
hljóðverið. Þá var ekki tekið
upp á tölvuforrit eins og nú
er í öðru hverju húsi. Þetta
var töluverður skóli fyrir
okkur sveitamennina að sjá
hvernig staðið var að svona
vinnu, t.d. að taka hvert
hljóðfæri upp á sér rás og
sönginn líka sér og geta svo
blandað eftir á eða „mixað“.
Svo man ég það líka að fyrsta
upptakan í hljóðverinu
skemmdist eða týndist, svo
við urðum að fara aftur suð-
ur til að endurtaka þetta. En
svona í fáum orðum, þetta
var bara gaman,“ segir Árni
Brynjólfsson.
Gerist
áskrifendur
í síma
456 4560